Leugens

Hoofdstuk 63: Noël

Ik pak een croissant uit de zak en neem een hap. Het is aardig van Jace om ontbijt mee te nemen. Dan komt Kyle de kamer in lopen. Meteen spring ik op. 'Hoe gaat het?' vraag ik bezorgd. 'Prima,' mompelt hij. Hij draagt een T-shirt en een joggingbroek. Ik kijk naar zijn armen. Het is niet fijn om te zien, want ze zijn helemaal bekrast. Hij werpt me een dodelijke blik toe. 'Hou je ogen bij je!' sist hij. Ik kijk snel ergens anders heen. Hij pakt een croissant uit de zak. 'Waar is Jace?' vraagt hij. 'Hij ging wandelen,' antwoord ik. Hij fronst. 'Waarom?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Hij had waarschijnlijk wat tijd voor zichzelf nodig.' Kyle ploft neer op een stoel. Hij begint van zijn croissant te eten. Ik kan het niet laten en werp nog een blik op zijn armen. Ik hoop dat het snel zal genezen. 'Wanneer gaan we weer weg?' vraagt Kyle. 'Volgens mij gaan we overmorgen weer verder,' antwoord ik en pak mijn reisboekje. 'Ja,' zeg ik al knikkend. 'Overmorgen gaan onze trein in de ochtend.' Kyle knikt nadenkend. 'Eindelijk,' mompelt hij. 'Laatste bestemming.' Het lijkt net alsof hij er geen zin meer in heeft. 'Gaat het wel?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik ben gewoon een enorme sukkel.'

Ik zucht. 'Waar gaat het nu over?' vraag ik. Kyle bijt op zijn lip en opent zijn mond, maar stopt als hij Isaac in de deuropening ziet staan. 'Goedemorgen,' zegt hij snel. Isaac knikt en kijkt naar de croissants op de tafel. 'Wie heeft ze gehaald?' vraagt hij. 'Jace,' zeg ik. 'Mag ik er eentje?' vraagt hij daarna. 'Natuurlijk!' lach ik. Hij pakt het laatste croissantje uit de zak. Het is even stil. Ik sta op en kijk loop naar het raam. Ik vraag me af hoe lang Jace wegblijft. Hij heeft tijd nodig en dat kan wel een tijdje duren. Toch vind ik het fijner als hij gewoon hier is. Kyle komt naast me staan. Hij kijkt me aan. 'Wat is er?' vraag ik. 'Mis je hem?' zegt hij ineens. Ik verstijf en sla mijn blik neer. 'Ja,' fluister ik. 'Hoe voelt het?' vraagt hij. Ik voel de tranen in mijn ogen prikken. 'Ik geloof dat ik hier niet over wil praten,' antwoord ik. 'Ik ben er nog voor je,' zegt Kyle na een tijdje. Ik glimlach een beetje. 'Je bent er nog voor me als je me niet aan het beledigen bent,' zeg ik zacht. Zijn uitdrukking verandert. 'Het spijt me echt verschrikkelijk,' fluistert hij. Dat is toch wel fijn om te horen. 'Het is al goed,' mompel ik. 'Deze vakantie is al vervelend genoeg.' 'Er zijn ook wel leuke dingen gebeurd in deze vakantie?' zegt Kyle aarzelend. 'Dat klopt,' zeg ik. 'Ik weet alleen niet wat ik nu moet.'

Na een lange tijd komt Jace terug. Zijn gezicht is een beetje vlekkerig, maar ik besluit om er maar niks over te vragen. Hij glimlacht naar me en loopt dan zijn slaapkamer in. Kyle springt op en kijkt me afwachtend aan. Ik schud mijn hoofd. Hij kijkt bedrukt. 'Gun mensen wat tijd,' zeg ik zacht. Hij zucht en gaat weer zitten. 'Ik wil iets gaan doen,' mompelt hij. 'Is het niet handig als je het even rustig aan gaat doen?' stel ik voor. Hij schudt zijn hoofd. 'Het gaat prima,' antwoordt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik weet niet of je inziet hoe verkeerd het had kunnen lopen,' zeg ik. Kyle haalt zijn schouders op. 'Het is goed gegaan.' Ik zucht. 'Je snapt het niet,' zeg ik. 'Ik snap het prima!' roept hij uit. 'Het heeft geen zin om nu over alle andere verschrikkelijke mogelijkheden te praten als het gewoon goed is gegaan!' 'Maar jij wilt nu meteen al een heleboel dingen gedaan terwijl je net iets verschrikkelijks hebt meegemaakt!' onderbreek ik hem. 'Je moet jezelf tijd geven.' Het blijft even stil. 'Ik wil er geen heel probleem van maken,' zegt Kyle zacht. 'Het is gebeurd, het was niet leuk: dat is genoeg om te weten.' Daar heeft hij een punt. 'Als we thuis zijn, moet je wel met iemand gaan praten,' zeg ik na een tijdje. Hij fronst. 'Ik ben niet gek!' 'Je moet de gebeurtenis verwerken,' antwoord ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik zie wel.'

Ik blijf aan de ontbijttafel zitten totdat Jace weer naar binnen loopt. Ik zie hoe Kyle meteen naar hem kijkt. Jace komt bij ons zitten en kijkt ons afwachtend aan. 'Wat is het plan?' vraagt hij. 'Ik dacht dat het een handig idee was om het rustig aan te doen,' begin ik. 'We kunnen niet gelijk weer doorgaan alsof er niks gebeurd is.' Isaac komt nu ook naar binnen lopen en gaat bij ons zitten. Eerlijk gezegd heb ik niet eens gemerkt dat hij weg was. Hij knikt kort naar me. 'Dat lijkt me ook handig,' antwoordt Jace. Hij zucht. 'We kunnen hier gaan kaarten?' stelt hij voor. Kyle knikt enthousiast. 'Kaarten is leuk om te doen!' Ik kijk voor de zoveelste keer naar zijn armen. De schrammen zijn rood en zorgen ervoor dat mijn aandacht wordt getrokken. Kyle wrijft even met zijn hand over zijn arm. Jace staat op en pakt de kaarten. Hij schudt ze en geeft ieder van ons acht kaarten. Ik pak ze en bekijk ze eens goed. Hier heb ik dus echt niks aan. Kyle lijkt in gedachten verzonken. Ik stoot hem aan. 'Pak je kaarten dan!' lach ik. Hij grijnst en pakt snel zijn kaarten. We beginnen met het spel. Ik zucht. Dit is wel leuk, dit lijkt één van de weinige leuke momenten van deze vakantie te zijn.