"დეე,დედა,ჩემს ბარბს ფეხსაცმელები დაეკარგა!"ჩემს წინ მოწყენილი სინდი იდგა და თავის ბარბს მიტრიალებდა სახესთან.
მე კი როგორც ეს ბოლო ორი საათია გააშეშებული ვიჯექი,ისევ ტრავმირებული ვიყავი მომხდარის გამო!
რა კარგია რომ იქ მაინც არ ვარ და კარგახანს არ მომიწევს პირადად მისი ნახვა,სამ თვეში კი ეს ამბავი საერთოდ დაავიწყდება,დიდი იმედი მაქვს ამის!
"დეე,დეე! გესმის!?"
უკვე მაიკაზე დამიწყო მოქაჩვა,რაზეც ჩემი ფიქრებიდან ამოვძვერი და სინდიზე გაადავიტანე ყურადღება.
"მაპატიე პატარა,დედა დააღლილია,მიდი და ლელეს სთხოვე გაპოვნინოს კარგი?"ვუთხარი სუსტი ღიმილით,რაზეც მომღიმარმა დაამიქნია თავი.
"კაი დე!"თქვა და ხტუნაობით წავიდა ლელესკენ ,რომელიც საავარაუდოდ ისევ საამზარეულოში იყო,სააჭმელს აკეთებს ორი საათია და ვეღარ გააკეთა!
მასზე გააბრაზებული ვარ!
რაამ ათქმევინა ეს თეჰიონთან!?
ნუთუ საკმარისად მეგობრულად არ დავიწყეთ ურთიერთობა? რა მოუვიდოდა რომ არ ეთქვა? თეჰიონი აქ მაინც არა და ვერავისგან ვერ გაიგებდა,რა დაუმალა და რა არა!
"მარია ვახშამი მზადაა!"მომესმა თუ არა საამზარეულოდან ხმა,იმ წამსვე ფეხზე წამოვდექი ,ერთი სული მქონდა მეჭამა!
"მოდით,აქ დაჯექით!"მითხრა მომღიმარმა ლელემ და მაგიდის წინ სკამი მიმიდგა,მეც ღიმილით წავედი და დავჯექი,წინ სააოცარი სააჭმელები დაალაგა,ისეთი რომ თავი რაღაც ხუთ ვარსკვლავიან სასტუმროში მეგონა!
"იმედია ამით გაამოვისყიდი ჩემს დაანაშაულს,ვხედავდი რა ცუდ მდგომარეობაში ჩაავარდით თეჰიონთან,მაგრამ ეს გემრიელი სააჭმელები სპეციალურად თქვენთვის გაავამზადე,ვიცი თქვენი სააყვარელი სააჭმელებია"ეს რომ მითხრა ცოტა გული მომილბა.
"მმმ...დიდი მადლობა"მხოლოდ ეს ვუთხარი და საჭმელს მივადექი!
ახლა იმას ვერ დავუწყებდი სააჭმელი არ გიშველისთქო ,რადგან ამ წამს კაცის მოკვლასაც ვააპატიებდი ისე მშიოდა!
ჭამა დაავიწყე და ვეღარ ვჩერდებოდი,ნელა ვჭამდი ,მაგრამ სააკმაოდ ბევრს,ამას კი უკვე ყველა ხვდებოდა,არც კი ვიცი ასე რამ მომაშია,ვიცოდი ზედმეტის ჭამა არ ღირდა,წონას უნდა მოვუფრთხილდე და ჩემი ორგანიზმი ვერც აიტანს ასე ერთბაშად ამდენ საკვებს და აი მოსალოდნელათაც უეცრად ყელში სააშინელი გრძნობა მომაწვა!
მეც გიჟივით წამოვხტი დაა გავიქეცი,საად? სააბაზანოსკენ,საით იყო სააბაზანო?
არ ვიცოდიი!
"ვაიმე,ვაი,კარგად ხართ?! ღმერთო რა ვქნა?!სინდი ადგილზე დარჩი!"პანიკაში მყოფი უკან გაამომეკიდა ლელეც,თან რაღააცებს ბურტყუნებდა,მე კი აქეთ-იქით დაავრბოდი და პირზე ხელი მქონდა აფარებული,წუთი წუთზე ვაარწყევდი!
"ს-ად...სად"ვერც დაავასრულე ნორმალურად,ისე მერეოდა გული,მაგრამ ასეც გააიგოო ჩემი ნათქვამი და მთელი ძაალით ხელი ჩამავლო!
"აქეთ!"
წამოიძახა და გიჟივით გაამაქანა,უკვე ისე რომ ფეხებს ძლივს ვააყოლებდი და აი ეს დაალოცვილი სააბაზანოც !
YOU ARE READING
♥️♠𝓕𝓐𝓚𝓔 𝓛𝓞𝓥𝓔♠️♥️
Fanfictionორივე ბოლო ხმაზე ვუყვიროდით ერთმანეთს, სანამ ჩვენი ყვირილი ბავშვის ტირილზე არ შევწყვიტეთ! ორივემ გაკვირვებულებმა შევხედეთ ერთმანეთს და ვერ მივხვდით რატომ გვესმოდა ხმა ასე აშკარად! მანამ კარის გამოღებისას, წინ ჩვილი არ დაგვხვდა . ბავშვთან ერთად წერილ...
