Leven Van Farah

89.

Laila

Ik rende naar het raam.. NEEEEE! Aub aub aub neeeee het is allemaal mijn schuld. Neeee waaat moet ik doen? Ik durf niet naar beneden, wie heeft hij wat aangedaan?
Wajooow, ik zat weer te ijsberen. Ik sprong gewoon letterlijk en de tranen deden hun werk. 
Waarom en hoe en waaaaaaaaaaaaaaaaaaaa3. 
Zal ik naar beneden gaan, of nee nee dat kan ik niet doen. Mij zal hetzelfde overkomen als ik naar beneden ga. Een stemmetje in me zei dat ik naar mijn zus moest gaan, ze heeft mij nodig. Papa pakt mij zo ie zo als iedereen weg is. De gedachten al om alleen met hem thuis te zitten??! StafieroeAllah!
Uiteindelijk besloot ik toch maar om naar beneden te gaan. Met een bonkend hart liep de trappen af naar beneden. Ik was zo bang!
Ghair insh’Allah. Ik liep rustig de trap af naar beneden, toen ik net mijn volgende stap op de grond plaatste, hoorde ik gegil.
Ik schrok en me lichaam begon helemaal te shaken. Moest ik weer terug naar boven rennen of gewoon blijven?
Een stemmetje zei me dat ik die klappen zo ie zo zou ontvangen dus vluchten had geen zin.
Ik liep rustig de woonkamer in en eigenlijk hoopte ik dat mijn vader er niet is en geloofde er nog echt in ook.
Ik stak mijn hoofd voorzichtig naar binnen. Ik krijg een hartaanval als mijn vader opduikt, paar centimeter van mijn gezicht vandaan.
Hij trekt me aan mijn haren en gooit me op de bank ‘’Jij gaat jou excuses aanbieden aan deze dame!’’ Zei hij kwaad.
Ik werd bang van zijn blik, en voelde me gedwongen dus deed het maar. Toen ik haar aankeek, wejooow ik voelde mijn bloeddruk stijgen. Wat denkt deze wijf wel niet?
Met een brok in mijn keel bood ik toch mijn excuses aan en keek haar strak aan. Waardoor zij weer een reden had om mij te verraden? 
‘’U dochter heeft geen respect, heb je haar blik gezien? Haar excuses hoef ik niet, want die meent zij niet!’’ Zei ze tegen me vader.
WAAAT? Omg, wat wilt zij nou?!
Mijn vader kijkt me streng aan ‘’Nu opstaan!’’
Ik doe wat hij van me vraagt en sta op.
‘’WAT IS HIER AAN DE HAND?’’ Zegt Samira met grote ogen en kijkt ons allemaal verbaasd aan. 
‘’Wat doet jij hier?’’ Vraagt de moeder van Samira aan haar dochter.
Hoe kan dat nou haar moeder zijn, ik heb echt medelijden met haar!
Samira: ‘’Jij hoort hier niet te zijn. Ik weet zeker dat jij hier komt voor problemen!’’ Schreeuwt ze tegen haar moeder.
Achter haar komt Samir te voorschijn.
Mijn vader schreeuwt kwaad dat hij Samir niet hier in huis wil hebben en dat hij kan vertrekken.
Hij kijkt om zich heen en aan zijn gezicht te zien, weet hij ergens van. Hij kijkt me vader aan ‘’Weet wat u doet! Denk goed na! ’’ En zo verlaat hij ons huis.
Wouuuw, respect! Hij begrijpt het be3da! Ik voelde dat er iets niet klopt.
Wat heeft deze vrouw dat mama niet heeft? Mama heeft alles, en deze vrouw kan daar zeker niet aan tippen!
Mijn vader heb ik nooit zo gekend. We hebben nooit klappen van hem gehad in ons leven of dat hij op ons schreeuwde. Oke, dit keer was het terecht. 
Maar die vrouw? Dat hij zich laat opfucken door haar. 
Samira begint op haar moeder te schreeuwen ‘’Waarom doe jij dit? Waarom? Hij heeft toch al een gezin wat zit jij focking achter zijn kont aan, wesh ben jij zo hopeloos? Gatver! Wat heb ik voor moeder? Je lijkt echt een ****!’’ En ze begint hevig te huilen waardoor mijn tranen ook hun gang gaan.
De moeder van Samira loopt dreigend op Samira af ‘’Jij gaat nu naar huis jongedame, anders heb jij een heeeeel groot probleem!’’ Zei ze streng.
Samira: ‘’Ik blijf vannacht niet thuis slapen! Dus verwacht mij thuis niet!’’ Schreeuwde ze op haar moeder.
Ik zag aan haar dat ze wilde weglopen, maar ik keek haar smekend aan. Ze keek me aan en het zag er naar uit dat zij mij begreep.
Ze liep mijn richting op en kijkt me smekend aan, ze pakt vervolgens mijn hand en kijkt me diep in de ogen aan.
Waardoor ik het helemaal warm van krijg. Oefff! 
Samira: ‘’Je moet iets weten!’’ Zegt ze serieus. Woow, volgens mij is het niets goeds.
Me vader pakt Samira bij haar knotje en schreeuwt dat we allemaal onze bekken moesten houden en moeten gaan zitten.
Hij moest nadenken?
Samira negeerde mijn vader en vroeg ‘’Waar is Farah?’’
Beiden keken we om ons heen. Ze was verdwenen.
Ik stond meteen op en begon weer te shaken ‘’ Waaar is mijn zus?’’
Ik raakte in paniek ‘’Ik zag net vanaf mijn slaapkamer een ambulance!’’ En dacht na over wat er allemaal gebeurt zou zijn. Wattefuck doen zij hier dan nog???
Samira pakt me vast bij me armen en zegt ‘’Ik dacht ook dat die voor jullie kwamen, maar die zijn gekomen voor de buren Alhamdoelilah!’’
Ik was opgelucht maar nog steeds was mijn vraag niet beantwoord ‘’Waar is Farah dan?’’ En keek Samira aan.
Samira: ‘’Jaa je moet mij niet aankijken, ik kwam ook later aan!’’
Ik kon alleen mijn vader en haar moeder aankijken, want alleen wij 4eren waren hier in de woonkamer.
Samira: ‘’Waar is Farah?’’ Vroeg ze haar moeder en keek haar vies aan.
‘’Farah?’’ Hoorde we iemand vanuit de opening vragen. We draaiden ons allemaal om..