ორივე ბოლო ხმაზე ვუყვიროდით ერთმანეთს, სანამ ჩვენი ყვირილი ბავშვის ტირილზე არ შევწყვიტეთ!
ორივემ გაკვირვებულებმა შევხედეთ ერთმანეთს და ვერ მივხვდით რატომ გვესმოდა ხმა ასე აშკარად!
მანამ კარის გამოღებისას, წინ ჩვილი არ დაგვხვდა .
ბავშვთან ერთად წერილ...
მარის პოვ: გაგიკვირდებათ და მგონი მოსალოდნელზე მშვიდად ჩაიარა ჩემმა გამოსვლამ ხალხში,რომლებიც სწორედ მე მელოდებოდნენ,რათა შევეფასებინე და განვესაჯე,თუ როგორია დიდებული კიმ თეჰიონის საცოლე! მეც დაახლოვებით ორი საათი ვიყავი ამ დარბაზში,რომელიც ხალხით იყო გადაჭედილი! თან ხალხმა ნელ-ნელა უკვე წასვლა დაიწყო,მაგრამ თეჰიონს მგონი არც ჰქონდა გეგმაში წასვლა,ისე თითქოს ვინმეს ელოდა,მაგრამ ვის ელოდება? -ნუ ტირი პატარა, აქ ვარ...დედიკო აქაა,ცოტაც მოითმინე. ჩუმად ვეჩირჩულებოდი ატირბულ სინდის ,რომელიც უკვე ასევე შეწუხებული იყო არსებული სიტუაციით. -მალე წავალთ სახლში. ესღა ვუთხარი ღიმილით და თან გვერდით მდგარ თეჰიონს გადავხედე,რომელიც ისევ ვიღაცას ან რაღაცას ელოდა. -ვერ ვხვდები აქ რაღატო ვდგავართ? ვეღარ მოვითმინე და სააბოლოს ვიკითხე,რაზეც თეჰიონმა მალევე მიპასუხა. -დედაჩემს ველოდები,რომ გამოაცხადოს ახალი ამბავი ,შემდეგ კი გავალთ. უემოციოთ მითხრა ისე,რომ არანაირი გრძნობა არ შეინიშნებოდა მის ხმაში! შემდეგ კი საერთოდ ხელი გამომიწოდა, რაზეც გაკვირვებულმა შევხედე და ხელით რომ მანიშნა ხელი მიმეცა ხელში ,მივხვდი და გაკვირვებულმა ჩავუდე...მან კი ძაალიან ლამაზი ბეჭედი გამიკეთა და ხელები ისევ ჯიბებში ჩაიდო.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
ბეჭედს კიდევ ერთხელ დავხედე და აქეთ-იქიდან შევათვალიერე...ვაღიაარებ, საკმაოდ ძვირიანი ჩანდა და რა თქმა უნდა იქნებოდა კიდეც, ამაში დარწმუნებული ვარ,მაგრამ მეგონა ჩემს გამო ასე არ შეიწუხებდა თავს...უცნაურია რომ სააბოლოდ ასეთი ძვირიანი ბეჭედი გადაწყვიტა. ამაზე ვფიქრობდი და თან ისევ სინდის დამშვიდებას ვცდილობდი! ამ დროის მონაკვეთში კი ის ნანატრი ქალიც, რომელსაც ამდენხანს ველოდით გამოჩნდე! არ ვიცი ვინაა და არ ვიცი როგორია,მაგრამ ვეცდები შორს დავიჭირო მისგან თავი,რადგან მგოდია ,რომ დიდი თეჰიონის დედა უარესი იქნება...ამის შემდეგ სად წავიდე? სჯობს თავი ავარიდო,როგორც შევძლებ.
