ორივე ბოლო ხმაზე ვუყვიროდით ერთმანეთს, სანამ ჩვენი ყვირილი ბავშვის ტირილზე არ შევწყვიტეთ!
ორივემ გაკვირვებულებმა შევხედეთ ერთმანეთს და ვერ მივხვდით რატომ გვესმოდა ხმა ასე აშკარად!
მანამ კარის გამოღებისას, წინ ჩვილი არ დაგვხვდა .
ბავშვთან ერთად წერილ...
მარიას პოვ: სანაყინეში ვიჯექი ჩემი ნავაჭრით და ნაყინს მივირთმევდი,გარშემო კი სამი რემბო მეჯდა და პირში მიყურებდნენ როგორი ვჭამდი ნაყინს ორი წლის ბავშვივით და ამ პატარა დეტალისგანაც კი რამხელა სიამოვნებას ვიღებდი! ბედნიერი ვიყავი და რატომღაც ძაალიან მსიამოვნებდა ! "დარწმუნებულები ხართ რომ არ გინდათ?"შევხედე მომღიმარმა,რაზეც უემოციო სახით მომაშტერდნენ. "არა...გმადლობთ"მართლა ზედმეტად სერიოზულები იყვნენ იმისათვის,რომ საათობით ჩემი შოპინგისთვის და ნაყინის გადაყლაპვის სცენისთვის ეყურებინათ,ისინი ხომ მასფიოზები არიან ! ეს კი მამხიარულებდა...სერიოზული კრიმინალები უკან დამყვებიან და იმის არჩევაში მეხმარებიან რა ფერის ჩანთა ვიყიდო ,ან რომელი ნაყინი მივირთვა! "ბიჭებო დააფიქრდით,შოკოლადით უგემრიელესია,კარამელით კი თითებს ჩაიკვნეტთ!"მათკენ აღელვებული გაადავიწიე,რაზეც უბრალოდ თავი გააქნიეს,უარის ნიშნად. "ომ! მოსაწყენები ხართ,რატომ არ გინდათ?"მივეყუდე უკმაყოფილო სახით სკამს ,რაზეც ერთ-ერთმა საათვალიანმა მიპასუხა. "ჩვენ გარემო უნდა ვააკონტროლოთ,რომ არავინ არ მოვიდეს ახლოს,ამის დრო არაა...ყურადღებას ვერ მოვადუნებთ"ისეთი სახით მითხრა მეგონა ვიღაც ცნობილი სელებრითი ვიყავი,რომელსაც ყველგან პაპარაცები დასდევენ,ოღონთ ფოტოაპარატების მაგივრად იარაღები დააქვთ...უფს!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(მიახლოვებით ასეთები დააყვება 😂🤦🏽♀️)
"ოოო ნუ იძახით სისულელებს,ნაყინი ყურადღებას არ ფანტავს პირიქით ის-" თქმა ვერ დავასრულე ვიღაცის შეხება რომ ვიგრძენი უკნიდან... "უკაცრავად-"ვერც მოასწრო დაასრულება სამივე რომ წაამოფრინდა და ზედ გაადაჯდა! მე კი ადგილზე გავშეშდი და ენა გადაამეყლაპა! ვერც გაავიაზრე თავიდან რა ჯანდაბა მოხდა,მანამ ბიჭის ყვირილზე არ გამოვფხიზლდი,ცოტაც და ხელს ამოუგდებდნენ! "ვაიმე,რას აკეთებთ!? რას აკეთებთ?! ხელი გაუშვით ,სულელებო მოკლავთ! მოკლავთ,ყველა ჩვენ გვიყურებს!"ფეხზე ავდექი რომ უკეთ გაეგოთ და ადგილიდან მომწყდარიყვნენ ,თან რაც შეიძლება სწრაფად! მართლაც გააჩერდნენ და ამომხედეს,შემდეგ კი რომ გადაემოწმებინათ მისი უწყინარი ქმედება,ისევ ბიჭს მიუბრუნდნენ. "ვინ ხარ?!" უყვირა ერთ-ერთმა,რაზეც ბიჭმა წმუკუნით წამოიძახა. "მენეჯერი,მენეჯერი ვარ-ამ...ამ კაფის მენეჯერი" ასეც ვიცოდი,რა სირცხვილია! "რა გინდოდა?"თქვა მეორემ და ცოტა ხელი უშვა. "არ იცი უცხო ადამინთან როგორი მანერით მიხვიდე?! არ იცი?!" ისევ ფიზიკურად დაესხმებოდა თავს ,ბიჭს რომ სასოწარკვეთილს არ ეთქვა! "უბრალოდ მინდოდა მეთქვა,რომ დღეს ჩვენი 1000 მომხმარებელი იყო და ჩვენგან საჩუქარი ეკუთნოდაა!"საცოდავი,რამის ეტირა უკვე,ძაალიან შეემეცოდა უეცრად! "კარგით რა,გეყოთ! ბიჭს ხელი გაუშვით..."ვთქვი ბოლო სიტყვები სირცხვილით და გარემოს მოვავლე თვალი,ყველა გაშტერებული შემოგვყურებდა! წარმოიდგინეთ სანაყინეს დაცვებიც კი შიშით იდგნენ კუთხეში და მოსვლას ვერ ბედავდნენ,უბრალოდ შორიდან გვიყურებდნენ,სირცხვილი!
