JONH

Chapter 20

Jade

Kaagad akong nagbihis ng pang-alis nang may tumawag sa akin gamit ang cellphone ni Simon. He was out in the club and drunk.

"Gusto mo bang samahan kita?" Sky asked as he opened the door for me. Umiling ako at saka nginitian ko siya.

"No, you don't have to. Kakausapin ko ulit siya at pipiliting makuha ang sagot na gusto ko. Irene is leaving, I am sure he had already decided now what to do."

They said that the worst feeling in love is watching the one you love, loving someone else. But I guess seeing him broken because of me is the worst feeling that I ever felt.  Napako ako sa kinatatayuan ko habang pinagmamasdan si Simon na walang habas na tumutungga ng beer sa bar counter ng isang club. Lasing na lasing na siya at sa paglapit ko ay narinig ko ang impit niyang pag-iyak.

"Why should I have to go through this hell?"

His words hurt me more than how he is hurting now. Napalunok na lang ako at tuluyan na siyang nilapitan. Kinuha ko ang hawak niyang bote kaya naman napalingon siya sa akin nang naka-kunot noo. Inaaninag niya ang mukha ko, dahil na rin sa iba't-ibang kulay ng ilaw ng lugar. Pero nang maaninag niya na ako ay napangiti siya ng mapakla.

"Jade." Umiwas siya tingin pagkatapos niyang banggitin ang pangalan ko. I never intended for this to happen, I never asked for any of this to happen. But now I don't have any control of the situation anymore, which is why I needed to make a right move.

Napapikit ako at saka siyang binalignang muli. Hinila ko ang braso niya at pinilit ipinaharap ang mukha niya sa akin. Hawak-hawak ko ang baba niya at hinayaan ko ang sarili kong titigan siya. Hindi naman siya umalma at napatitig na rin sa akin, pero 'di katulad ng dati ay nakita ko na ang matagal niya nang pilit itinatagong emosyon. Puno ng kaguluhan at kalungkutan ang kanyang mga mata.

It was like I'm mirroring myself on his eyes, his eyes that can only see sadness and sorrow. Naikuyom ko ang aking isang palad at napakagat-labi saka ko binitawan ang kanyanag mukha. Dumukot ako ng pera sa aking pitaka, saka ko inilapag sa counter. Delikado, baka mapaiyak na ako.

"Let's go." After what I said, I pulled his arm. He's drunk that is why I pulled hard and I made him walk with me. Nang makarating kami sa parking lot ay agad ko siyang pinagbuksan ng pinto ng aking sasakyan.

"Get in." Tanging nasabi ko, pero agad siyang umiling at hinila ang brasong kanina ko pa hawak.

"May dala akong kotse." Ako naman ang napa-iling at tinuro ang sasakyan ko.

"You can't drive. You're drunk. Baka may mangyari pa sa iyo sa daan," sabi ko.

Napabuntong hininga nalang ako nang 'di siya sumagot  at  tinulak ko na siya, kaya sumakay na naman siya. I drove to the place where we should be.  And as when I opened the stereo, I was stunned. The lyrics were a reflection of all my emotions.

Kung hindi rin lang ikaw ang dahilan
Pipiliin bang umiwas nang hindi na masaktan?

Kung hindi ikaw ay sino pa ba?
Ang luluha sa umaga para sating dalawa

Bumibitaw dahil di makagalaw
Pinipigilan ba ang puso mong iba ang sinisigaw?

Those words, I knew it was not just affecting me. Kaya napalingon ako kay Simon at halata ko ang pagkatulala niya sa bintana. He is feeling the same way.

Kung di rin tayo sa huli
Aawatin ang sarili na umibig pang muli
Kung di rin tayo sa huli
Aawatin ba ang puso kong ibigin ka?

Halos isang oras ang lumipas bago ko inihinto ang sasakyan sa gilid ng isang intersection. Nagtaka naman si Simon, pero nang bumaba ako ay sumunod siya. Medyo nahimasmasan na rin siya lalo na nang makitang tumawid ako at huminto sa gitna ng tawiran.