weer een nieuwe begin ( Aguslina)

26

Ik stap uit de taxi en betaal hem. Hij rijd weg, ik kijk om me heen voor me staan een groot huis met een grote eike deur, de rest van de huizen zien er vervallen uit, ik vraag me af of er nog wel iemand woont. Ik ga naar de deur en bel aan. Ik kijk op als ik iets in mijn rechter ooghoek zie bewegen, er hangt een camera boven me die van lichts naar rechts gaat, ik wen mijn blik terug op de deur. Na een paar seconden gaat de deur open. Voorzichtig ga ik naar binnen.

De kamer heeft blauwe muren en de vloer van houd. Ik kijk de kamer rond maar zie niemand. Er komen stemmen van de tweede verdieping, twee jongens komen de trap af, een met blond en de ander met bruin haar. Ze stoppen met praten als ze mij zien.

-Wat wil je? Vraag de jongen met bruin haar.

-Is Agustín hier?

-Wie? Zegt de ander.

-Agustín Bernasconi?

-Mensen zoals hij zijn hier niet welkom. Zegt dat bruin harige jonge met een boze blik naar me.

Deze plek geeft me de rillingen. Ik begin er meer zeker van te raken dat dit een grap is.

-Dan ga ik maar. Ik draai me om om terug naar de deur te gaan, als de bruine jong weer spreekt.

-Nu dat ik er over na denk is hij er wel. Ik breng je wel.

Dit vertrouw ik al helemaal niet.

-Het hoeft niet meer, bedankt.

Ik neem de klink van de deur als ik een hand om mijn pols voel die me terug trekt. De jongen met bruin haar staat nu voor me met zijn handen om mijn nek. Ik krijg moeite om te ademen. De jonge komt dichter bij met zijn gezicht. Wat is hij van plan met mij?

-Je weet dat je het niet zou moeten doen Oscar, we hebben geen toestemming. Zegt de jonge met blond haar.

Hij gaat van me weg en loop de gang door.

-Ga maar snel voor de rest je ziet. Dan verdwijnt hij achter Oscar aan.

Wat was dat allemaal? Ik snap hier niets van, maar ik ben hier wel snel weg. Ik doe de deur open en ren naar buiten om de hoek waar ik in de verte Agustín op zijn motor zie aankomen. Na een paar seconden staat hij naast me geparkeerd. Hij stapt af en komt voor me staan.

-Wat ben je hier aan het doen? Weet je niet hoe gevaarlijk het hier is?

-Je heb me gevraagd hier te komen.

-Wat?

Ik haal het briefje uit mijn zak en laat het hem zie. Hij leest het en verscheurd het daarna.

-Ben je daar binnen geweest? -Zijn stem klinkt geïrriteerd. Ik knik langzaam, ik wil hem niet boos maken- hebben ze je pijn gedaan.

-Nee.

We kijken elkaar een paar seconden in stilte aan voor hij die verbreekt.

-Kom, ik neem je mee naar huis.

Hij helpt me op zijn moter en gaat er dan zelf opzitten. Ik sla mijn handen op zijn gespierde buik. Ik hou er van om dit te doen.

We zijn nu in mijn kamer, toen Agustín zag dat Ruggero niet thuis is en zijn moeder ook weg is nodigt hij zich zelf uit. Ik moet hem laten zie waar ik het briefje heb gevonden.

-Ik heb hier nooit een briefje achtergelaten.

-Maar wie dan wel?

-Ik weet het niet maar dat ga ik uitzoeken.

We blijven even stil tot ik terug denk aan wat er gebeurde in Blue moon.

-Wie wonen er eigenlijk daar?

Agustín zucht.

-De wolf bloedingen. Waar ik je over heb verteld.

-Zijn ze zoals Maxi?

-Ja. 

-Wat doe ze eigenlijk?

-Ze kunnen kiezen tussen twee dingen of ze doden je of ze verander je in een van hen, niet persiers het zelfde, het is ingewikkeld.

-Hoe doen ze dat?

-Ik heb het zelf nog nooit gezien, maar wel over gelezen. Ze zeggen dat je dicht bij je slachtoffer moet staan. -Hij zet twee stappen dicht bij me, nu staan we valk voor elkaar.- dan doen ze hun handen rond de nek - hij tilt zijn handen op en neemt mijn nek vast.-  en dat doden ze je met hun mond.

Agustín staat vlak voor me. Ik weet als nu een van de tweede een voorwaartse beweging maakt onze lippen elkaar raken.

-Bedoel je met een kus? Zegt ik met fluister stem, hij maakt me zo nerveus.

-Zoiets, fluister hij op mijn lippen. Wilt hij me kussen?