ორივე ბოლო ხმაზე ვუყვიროდით ერთმანეთს, სანამ ჩვენი ყვირილი ბავშვის ტირილზე არ შევწყვიტეთ!
ორივემ გაკვირვებულებმა შევხედეთ ერთმანეთს და ვერ მივხვდით რატომ გვესმოდა ხმა ასე აშკარად!
მანამ კარის გამოღებისას, წინ ჩვილი არ დაგვხვდა .
ბავშვთან ერთად წერილ...
ფერად ფერად ბუშტებში იყო ეზო ჩაძირული,ბავშვები სიცილ-კისკისით დარბოდნენ და ათასგვარ თამაშს თამაშობდნენ,მიხაროდა ამ ყველაფრის დანახვა ,რადგან იმ ძვირფას გრძნობას აღვიძებდა ჩემში რომელსაც "ჩვეულებრივობის"განცდა ერქვა...ჩვენ ჩვეულებრივ სხვა ოჯახებს ვგავდით ამ წამს, ეს კი ძაალიან მსიამოვნებდა,მანამ სინდის არ მოვკარი თვალი ,რომელიც უბრალოდ იჯდა და მოწყენილი თავის გრძელ ფუმფულა კაბას ეთამაშებოდა ,მრ კი გამიკვირდა ასე რატომ იჯდა,როდესაც ყველა მისთვის იყო ამ ეზოში შეკრებილი! მისკენ სწრაფი ნაბიჯით წავედი და ისე,რომ ვერც დამინახა მის წინ ჩავიკუნტე და ხელები ხელებზე მოვკიდე. "სინდი,რატო სხვა ბავშვებთან ერთად არ თამაშობ?"ვიკითხე დააბნეულმა,რაზეც გაბუტული სახით ამომხედა,მაგრამ მგონი არაფრის თქმას არ აპირებდა...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
რაზეც ღრმად ჩავიხვნეშე ფეხზე წამოვდექი და გვერდით მივუჯექი. "იცი როდესაც სულ პატარა ვიყავი მეგონა,რომ არავის არ მოუნდებოდა ჩემთან თამაში, რადგან მშობლები არ მყავდა და ობოლი ვიყავი ,მაგრამ ერთ დღეს მივხვდი,რომ ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს. სულ ერთია შენ რითი გაანსხვავდები სხვებისგან და როგორი ოჯახი გყავს,ეს არ გიშლის ხელს,რომ შენი ასაკის ბავშვებთან ერთად გაერთო"ვუთხარი და სიტყვა მომღიმარმა დავასრულე! რადჰან ჩემი ბავშვობა გამახსენდა,ტკბილი და მწარე მოგონებებით აღსავსე. "ეგ არაა პრობლემა"თქვა სინდიმ მოწყენით... "ჰა? აბა რა ხდება პატარა?"ვიკითხე და სახეზე ხელი ნაზად მოვკიდე,ისე რომ ჩემთვის შეემოეხედა ,ნაწყენი ჩანდა. "გეტყვი,მაგრამ არავის არ უთხრა"მითხრა და თვალებზე მომაშტერდა. ალბათ ჩემს თვალებში ეძებდა ამაზე პასუხს. "აჰ! არა საყვარელო,რა თქმა უნდა არავის არ ვეტყვი"ვუთხარი ღიმილით და ხელები ვუშვი. "დედა...ჩემს სკოლაში ერთი ბიჭია და-" აი გავიგე თუ არა ბიჭი მომიწია გაამეჩერებინა. "ბიჭი? ვინმე მოგწონს სინდი?"თვალები გამიფართოვდა და თვალ წინ დამიდგა ყველაფერი! არც ისეთი კარგი გრძნობა იყო. "დედა დამაცადე!" მითხრა ბუზღუნით,რაზეც თავი დავუქნიე და ვანიშნე გააეგრძელებინა.
