ခ်စ္လိုက္တာလို႔ အသံကုန္ေအာ္ဟစ္လည္း
ကေလးမွမႀကားနိုင္ဘဲ
သိမ္ငယ္စိတ္ဆိုတာ အဲ့ကစတယ္
Sawadikhap နဲ႔အစျပဳျပီး
လက္အုပ္ေလးခ်ီ ျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေျပာေနတဲ့စကားသံေတြဟာ
Screen မွတဆင့္ဆိုတာေမ့ထားလို႔ရမလား
ကိုယ့္အနီးအနားက မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ဆိုေနသလို
စိတ္ကိုလွည့္စားသတ္မွတ္ပစ္ခ်င္မိတယ္
ေ၀းကြာျခင္းမိုင္တိုင္ေတြငါမုန္းလိုက္တာ
တစ္ေန႔တာရဲ႕သံုးပံုနွစ္ပံုမွာ
စိတ္အစဥ္ဟာ
ေနထိုင္ရာအရပ္ေဒသကိုေက်ာ္လြန္ျပီး
ေရျမားေျမျခားဆီဆိုက္ေရာက္တယ္
Social network !!
တစ္ခုတည္းေသာ ေ၀းကြာမႈႀကားက
နီးစပ္ျခင္းေပါင္းကူးတံတားတစ္စင္း
ငါေပ်ာ္ပါတယ္.. အနည္းဆံုးေတာ့
လွဳပ္ရွားမႈပံုရိပ္ေတြ ဖမ္းဆုပ္ခြင့္ရွိေသးတယ္
နားမလည္တဲ့ဘာသာစကားေတြ နားေထာင္ရင္း
အားမလိုအားမရစြာ က်လာတဲ့မ်က္ရည္စက္ေတြ ဘယ္သူသိမလဲ
ေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြရင္နဲ႔အမ်ွျပည့္လ်ွံေနလည္း
နင္နားလည္ေအာင္ ဘယ္ဘာသာစကားကိုအသံုးျပဳရမလဲ
အခ်ိန္နွင့္တစ္ေျပးညီလႊင့္ေနတဲ့ live မွာ
နင့္မ်က္နွာေလးေငးေကာင္းတုန္း
နင့္အသံေလးနားစြင့္တုန္း
Google ေခါက္ဖို႔ရာ ငါ့မယ္အခ်ိန္မရွိ
အဲ့ဒါဟာ ျခားနားျခင္းပဲ ကေလးရဲ႕
ေႀကြကြဲစြာငါလက္ခံခဲ့ရတယ္
နင့္အတြက္ေမတၱာတရားေတြ
ငါ့ကိုယ္တြင္းအရွိန္အဟုန္မျပတ္စီးဆင္းေနပါလ်က္
ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ေ၀းေသာအရပ္မွာျဖစ္တည္ေနတာ
ဘယ္ဘ၀ရဲ႕က်ိန္စာမ်ားလဲ ။
YOU ARE READING
P R E C I O U S
Non-Fictionသူဟာ ကိုယ့္ေကာင္းကင္က တစ္စင္းေသာလမင္းငယ္ ၊ ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားေတြရဲ႕လားရာ တစ္ခုတည္းေသာအရပ္မ်က္နွာ
