NEMESIS.

046 • dawn

namali ako sa previous chap, I wrote JiCheol instead of SoonHoon, but I already corrected it. SoonHoon hanggang sa huli!!

dawn

Jihoon patiently waited for Seungcheol and Chan.

The two were still deciding on what flavour of popcorn to buy. Kanina pa sila nandoon at nakatitig lamang sa listahan ng flavours habang si Jihoon naman ay nakatayo sa may tagiliran nila at bugnot na bugnot na. Sino ba namang hindi maaasar kung mahigit sampung minuto nang nakatayo roon dahil lamang sa walang kwentang dahilan? Jihoon wanted to buy cheese flavoured popcorn because you know, the norms, but the two (Seungcheol and Chan) wanted something else. Hindi pa tuloy sila makapasok ng theatre dahil lamang doon. Mabuti na lamang at hindi pa nagsisimula ang movie dahil kapag nagkataon ay iiwan na talaga ni Jihoon ang dalawa rito kahit wala pa siyang pagkain.

Kaya lang naman hindi umaalis si Jihoon doon ay gusto rin niya ng popcorn, kaso masyado itong mahal para sa kaniya kaya si Seungcheol ang nagboluntaryo na ilibre siya tutal parang date na rin nila ito kasama si Chan. Right, hindi naman sa wala siyang pera pero ayaw lang talaga niyang gumastos. Jihoon has a lot of savings, but that does not mean that he has to spend all of them just because he's already financially stable. You'd never know when you'd loose money. Kaya naman as much as possible ay nagtitipid talaga si Jihoon.

Seungcheol suddenly looked at Jihoon, which surprised the latter. Hindi na kasi niya napansin na nakatitig na pala siya rito. Jihoon wouldn't miss the teasing smile Seungcheol showed when he saw his shocked expression.

"Jihoonie, sour crème?" tanong nito, na sinagot lamang ng tango ni Jihoon. "And cheese? Okay?"

Tumango muli si Jihoon. "Soda!"

"Okay, baby," Seungcheol smiled warmly and turned to order their foods.

Tumingin naman si Chan sa kaniya nang nakakaloko kaya sinamaan niya ito ng tingin. Seungcheol never really fails to make his stomach do summersaults, kahit pa napaka-aimless ng mga remarks nito. Isa siguro sa dahilan kaya ito nagustuhan ni Jihoon ay dahil sa natural na warmth nito, hindi man literal pero yung pakiramdam kasi na naiibigay ni Seungcheol ay sapat na para maramdaman ni Jihoon na safe siya.

"Jihoon hyung, hindi ko naman alam na may something pala talaga?" Chan whispered to him, teasingly.

Sinamaan niya muna ito ng tingin bago sumagot. "Shut up, Chan. Walang something."

"Eh ano pala 'yun?"

Jihoon sighed. "W-wala. We're just friends."

"With feelings," pang-aasar ni Chan bago tumakbo palayo sa kaniya at pumasok na kaagad sa theater.

May something naman talaga 'di ba, dahil umamin din si Seungcheol na gusto rin siya nito. Hindi nga lang ito nagtanong kung puedeng manligaw, pero ganoon na rin naman ang pinapakita niya. Iyong mga sweet gestures, pagsundo sa bahay niya, pagbibigay sa kaniya ng mga bulaklak, at iyong simpleng pagtingin lang sa kaniya ni Seungcheol, ramdam ni Jihoon na may something sa pagitan nilang dalawa. Ngunit wala silang label, masiyado pang maagap para roon. Pero hindi ba mas masarap sa pakiramdam iyong masasabi niya sa ibang tao na boyfriend niya si Choi Seungcheol?

Seungcheol suddenly held his hand, na siyang ikinagulat ni Jihoon. "Ayos ka lang? You look troubled."

"I'm fine," Jihoon sighed for the second time around. "May iniisip lang ako."

"Sina Seokmin ba?" Seungcheol squeezed his hand. "Feeling ko may nangyari na sa dalawang 'yun."

Jihoon thought for as second, before telling Seungcheol the truth. "Hindi naman 'yun ang iniisip ko. Iniisip ko lang, kapag ba gusto ng dalawang tao ang isa't-isa, balewala na ang oras o panahon simula nang magkakilala sila? I mean, ayos lang naman na magkaroon agad ng label 'di ba? Hindi naman 'yun pagmamadali kasi gusto naman talaga nila ang isa't-isa, parang proof lang 'yun na tunay ang nararamdaman nila--"