Leven Van Farah

26.

Mohammed

Ik deed alsof ik ging bidden, en verliet Sarah’s kamer.
Maar ik kon het niet laten om hun gesprek af te luisteren. Ik wilde weten hoe ze achter mijn rug om praten, hoe ze over mij denken.
Samir vertrouwt mij niet, die klootzak!
Gelukkig herinnert Sarah niets meer.
Samir: ‘’Hoe voel jij je bij Mohammed?’’
Sarah: ‘’Gewoon normaal?’’
Samir: ‘’Uhhhm oke.’’
Sarah: ‘’Hoezo?’’
Samir was een tijdje stil en zei toen: ‘’Onze broer is meskien verliefd! We moeten hem helpen..’’
Sarah keek hem droog aan ‘’Hoe, we mogen niemand wat vertellen!’’
Samir: ‘’Steunen dan?’’
Sarah: ‘’Tuurlijk, het is ten slotte onze broer!’’
Alhamdoelilah! Als Samir mij nu ook vertrouwt, hoef ik me nergens meer zorgen om te maken.
Ik wilde me omdraaien en weglopen als ik me hoofd stoot tegen de muur. 
Auuuw pieker ik in mijzelf.
Ik ga met een vaart naar mijn kamer, pak snel mijn gebedskleding en kleedje. En begin met het verrichtten van het gebed ‘’Bismillah!’’
Tijdens het gebed dacht ik aan Latifa.
Mijn zusje en broertje weten het nu van ons.
Hoe zal Latifa reageren als zij hierachter komt.
Niemand mocht het weten, hadden wij elkaar beloofd.
Ik zat wat in mezelf te piekeren tijdens het gebed en had niet eens door dat Samir al een tijdje in mijn kamer stond..

Laila

Ik keek om naar die vrouw en zag dat ze me vies maar ook gemeen aankeek.
Ik schrok, want ik wist niet eens wie zij was en waarom ze zo naar mij zat te kijken???
Ik draaide me om naar buiten.
Farah werd wakker.
Me vader draaide zich om naar Farah ‘’Je bent net op tijd wakker, het vliegtuig gaat landen.’’
Farah: ‘’Hmm.’’ Zei ze slaperig en knipperde met haar ogen.
Ik bleef naar buiten kijken.
Laila: ‘’Kijk Farah, misschien zien we Latifa piepklein haha.’’
Farah: ‘’Jaaa.’’ Zei ze nog steeds slaperig.
Vader: ‘’Euh niet zo gek doen. Straks gaan ze thuis denken, dat je niet hebt kunnen rusten in Marokko.’’
Op dat moment draaide ik me om naar mijn vader en zag dat vrouwtje gemeen lachen.
Wat heeft zij nou?
Het vliegtuig was geland. We konden rustig uitstappen.
Met zijn 3e liepen we naar buiten.
We liepen en liepen. Ik voelde ogen in mijn rug prikken en draaide me om, toen ik me..
Ik zag dat vrouwtje precies achter ons lopen. Wat een raar mens!
Ik voelde ogen weer prikken van de zijkant en keek die kant op.
Ik zag dat mijn vader me aankeek. 
Wat heeft hij nou? Waarom kijkt hij zo gek naar me?
Farah had zoals altijd niets door.
Ze liep door en ik volgde haar, niet wetend dat mijn vader achter liep en die vrouw naast hem kwam lopen.
Ik zag van ver Latifa. Farah rende met een vaart haar kant op.
Ze stond nou stil en keek om haar heen, het leek wel of ze Latifa kwijt was geraakt. Ik rende terug naar achter om mijn vader te melden dat Latifa er al staat.
Ik kon niet geloven wat ik zag.
Woede kwam in mij op en kon het uitschreeuwen van boosheid.
Wattefuck doet mijn vader? Waarom, Waarom, Waarom papa???

Laila

Woede kwam in mij op en kon het uitschreven van boosheid.
Wattefuck doet mijn vader? Waarom, Waarom, Waarom papa???
Ik stond met open mond te kijken, hoe die vrouw aan mijn vader zat. Ze zag mij gewoon staan kijken en ging gewoon door.
Waarom zegt mijn vader niks?
Ik kon wel janken. Hoe kan hij zo iets toelaten?
Mijn vader nam haar tas over. Hij draaide zich om en zag mij met open mond hem aanstaren.
Dat vrouwtje lachten vals naar me en keek me toen van top tot teen aan.
Vader: ‘’Mijn dochter, dit is een vrouw die hulp nodig had en ik bood het haar aan.’’
Ik bleef hem aankijken.
Ik had niet eens meer door dat Farah en Latifa weg waren.
Ze kwamen onze kant op lopen. Maar ik hoorde niets meer.
Ik dacht alleen terug.
Hoe die vrouw mijn vaders handen vast hield en wat zaten te bespreken.
Uit het niets pakte hij haar spullen, hij draaide zich om en zag mij daar staan.
Pff, ik word gek van mezelf!
Latifa: ‘’Heeey Laila gaat het wel?’’
Latifa: ‘’Lailaaa?’’
Laila: ‘’Uhh ja?’’
Latifa: ‘’Wat is er habiba?’’
Ik bleef haar aankijken. Farah keek me bezorgd aan. Latifa omhelsten mij en toen ze me rustig losliet vroeg ze me weer wat er was.
Ik keek naar die vrouw. 
Laila: ‘’Wie ben jij???’’
Ze bleef mij aankijken en keek toen naar mijn vader.
Mijn zussen begrepen hier natuurlijk niks van.
Ik keek haar vragend aan.
Vader: ‘’Dit is..’’
Ik onderbrak mijn vader : ‘’Nee, ik vroeg het aan haar!’’ En wees met mijn vingers richting haar en wachtte op haar antwoord..