Jij bent dat typische meisje die je op elke school wel hebt. Rijke ouders, goede cijfers, een super lieve vriendin, perfect lichaam, knap koppie en geen last van school drama. Je ouders werken veel en zijn daarom vaak op reis naar andere landen. Wat...
*Nina* Dinsdagochtend, de beste ochtend van mijn leven. Beginnen om 8 uur tot half 5. Dan hebben we ook nog eens de eerste 2 uur gym. Ik heb echt zo'n hekel aan gym, iedereen die bezweet is, al die uitslovers in onze klas en dan ook nog eens onze nieuwe gymdocent. Na dat gebeuren van meneer van Drie hebben we een aantal weken geen gym gehad maar nu hebben we dus weer een nieuwe docent.
Ik trek mijn sportkleding vast aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Eenmaal beneden zit Myla daar ook aan haar ontbijt in sportkleding. 'Ik weet precies hoe jij je voelt' zegt ze zuchtend. Ik pak een bolletje en strooi er wat vlokken op. 'Denk je dat we een vrouw of een man hebben?' 'Ik hoop een vrouw' zucht ik. Ze kijkt me begrijpen aan. 'We zullen zien.'
Als ik helemaal klaar ben loop ik naar beneden toe en stap ik op de scooter. Op naar gym.
Als ik bijna bij school ben word ik ineens gebeld. 'Met Nina' zeg ik lichtelijk verbaasd.
'Goedemorgen met Marion, bel ik gelegen?' Vraagt een vrouwenstem.
Ik zit te twijfelen, ik wil niet te laat komen maar ik ben wel erg benieuwd wat ze te zeggen heeft.
'Ik heb nog 5 minuutjes, redt u dat?' Vraag ik.
'Ik zal het kort houden. Zoals je weet ben je bijna 18. Dat betekend dat jij mag bepalen wat er met jullie huis gebeurt. Je ouders hebben al hun geld aan jou nagelaten. Je kan besluiten om het huis te koop te zetten of je kan er zelf in gaan wonen. Als je besluit om in je huis te blijven wonen hoef je niks te betalen, daar hebben je ouders voor gezorgd. Ik hoef nu geen antwoord te weten maar zodra je je beslissing hebt gemaakt, zou je me dan terug willen bellen? Denk er wel goed over na.'
Ik slik even. Dit overvalt me eerlijk gezegd wel heel erg.
'Ik zal er over nadenken en dan hoort u het zo snel mogelijk van me' sluit ik af.
Ik heb echt een dubbel gevoel, aan de ene kant wil ik er echt graag weer wonen aangezien ik er mijn hele leven heb gewoond. Maar aan de andere kant, hier heb ik mijn familie, mijn vrienden en... Max en ik ben bang dat daar teveel herinneringen heb. Ik weet niet of ik het wel aankan om steeds aan mijn ouders herinnerd te worden.
Ik besluit weer naar school te rijden. Ik weet nu al bijna zeker dat ik vet te la gaat komen.
Als ik op school aankom zie ik Max bij de fietsenstalling staan. 'Wat doe jij hier dan? De les is allang begonnen' zeg ik verbaasd. 'Ik wachtte op jou' zegt hij terwijl hij me een kus geeft. 'Ik wil even met je praten, over 2 dingen' zeg ik wat serieuzer. Hij knikt verbaasd en dan lopen we naar binnen.
Als we bij de gymzaal aankomen en we naar binnen lopen draaien 25 hoofden, inclusief die van de docent, onze kant op. De docent staat op en komt onze kant op gelopen. 'Wie hebben we hier?' Vraagt hij geïrriteerd. 'Nina' stel ik mezelf voor. Max doet hetzelfde. 'Ik ben meneer Nijboer. Jullie namen zal ik vast snel onthouden en jullie mogen gelijk gaan melden. Jammer dat het zo moet beginnen.' Ik zucht diep en loop weer terug naar de gang.
