რაც დროს გადის მით უფრო იზრდება დაძაბულრბა ჩემში
გულწრფელად ვიტყვი მეშინია.იმდენად აირია ჩემი ცხოვრება ამ 2 კვირის განმავლობაში.
ოპერაციის დღე ხვალაა და ამის შესახებ საერთოდ არავინ არაფერი იცის.
სახლში ისეთი არაეულობა.ყველანი ნაილის და ჰეილის ნიშნობისთვის ემზადებიან,აქაურობა გულს მირევს
სახლში შემოსვლის სურვილს მიკარგავს,ნაილი ისეთი ბედნიერია როგორც არასდროს მაგრამ არის რაღაც მასში რაც ჩემში კიდევ უფრო დიდ მღელვრებას იწვევს.
მისი თვალები,ისინი ისეთი ნაღვლიანი და დამწუხრებულია თითქოს ის იყოს ჩემს ადგილას.სულს მიხუთავს მისი თითოეული გამოხედვა,ისეთი მწველი თვალებით მიყურებს რომ ძნელია მასთან ახლოს დადგომა,მის თითოეულ შეხებაზე რომელიც ყოველთვის შემთხვევითა,ჟრუანტელს მივლის და მუცელში წვას ვგრძნობ
მართლა მიყვარს ნაილი?
არვიცი
ან ვიცი და უბრალოდ აღიარება იმდენად მიჭირს რომ ამ გრძნობას ძალით ვიკლავ ჩემში,იმდნად ძლიერად რომ თითქმის მავიწყებს,მაგრამ მისი დანახვისას ეს გრძნობა სადღაც ჯანდაბაში ქრება.
არასდროს გამომპარვია როგორ მოიწევს ნაილი ჩემსკენ ისე თითქოს რაღაცის თქმა უნდა მაგრამ,წამში ჩერდება ამოიხვნრშებს და უკან ბრუნება.
გულსი სიღრმეში ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მინდა მასთან ყოფნა,ისიც კი ვიფიქრე ნიშობის დღეს რომ ყველაფერი ამერია და ვყოფილიყავი ის ერთადერთი ვინც წინააღმდეგი იქნებოდა მათი ნიშნობის.მაგრამ ვის ვატყუებ, ცხადია რომ ამას ვერასდროს შევძლებ,ჩემს პირველ და ერთადერთ სიყვარულს ჩემს თვალ წინ ვკარგავ.
არასდროს გყვარებივარ?არადრის არაფერს წარმოვიდგენდი მისთვის?ნუთუ ოდნავ მაინც არ მცემდა პატივს? ამ კითხვებს ჩემს თავს დღეში მილიონჯერ ვუსვამ,მაგრამ პასუხს ვერ ვიგებ.
როგორ შემიძლია ვნახო მის ნატიფ თითებზე საქორწინო ბეჭედი და საბოლოოდ დავრწმუნო ჩემი თავი იმაში რომ, ის უმცირესი შანსი იმისა რომ ჩვენ ისევ ერთად ვიქნებიდით უბრალოდ აღარ არსებობს.
YOU ARE READING
Infinity
Fanfictionმინდოდა მეყვირა,ძალიან ხმამაღლა მეყვირა მანქანიდან გადავსულიყავი და ჯეიკისთვის კარგად მეთავაზებინა სახეში მაგრამ ამის მაგივრად ვზივარ მანქანაში და უბრალოდ ვუყურებდი გოგოს რომელმაც ყველაფერი თავდაყირა დააყენა ჩემს ცხოვრებაში, ჩემი დახმარებით.
