Leven Van Farah

83.

Moeder Samira

Hahaa arme meid, ze schrok toen ze mij zag. Ze kan vast niet geloven dat ik hier woon.
Ik wist niet wie dit was, bij naam. Welke vriendin van Samira?
Ik was boven met Samira, we kletsen wat totdat de bel weer gaat. Samira rent naar beneden.
Dit keer wilde zij open doen. Omdat zij het irritant vind om niet te weten wie er voor haar komt.
Ik hoorde dat Samira die meid naar binnen liet, en tegelijkertijd hoorde ik getoeter buiten.
Ik liet naar het raampje en keek voorzichtig wie dat was. Maar kon het niet zien..
Ik wilde niet naar beneden komen, dus bleef ik vanuit de trap afluisteren.
Totdat ik hoorde dat de voordeur open ging. Ik dacht dat het meisje de deur uitging en liep rustig de trap af naar beneden. 
Toen ik in de gang stond voelde ik iets naars. Ik liep richting de woonkamer en trof daar mohammed (mijn aanstaande Samira en die meid ( dochter van mo) aan. Mohammed en zijn dochter waren beide in shock. Ze keken elkaar met open mond aan, zelfs samira trilde op haar benen en wist niet wat ze moest doen. 
Zijn dochter barstte in tranen uit en haar laatste woorden waren “Voor hun liet jij ons al die tijd stikken, voor hun? ” En rende toen mijn woning uit.
Samira keek ons geschrokken aan en begon ook te huilen. 
Mohammed raakte in paniek en gooide de bosbloemen op de grond “Tfoeeee, waarom hebben jullie niets verteld?”
“Ik wist niet eens wie dat was” Schreeuwde ik terug.
Mohammed: “Ownee? Dan ben je wel erg dom! Dat je je niet eens meer herinnert met wie ik was in de trein naar Marokko en zelfs de terugweg. We hebben jou zelfs thuis afgezet en je weet gewoon niet wie mijn dochters zijn”
Samira keek mij nu kwaad aan “Ik voel dat jij geestelijk niet spoort! Jij bent ergens mee bezig. Ik zie dat aan jou, lieg niet tegen me. Ik heb je zo vaak al bet..”
Ik liet haar der zin niet afmaken “moeten we niet achter jou dochter aangaan?”
Haastig deed ik mijn jas en schoenen aan. Dit was natuurlijk nep, ik wilde niet dat Samira dingen zou zeggen waar Mohammed bij is. Dan mislukt heel mijn plannetje.
Hij was al klaar en rende naar de auto. Toen ik eenmaal buiten stond met hem deed ik gewoon rustig aan, want samira die liet ik thuis achter.
Dat zijn dochter ons heeft gezien, was echt goed!
Nou willen zijn dochters hem niet meer. Over zijn vrouw maak ik me geen zorgen, zij is er binnenkort toch niet meer. 
Mohammed: “Opschieten dan!”
Kifach, werkt het opeens niet meer ofzo? Dit ga ik dus snel uitzoeken.
Mohammed reed , maar volgens mij weet hij niet waar?
Tot ik een auto zag die me wel bekend voor kwam, volgens mij stond deze auto in mijn straat geparkeerd.
Ik wees naar die auto en zei: “volg die auto, volgens mij zit ze daar in!”
De auto reed rustig, Mohammed reed van afstand, zodat zij het niet opmerken.
Zo bleef hij rijden, tot de auto stopte. Zijn dochter stapt uit en een jongen die haar volgt.
Ik kijk Mohammed aan en denk in mijn achterhoofd "ahyeah bent a ness"  
Sarcastisch dus, ik lach hem juist uit.
Ik zie dat er een traan glipt uit zijn ooghoek.
Ik voel een steek van jaloezie. Ik wil dat hij ze gaat haten waarom doet het hem pijn?!
Moet ik meer shoer op hem doen? Hij mag alleen van mij en Samira houden. Wat geeft hij om die verwende hoertjes?!
Ze lopen naast elkaar weg. Mohammed kijkt naar ze alsof hij ze wilt gaan volgen.
Ik heb hem door en zeg: “ssstt, wel rustig aan doen!”
Hij kijkt me aan en gunt me een kleine glimlach.
Vrolijk was hij natuurlijk niet haha. Dit kan ik goed tegen hem gebruiken als hij wat over Samira zegt of over mij. Ik ben de baas, hij luisterd naar mij & niet andersom !!!
Ik heb genoeg geduld gehad. Hij heeft genoten, nu ik nog!
Rustig volgen we die twee, ze lopen en lopen.. Waar ik dus echt geen zin meer heb om ze te volgen. Net dat ik wilde vragen of hij mij wil optillen stopt hij en kijkt nou aandachtig naar ze.
Ik volg zijn ogen en kijk ook nieuwsgierig naar ze.
Beiden stoppen ze & kijken elkaar aan. Volgens mij worden er woorden uitgewisseld.
Opeens slaat die jongen zijn armen om haar heen en niet veel later slaat zij ook haar armen om hem heen.
Een woedende Mohammed rent nu op ze af, waar ik van schrik. Woooow, ik had niet verwacht dat hij nog zo boos kan worden, ik begreep er niets meer van.
In plaats van om Mohammed nou te steunen, pakte ik mijn telefoon erbij en belde naar de waarzegster. Haar toestel gaat over maar er word niet opgenomen. En zo blijf ik het een paar keer proberen maar walou. Tering zooi !!! ik vloek wat in mezelf.. ‘Hij is nog niet van mij af en zijn dochters ook niet!’
Ik dacht even aan mijn dochter Samira, ze schrok toen ik haar de foto liet zien van haar vader met zijn dochters.
Waarom vertelde ze dan niet dat zij haar vriendin is?
Ik richtte me weer op Mohammed, zijn dochter en die jongen.
Opeens zag ik zijn dochter op de grond..
Wat gebeurd daar? Ik schrok, maar aan de andere kant dacht ik ‘lekker!’

Ismail

De vader van Laila had ons betrapt. Ik schrok heel erg, maar was niet van plan te vluchten. Laila probeerde dat wel, maar algauw had hij haar beet.
Meskiena, ik voelde me schuldig. Dit is mijn schuld.
‘’Jij gaat nergens heen!’’ Schreeuwde haar vader tegen haar.
Ze raakte in paniek waardoor ze hevig begon te huilen en toen door haar knieën zakte ‘’Waarom papa? Waarom doe je ons dit aan? En mama dan? Ze heeft jou nodig?’’
Ik had medelijden met haar, ik wilde haar zo graag stevig in mijn armen houden en haar gerust stellen maar dat kon niet.
Ik keek haar vader aan en zag een blik, een blik van spijt. Zijn blik vertelde boekdelen. Wat ze betekende wist ik niet, ik wist alleen dat er iets niet klopte aan hem.
Maar wat? Allahoe3laam, zo goed kende ik hem nog niet.
Laila: ‘’Mama heeft ons nodig! ’’ Schreeuwde ze.
Het leek wel of Laila begon door te draaien, wat gaat er door haar hoofd?
Ze denkt vast aan haar zieke moeder. Ze was ook zo weinig bij haar. Terwijl ze heel erg ziek is. 
Laila’s tranen raakte niet op, ze bleef maar huilen, dat als je een emmer eronder zou zetten je zo een paar liters hebt.
De vader van Laila trok boos aan haar armen en hij keek mij pissig aan ‘’En dit is de laatste keer dat ik jou rotkop nog zie. Als ik jou nog een keer met haar zie, dan zou je wensen dat je nooit geboren was!’’ En keek me dreigend aan.
Die gek weet niet tegen wie hij het zegt. Het is maar dat het Laila’s vader is, insh’Allah mijn aanstaande schoonvader. Probeerde ik positief te denken.
Dat rothoer kon ik wel afmaken. Ze kwam niet eens voor Laila op. Ze zat te telefoneren zag ik, eens een h*er blijft een h*er.
En daarna bleef ze toekijken. Tering ke7ba!
Als ik zie dat hij Laila in de auto heeft gezet, roep ik hem bij me.
Hij komt dreigend op me aflopen..
Ik kijk hem strak aan ‘’Ik wil Laila huwen!’’
Waar dit vandaan kwam opeens, Allahoe3laam. Misschien omdat het gewoon zo is? 
Nu maar hopen dat zij niet kwaad wordt als zij dit hoort.
Vader Laila: ‘’Dus jullie hebben een relatie?!’’
Ismail: ‘’Nee, zo zijn u dochters niet!’’
Vader Laila: ‘’Oooooow dus jij hebt contact met al mijn dochters?’’
Voor we het wisten..

Laila

Mijn vader had Ismail en mij betrapt in elkaar armen. Hij kwam woest op ons af.
Ik schrok en probeerde te vluchten als mijn vader me bij mijn arm vastpakt ‘’Jij gaat nergens heen!’’
Me lichaam begint te trillen, en begin hevig te huilen. Ik zak door mijn knieën ‘’Waarom papa? Waarom doe je ons dit aan? En mama dan? Ze heeft jou nodig?’’
Een gevoel van schaamte gemixt met een gevoel van spijt, spijt dat ik zo weinig bij mama ben. Want hoe vaak zoek ik haar nou op?
Mijn vader kijkt me aandachtig aan. Ismail liet mij niet alleen achter, hij bleef bij me. Een andere jongen zou allang zijn gevlucht toch?!
Was hij dan niet bang, waarom gaat hij niet weg?? 
Een stemmetje in me zei ‘’Een echte vriend, noem je dat!’’ Maar natuurlijk. Ik was er niet bij met mijn hoofd. 
‘’Mama heeft ons nodig! ’’ Schreeuwde ik. Ik begon nou echt gek te worden, er gingen nare gedachtes door mijn hoofd.
Mama, ik kan niet zonder jou. Wat moeten wij zonder jou, mama? Papa, heeft een ander. En wij hebben alleen elkaar. Mama, aub verlaat ons niet. We hebben jou nodig. Mama, vergeef het mij, ik dacht alleen aan mezelf. Ik houd van jou, mama, sorrry!!! 
Iemand trok aan mijn armen, maar ik wist niet wie dat was. Ik was ver met mijn gedachten bij mijn moeder. Die mij nu op dit moment hard nodig heeft en ik haar ook.
Ik heb haar nodig voor altijd, wij allemaal. Ik ben slecht, ik ben een verwend kreng. Tering vrienden! Ik was boos op mezelf.
Hoe kon ik mijn moeder zo laten stikken?
Mijn bloed eigen moeder? En niet te vergeten mijn zus Farah die pas een ongeluk heeft gehad, die nou hulp nodig heeft. 
Voor ik het wist, zat ik in de auto met..
Ownee, neeeee neeeee, dit gaat dus echt niet gebeuren!
Zonder dat ik het in de gaten had vloog ik op haar.
Er gebeurde iets wat ik nooit, maar dan ook echt nooit heb verwacht.