Infinity

4

-,,წამო გოგოებს გაგაცნობ"ხელი ჩამჭიდა ლიზამ და ოთახისკენ გამაქანა.კიბეებზე ჩავრბოდი როდესაც ვიღაცას შევეჯახე და მის ზემოთ მოვექეცი.თავი ნელნელა მაღლა ავწიე შევეჯახე ზღვაზავით ლურჯ,სუფთა და მღელვარე თვალებს. ეს თვალები ნაილს ეკუთვნოდა,მისი სახის ნაკვთები ისეთი სრულყოფიოი იყო მინდოდა შევხებოდი.მისი თვალები ჩემს სახეზე დაიარებოდნენ და თითოეულ ნაწილს ათვალიერებდნენ,მის ულამაზეს თვალებში დავიკარგე,არცერთ ბიჭს მოუხდენია ჩემზე ამხელა ზემოქმედება,თითქოს დამატყვევა მისმა გამოხედვამ,ერთმანეთს ვუყურებდით და უბრალოდ არაფერს ვამბობდით ან რა უნდა გვეთქვა ჩვენს სათქმელს თვალები ამბობდნენ,კიდევ დიდხანს ვიქნებოდი ასე ნაილის სხეულს აკრობილი რომ არა ლიამის ხმა.
-,,ნინა კარგად ხარ?"
უცებ მოვწყდი ნაილის სხეულს
-,,კი ლიამ კარგად ვარ"
-,,სისხლი მოგდის ხელიდან"
ვერც კი შევამჩნიე როდის გავიჭერი ხელი,ეხლახან ვიგრძენი მწარე ტკივილი და წვა ხელზე,ჭრილობა ღრმა ჩაბდა,ვერ გამირკვევი რა ჯანდაბა უნდოდა შიშის ნატეხს კიბეზე.
-,,ნაილ არ შეგიძლია თვალები ნორმალურად გაახილო და ისე იარო?!"
-,,რა ჩემი ბრალია თუ თვითონ გიჟივით მორბოდა კიბეებზე?"
-,,მოკეტე ჰორან გოგოებთან მოქცრვა არ იცი,იმის მაგივრად რომ ბოდოში მოუხადო პირიქით ადანაშაულებ"უთხრა ჰარიმ.საიდან ჩნდებ ხოლმე ეს ბიჭი სულ ასე სწრაფად თავშეყრის ადგილებში.თავი უხერხულად ვიგრძენი ჩემს გამო ვიგრძენი ჩემს გამო ნაილს ეკამათნენ
-,,ბიჭებო არაფერია უბრალო ნაკაწრია,ლიზა დამიმუშავებს და გამივლის ისეთი არაფერია მართლა"
-,,ნინა როგორ თუ არაფერია ჭრილობა ღრმა ჩანს"
-,,მაჩვენე"მითხრა ნაილმა თავიდან გამიკვირდა მაგრამ მერე მის გამოწვდილ ხელზე დაბადების ჩემი გაჭრილი ხელი,მისი შეხებისას რაღაც არაამქვეყნიური ვიგრძენი,ასეთი რამ ჯერ არ მიგვრძნია თითქოს ჭრილობაც აღარ მეწვოდა.
-,,მე დაგიმუშავებ"თქვა ნაილმა,თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე,ნაილი წინ წავიდა მე ისევ ერთ ადგილას ვიდექი
-,, არ მოდიხარ?!თუ არ გინდა ნუ გინდა,ლიზამ დაგიმუშავოს ისედაც არ მადარფება არც შენ და არც შენი ჭრილობა" ეს თქვა და თვალს მიეფარა.მეწყინა ესეთი რამ ჯერ ჩემთვის არავის უთქვამს,არასდროს.არადა მეგონა რომ შეგვეძლო  ნორმალური მეგობრული ურთიერთობა გვქონოდა, მაგრამ მისმა საზიზღარმა და აუტანელმა ქცევებმა ეს ყველაფერი დაამსხვრია.ლიზა ყოველთვის მიყვებოდა რომ ნაილი ძალიან მხიარული,მეგობრული,ბავშვური და მოსიყვარულე ბიჭი არისო,მაგრამ არვიცი შეიძლება ნაილს არ მოვწონვარ ან თუნდაც ვძულვარ მაგრამ რატომ?!მიზეზი ხომ უნდა არსებობდეს.
-,,ნინა სისხლი მოგდის წამოდი ოთახში შევიდეთ დაგიმუშავებ"ფიქრებიდან ლიზას ხმამა გამომაფხიზლა,თქვი დავუქნიე და წავედით.ოთახში სასიამოვნო გარემო იყო, 4 საწოლი იდგა,ერთი ერთი დიდი ფანჯარა დიდი რაფით,საქონლის გვერდით პატარა საყვარელი ტუმბოები იდგა.
-,,უიი გოგოები არ ყოფილან,ალბათ სასეირნოდ წავიდნენ,შენ დაისვენე დღეს დამღლელი დღე გქობდა,ჯიჯის და ბარბარას ხვალ გაგაცნობ"ლიზამ ხელი დამიმუშავა,მაკოცა და ოთახიდან გავიდა,მე მართლაც დამღლელი დღე მქონდა თვალები დავხვეწო თუ არა ეგრევე დამეძინა.
დილით ლიზას ყვირილის ხმა მაღვიძებს
-,,ნინაა...ნინაა...ნინაჩკაა ადექი დროზე თუ არ გინდა რომ პირველივე ლექციაზე დააგვიანო?!"
ელვისებურუ სისწრაფით წამოვხტი საწოლიდან, სააბაზანოში შევვარდი კბილები გამოვიხეხე თავი მოვიწესრიგე და გამოვვარდი,გუშინ ძააალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ ჩემოდნებიდან ტანსაცმელები არ ამომილაგებია,მომიწევს პირველი რაც ეხლში მომხვდება ის ჩავიცვა,ხელში რაც პირველი მომხვდა ეს იყო შავი მოგკეცილი შარვალი და ზოლიანი სვიტრი რადგან შემოდგომაა და ლონდონში გრილი ამინდებია.ფეხზე შავი ვანაები ამოვიცვი და ოთახიდან ლიზასთან ერთად გავვარდი.განრიგს გადავხედე პირველი ლიტერატურა მაქვს,მშვენიერია მიყვარს ლიტერატურა.ლიზას დავემშვიდობე და ოთახში შევედი თუ არა შვებით ამოვუსუნთქე რადგან ოთახში ლექტირი არ დამხვდა, არ მინდოდა პირველივე გაკვეთილზე დამეგვიანა.ოთახს თვალი მოვავლე,ბავშვები ერთმანეთს ერთმანეთს ელაპარაკებოდნენ,მონატრებული მეგობრები ერთმანეთს ეხვევიდნენ და ზაფხულში გატარებულ დროზე უყვებოდნენ.ყველ ადგილი დაკავებუოი იყო ერთის გარდა მეც რათქმაუნდა იქ დავჯექი.
-,,გამარჯობა"მითხრა ჩემს გვერდით მჯდომმა თაფლისფერთვალება ბიჭმა.
-,,გამარჯობა"
-,,შენ ალბათ ახალი ხარ"
-,,ხო წელს პირველი კურსზე ვარ "
-,,კარგია,მე შაუნი მექვია შაუნ მენდესი"
-,,სასიამოვნოა შაუნ,მე ნინა სუბარი ვარ"
ძალიან კარგი ბიჭია კომუნიკაბელური და მხიარული,მთელი ლაპარაკის დროს იღინოდა,მისი ღიმილი გადამედო და კარგ ხასიათზე დავდექი,ცოტახანში ლექტორიც შემოვიდა და ლექციაც დაიწყო.45 წუთუს შემდეგ ლიტერატურის ლექციაც დამთავრდა გარეთ გასვლას ვაპირებდი როდესაც შაუნმა დამიძახა
-,,თუ გინდა შემდეგ ერთად ვჭამოთ საჭმელი"
-,,კარგი მაშინ ლამჩზე შეგხვდები"
გავუღიმე და გარეთ გამოვედი.
-,,აბაა როგირ ჩაიარ პირველმა ლექციამ?"ჩემთან მოირბინა ლიზამ.
-,,კარგად,თან ერთი ბიჭი გავიცანი შაუნი ქვია იმედია კარგი მეგივრევი ვიქნებით"
-,,ვაა მაგარია, მე მინდოდა შენთვის შაუნ ის გაცნობა მაგრამ უკვე გაგიცვნიათ ერთმანეთი"
-,,ხო თან ლანჩზე ერთად ჩავიდეთო"
-,,ჩემთან და ბიჭებთან ერთად დაჯექი ერთად ვუკაპარაკოთ" და ამ ლაპარაკის დროს ზარიც დაირეკა.
-,,კარგი ლიზა გავიქეცი დანჩზე გნახავ" გადავკოცნე და ბიოლოგიის ოთახისკენ გავიქეცი.
ოთახში იგივე სიტუაცია დამხვდა ბავშვები ერთმანეთს ელაპარაკებოდნენ და ეხვევოდნე,ჩემი ადგილი დავიკავე.მალევე ლექტორიც შემკვიდა და ლექციაც დაიწყო.ცოტა ხანია შემდეგ კარები იღება და ნაცნობი სილუეტი ჩნდება...
-,,მისტერ ჰორან დაიგვიანეთ"
-,,ალბათ ისევ  ვიღაც გოგოს ხმარიბდა"გავიგე ვიღაც ბიჭია ხმა უკნიდან და შემდეგ მთელი კლასის სიცილი.
-,,ბოდოში მაგრამ მეც აქ ვარ" დაიღრიალა ლექტირმა ბიჭი გარეთ გააგდო.
-,,ჰორან თქვენ ნინაა გვერდით დავრძანდით" ოოჰ არა,ჯანდაბა გუშინ რაც მიხდა მაგის მერე ნაილის გვერდით ჯდომა რაღაცნაირად არ მინდა.მაგრაამ ნაილი მაინც ჩემს გვერდით მერხზე დაჯდა, გადასარევია პირდაპირ. ლექტორმა ფურცლები დაგვირიგა თემა უნდა დაგვეწერა,მეც რათქმაუნდა კალმის ასაღებად შევბრუნდი მაგრამ როგირც ყოველთვის პენალი ოთახში დამრჩა.სხვა გზა არ მაქვს ვინმეს უნდა ვსთხოვო, ჩემს წინ არავინ ზის არც უკან ასერომ მომიწევს ნაილს ვუთხრა.
-,,ნაილ" შემომხედა
-,,შეგიძლია კალამაი მათ..."
-,,ნინა და ნაილ რამე ვერ გაიყავით?!"
-,,არა მე უბრალოდ..."
-,,შეგიძლიათ ოთახი დატოვოთ"
-,,კიმაგრამ..."
-,,არანაირი მაგრამ, ორივე გაბრძანდით."
ოთახიდან გამოვედით,ნაილი წარბებშეკრული მიყურებდა,არაფერი მითქვამს წასვლას ვაპირებდი
-,,სად მიდიხარ?"
-,,შენ ხომ არ გაინტერესებ?!" ნიშბისმოგებით ვკითხე ნაილს.
-,,ხო მართლა არ მადარდებ!"ირონიულად გამოღიმა და წავიდა.კრეტინი მართლა არ იცის გოგოებთან მოქცრვა როგორ მინდა გემრიელად ვთხოიშო სახეში.ამიერიდან ისე მოვექცევი როგირც თვითონ მექცევა,,კი კი აბა რაა"ამომძახა მეორე მემ, ნუუ კაი ვეცდები მაინც.ციტახანში ზარიც დაირეკა და ლიზას ძებნა დავიწყე,ძლივს ვიპოვე.
-,,ნინა წამო ვჭამოთ".სასადილოში შევედით ყველანი იქ იყვნენ,ნაილის გარდა,ბიჭები გადავკოცნე და ადგილი დავიკავე და ჭამა დავიწყე. ცოტახანში ნაილიც მოვიდა.
-,,შეგიძლია ჩემი ადგილიდან ადგე!"თქვა ნაილმა.აშკარად მე მეუბნება რადგან აშკარად მე მიყურებს დან მთელ სხეულს მითვალიერებს,თავი ვინ გონიაა...
-,,იცი რაა შენამდე მე დავჯექი ასე რომ შეგიძლია სხვაგან დაჯდე თან თუ ამაყენებ უზრდელობა იქნება"სწერვულად გავუღიმე და ჭამა განვაგრძე.ვგრძნობდი როგორ მიყურებდა ნაილი მაგრამ არ შევიმჩნიე.
-,,სხვათაშორის დღეს შენს გამო გამომაგდეს ოთახიდან"
-,,ნაილ ნუ ღელავ დარწმუნებული ვარ ეს შენი არც პირველი და არც უკანასჯნელი გამოგდება იქნება კლასიდან ასე როომ"ბიჭები გაიგუდნენ სიცილით,ნაილსაც წამიერად გამეღიმა მაგრამ ისევ დასერიოზუკდა და ჩემს წინ ცარირლ სკამზე დაჯდა და ჩემი დაკვირვება დაიწყო. რა ჯანდაბას გამო მაკვირდევა ასე წარბებშეკრულიი?!!
*
როცა ყველა ლექციას მოვრჩი ოთახში ავედი ვინეცადინე,ჩემოდნებიდან ჩემი ბარგი ამივალაგე და თავთავიანთი ადგილი მივუჩინე.ალბათ დღეს არც ვერ გავუცნობ ბარბარა და ჯიჯის მაგრამ ხვალ აუცილებლად.ღონეგამოცლილი დავვარდი ლოგინზე თუ არა გადავეშვი სიზმრების განზომილებაში.
—————————————
დადააააამ❤️ 977 სიტყვა მგონი ნორმალურია😄გრამატიკული შეცდომებისთვის მოდიში😬როგირც მოგეხსენებათ მალე იწყება სკოლა და არვიცი როგორი სიხშირით მოვახერხებ ახალ ახალი თავების დადებას მაგრამ its okay 😄მაინტერესებ რა აზრის ხართ პერსონაჟებზე თვითონ მოთხრობაზე😇❤️თუ მოგეწონათ ეს თავი დაავოუთეთ და დააკონენტარეთ❤️ლოვე იუ გაიიზ😄❤️❤️