မေန့က ညကကိစၥေျကာင့္ ေဝ့ေအာ္လမ္းမေလ်ာက္နိုင္ေသာ္လည္း အေမြွးနုနုေလးကိုျမင္းသေရမွာခံေပးျပီးစီးခိုင္းတာေျကာင့္ နာက်င္မွုေတာ့ေလ်ာ့နည္းေလ မင္းသားကိုက်ိုက္ခ်င္အေရွ့မွာထားကာ ျမင္း၂စီးနဲ့နန္းေတာ္ကိုထြက္လာခဲ့ေလတယ္
______
ယုဖန္နဲ့တခါမွခြဲမအိပ္ဖူးတာေျကာင့္ တညလံုး အိမ္မက္ဆိုးသာမက္လို့ေနတယ္
"မင္းျကီးမေကာင္းေတာ့ဘူး
"ဘာျဖစ္တာလည္းကြာ
"မိဖုရားယုကို မယ္ေတာ္ျကီးက...... မင္းျကီး!
စကားပင္မဆံုးေသးဘူး ထြက္ေျပးသြားေသာ မင္းျကီးေနာက္ကို ရံေရြေတာ္ေတြေျပးလို့ေနတယ္
"(ယုဖန္ေလး ကိုယ္ေမ့သြားတယ္ မင္းကိုမယ္ေတာ္ျကီးကတိုက္ခိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတာကို)
ေျပးေနရင္း ျမန္ျမန္မေရာက္နိုင္တဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္စိတ္တိုမိတယ္ လမ္းမွာေတြ့သမ်ွနန္းတြင္းသူေတြကလည္း ေျကာင္ကရပ္ေနမိျကေတာ့တယ္ ေနာက္ဆံုးေျပးရင္းအခန္းထဲဝင္လိုက္ေတာ့ တကိုယ္လံုးအဝတ္ေတြဆုတ္ျပဲကာ လက္၂ဖက္ကိုအေပါ္ကေနတြဲခ်ီထားခံရတဲ့ေကာင္ေလး၁ေယာက္ နာလို့ပဲလား သတိေမ့ေနတာလားေတာင္မသိေလာက္ေအာင္ အသံမထြက္ပဲ ထိုေကာင္ေလးကိုအရုပ္တရုပ္လိုရုိက္နွက္ေနတဲ့မိန္းမ ေဘးကလူေတြကေတာ့ မ်က္နွာေတြေအာက္ကိုငံု့ထားျကသလို သားကလည္းငိုယုိကာ
"မယ္မယ့္ကိုမလုပ္ပါနဲ့ သားမယ္မယ္ကိုမရိုက္ပါနဲ့
လို့သာေတာင္းပန္ေနတယ္ သားကိုထိန္းထားတဲ့ လူ၁ေယာက္ကလည္း ငိုယိုေနတဲ့ကေလးကို ေခ်ာ့ေပမယ့္ ကေလးကအတင္းကိုငိုေနေတာ့တယ္
"ေတာ္ေတာ့ ဘယ္သူက ယုကိုရိုက္ရဲတာလည္း
"ငါပဲ
"မယ္ေတာ္ ဘာလို့ယုကို
"သူကသားကိုသတ္ဖို့ျကံတယ္ေလ ဘုရင္ကိုသတ္ဖို့ျကံရင္ေသဒဏ္ပဲဆိုတာသားလည္းသိတာပဲ
"ဒါေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္သူဘာလို့သတ္ခ်င္လည္းဘာေျကာင့္ကယ္ရလည္း ဆိုတာမေဖာ္ထုတ္ရေသးသလို ဒီအခန္းထဲကိုလည္းဘယ္သူမွေပးမဝင္ခိုင္းထားဘူး မယ္ေတာ့မ်က္လံုးထဲမွာမင္းျကီးဆိုတဲ့က်ြန္ေတာ္ေကာရွိလား
YOU ARE READING
Royal Love is Hurt but sweet
Historical Fiction[မ်က္စိကျမင္တဲ့ အရာကို ဦးေနာက္ကလက္မခံနိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ နွလံုးသားကအမွန္တရားဘက္ကရပ္တည္ေပးေနမွာပဲ ] *Own Fic *
