ვერც გავიაზრე ისე შეაღო ნაილმა ჩემი ოთახის კარები და კედელს ამაკრო,მთელი გრძნობებით მკოცნიდა,თითქოს იმ წამს მისთვის ეს უდაბნოში წყალს გავდა.სიამოვნებისგან ჩემთვის გაურკვეველი ბგერები წყდებიდა ბაგეებს...რაც კიდევ უფრო მაბრუებდა და მეტის სურვილს მიჩენდა მაგრამ სწრაფად მოვედი გონს და ნაილის ხელები რომლებიც ჩემი მაისურის ქვეშ ქონდა შესრიალებული უხეშად მოვაშოტებინე,რაზეც დაბნეულმა და და გაოგნებულმა შემომხედა,მკერდი სწრაფად აუდ-ჩაუდიოდა,კოცნისგან ტუჩები უფრო გასწითლებოდა და დაბერვიდა.
-როგორ ბედავ და მეხები?-რაც შეიძლება მკაცრად და მტკიცედ წარმოვთქვი ეს სიტყვები,ამდენი უფლება მართლა არ უნდა მიმეცა,საშინლად მენატრება მაგრამ მას საცოლე ყავს,იმის შემდეგ რაც მან გამიკეთა ეს საშინლად არასწორი საქციელია
-ხო მაგრამ ხომ მოგწონდა?-ისე წარმოთქვა ეს სიტყვები თითქოს მე ვაკოცე პირველი თან მისი ხმა საშინლად დამცინავი იყო
-ნაილ ხვდები მაინც რას ამბობ?საერთოდ შენი საქციელი ყველაზე არასწორი რამ იყო!!!-თითქმის წამოვიყვირე და დაჟინებით მივაშტერდი,როგორ შეუძლია ესე მელაპარაკოს და არანაირ ემოციას გამოხატავდეს
-შეგეძლო გაგეჩერებინე
-და შენი აზრით ეხლა რა გავაკეთე?!
-
-ხმას რატომ არ იღებ ნაილ?საერთოდ შენი უეცარი გამოჩენა ამდენი ხნის შემეგ რა ჯანდაბას ნიშნავს?საცოლე გყავს რომელზეც მალე უნდა დაინიშნო მე რაღას მერჩი?!
-შენ ჯეიკი გყავს,რომელთანაც შესანიშნავად ერთიბი,კოცნი,ალბათ საწოლშიც კარგად ეწყობით ერთმ...-ეს უკვე ბოლო წვეთი იყო,სახეში სილა გავაწანი,გული დამეფლითა არ მოველოდი და ვერც წარმოვიდგენდი რომ ნაილი როდესმე ასეთ რაღაცას იფიქრებდა ჩემზე,ნუთუ საერთოდ არ მიცნობდა,ნუთუ სულ ასეთი წარმოდგენა ქონდა ჩემზე...
-ხვდები მაინც რას ამბობ?ხვები?!!როგორ ბედავ?საერთიდ რას წარმოადგენ ჩემთვის?იცი?აღარაფერს?აი რას ნაილ!-ჩემს თავსაც ვატყუბდი და ნაილსაც მაგრამ,მე ეს უნდა გამეკეთებინა ვერ დავუშვებ რომ სამუდამოდ ნაილზე დამოკიდებული ვიყო,უნდა შევძლო და ის დავივიწყო თუნდაც ეს ჩემთვის ყველაზე ძნელი რამ იყოს.
-ნინა ვიცი რომ ეს სინამდვილე არაა!-თქვა და ჩემკენ წამოვიდა
-არ გაბედო და არ მომეკარო!დიახ სიმართლეა! და იცი რაა?გაეთრიე ჩემი ოთახიდან,ეხლავე!!ადგილიდან არ დაძრულა ისევ მე მიყურებდა,თითქოს წუხდა მაგრამ არა ის ხომ ისევ ის ნაილია.-ნაილ გაეთრიე და მე და ჩემს შვილს ახლოსაც არ გაგვეკარო!-ბოლო სიტყვები კბილებში გამოვცარი,ჩემი თავის მიკვირდა,ეს ყველაფერი მას ისე ვუთხარი რომ ერთი ცრემლიც არ გადმომვარდნია, ძალიან ძნელია როცა შენს საყვარელ ადამიანს გულს უტეხავ და უყვირი
-ასე ძალიან არ გინდა რომ თქვენთან ვიყო?-ამ კითხვამ დამაბნია,მას ხომ საცოლე ყავს რას ნიშვანს ,,თქვენთან"
-რასგულისხმობ?
-შენ სხვა გიყვარს ხო?-ვერც გავიაზრე ისე დავუქნიე თავი,რის გამოც გულში ჩემი თავი მილიონჯერ დავიწყევლე
-ამას შენთვის არანაირი მნიშვნელობა არ უნდა ქონდეს,შენც სხვა ვიყავარს,სხვაზე ინიშნები,მე გითხარი რომ არ გაგვეკარო არცერთს,ეს შენთვის ძალიან ძნელი გასაგებია?
-და შენთვის ძნელი გასაგებია რომ მე ჩემს შვილთან მინდა ყოფნა?- გული შემეკუმშა,სუნთქვა შმეკერა, წამით თვალებში დამიბნელდა,ალბათ ვაპირებდი მეთქვა მაგრამ ეხლა არა.
-როდის უნდა გეთქვა ჩემთვის ამის შესახებ?-მიღრიალა,რაზეც ტანში გამცრა
-შენ არანაირი უფლება არ გაქვს რომ ჩემთან ლაპარაკისას ხმას აუწიო და არც იმის უფლება გაქვს რომ ბავშვზე მეურვეობა აიღო!
-შენც არ გაქვს უფლება ჩემს შვილს დამაშორო,ამის დედაც შენ უნდა გეთქვა რომ ფეხმძიმედ იყავი,ფეხებზე მკიდია ყველა საბუთი რასაც წამიყენებენებ სასამრთლოზე,ტეოდორი ჩემი შვილია,მე მამამისი ვარ.შენი და იმ სირი ჯეიკის ლაპარაკი რომ არ მომისმინა ისე არ მეტყოდი ხო ამ გვალფერს?
-მერამდენედ გითხრა ნუ მიყვირი-ჯანდაბა ნინა თავი უნდა შეიკავო არუნდა დანებდე-შენი აზრით რის გამო გირეკავდი ყოველდღე შენი წასვლის შემდეგ?ერთხელ მინც არ გიფიქრია რომ რამე მჭირდა?იმსი მაგივრად რომ გეპასუხა ნომერი შეიცვალე.ამაზე რას მეტყვი ნაილ?-თავი ამარიდა და სხვა მხარზე გაიხედა,სასაცილოა მე ვცდილობ რაღაც ავუხსნა და თვითონ არც კი მისმენს.ეხლა რა ჯანდაბა უნდა ვქნა? ვუათხარა, მოდი მიატოვე შენი საცოლე და ჩვენ სამმა ერთად ბედნიერად ვიცხოვრიდთქო?!ძალიან ზღაპრულად და არარეალურად ჟღერს,იმიტომ რომ მე ამას არასდროს გავაკეთებ და არც ნაილი მეტყვის ამას, ვიმედოვნებ რომ ასე იქნება
- ეს რაარის ნინა?-მითხრა ისე რომ ჩემთვის არ შემოუხედავს,მეც იქეთ მხარეს მივიხედე სადაც ნაილი იყურებოდა იქ კი ჩემი წამლების მთელი შეკვრა იდო.როგორ დამავიწყდა შენახვა!
-ნინა ეს რაარის?-ისევ გამიმეორა კითხვა ოღონდ უფრო მკაცრად და დაჟინებით
-ისეთი არაფერი რაც შენ დაგაინტერესებს-ვთქვი და წამლების შესანახად წავედი როცა მკლავზე შეხება ვიგრძენი,ისევ ტანში გამცრა,მისი პატარა შეხებაც კი საკმარისია რომ ჩემში ენით აუღწერელი გრძნობა გამოიწვიოს,მინდა გავუმკლავდე ამ ყველაფერს მაგრამ ძალიან რთულია თითქმის შეუძლბელიც...
-ეხლავე მითხარი
-თორემ?
-ნინა ჩემს მოთმინებას ნუ ცდი
-რაში გაინტერესებს?ხომ გითხარი შენთვის მნიშვნელოვანი არაფერი
-ნინა მითხარი ცუდად ხაარ?-მის ხმის ტონი სიბრალურით და მუდარით იყო სავსე,უნებურად თვალები ამიცრემლიანდა რატომ ვარ ესეთი მგძნობიარე,რატომ მოქმედებს ჩემზე ყველაფერი ასე ადვილად?ამოვიხვმეშე, ცრემლების შესაკავებლად ზემოთ ავიხედე და თვალები რამოდენიმეჯერ დავახამხამე,ნაილი წინ დამიდგა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია.რას მიკეთებ ნაილ?თავი გავწიე რომ მომეშორებინა
-მინდა დაგამშვიდო
-მაგრამ უფრო მაფორიაქბ-ჩემს ნათქვამზე მკრთალად მაგრამ მაინც გაეღიმა ისევე როგორც მე
-უბრალოდ ამიხსენი კარგი?
-და რა აზრი აქვს შენთვის ამყველაფერს?
-რაც არუნდა იყოს შენ ჩემი შვილის დედა ხარ-ხმა ცოტა უფრო დაუმშვიდდა.
არა ნინა არ აყვე ისევ ისე გამოგიყენებს,ისევ გატკენს გულს! ამომძახა მეორე მემ,რაც არუნდა იყოს მეც ასე ვფიქრობ,მეც ამის მჯერა....
ნაილ რა ჯანდაბას მიკეთებ? რატომ უნდა რომ გული მატკინოს?ყოველთვის ასე აკეთებს,ყოველთვის აფუჭებდა კარგ მომენტებს და არამგონია ეხლაც გამონაკლისი იყოს,იქნებ ღირს მოყოლად?
-ნიშნობა როდის გაქვთ?-ვკითხე თემის შესაცვლელად და სხვა მხარეს გავიხედე,არ მინდა მისი სახის დამახვა როცა ალბათ მისი მომავალი საცოლის ხსენებისგამ თვალები სიხარულისგან აუციმციმდება რაც მე გამანადგურებს,უკვე მერამდენედ
-თემას ნუ ცვლი მე შენს ჯამრთელობაზე გელაპარაკები და არა ნიშნობაზე!-თითქმის დაიყვირა,რაზეც ისევ მისკენ შევბრუნდი.ხელები მომუშტული ქონდა,მისი სრულყოფილი სახე ოდნავ გავარდისფრებოდა ყვირილისგან,წარბებიც ოდნავ შეჭმუხოდა.
-ჩემი ჯამრთელობა ასე ძალიან რატომ გადარდებს?-თითქოს გულის სიღრმეში მინდოდა რაღაც ისეთი ეთქვა რაც ცოტათი მაინც დამამშვიდებდა და მაგრძნობინებდა რომ ჩემს გვერდით იყო...
-შენ ჩემი შვილის დედა ხარ ეს საკმარისია არაა?სხვას რას ელოდი ნინა?-ხმა არ გამიცია.-მითხარი იქნებ შევძლო რაიმეთი დაგეხმარო-
-ოპერაცია მჭირდება,სიმსივნე მაქვს მაგრამ რამენაირად გადავიტან,არ მჭირდება შენი დახმარება,ეხლა შეგიძლია გახვიდე წამლები უნდა დავლიო-შევბრუნდი,წამლების შეკვრა ავიღე და კალთაში ჩავიდე,არ მჯერა რომ არე უდარდელად მივახალე ეს სიტყვები, გულის გამალებით მიცემს,საშინლად ვგრძნობ თავს და ყველაზე მეტად ნაილის დახმარება მჭირდება...
-ნიშნობა ჩემს ოპერაციამდე დანიშნეთ-გავძახე როცა გადიოდა წამით გაჩერდა,დაბნეულმა შემომხედა ჩემი უდარდელი სახის დანახვისას,თავი ოდნავ გააქნია და გაიღიმა,ეს არ იყო არც დამცინავი,არც სინანულის თითქოს ეს ღიმილი მეუბნებოდა
უბრალოდ მოითმინე
——————————
968 სიტყვა 🙌🏻
ვიმედოვნებ ძალიან ცუდი არ გამომივიდა.რას ფიქრობთ?თქვენი აზრი მაინტერესებ❤️
თუ მოგწონათ დაავოუთეთ და დააკონენტარეთ ❤️❤️
YOU ARE READING
Infinity
Fanfictionმინდოდა მეყვირა,ძალიან ხმამაღლა მეყვირა მანქანიდან გადავსულიყავი და ჯეიკისთვის კარგად მეთავაზებინა სახეში მაგრამ ამის მაგივრად ვზივარ მანქანაში და უბრალოდ ვუყურებდი გოგოს რომელმაც ყველაფერი თავდაყირა დააყენა ჩემს ცხოვრებაში, ჩემი დახმარებით.
