အမုန္​း၏ အျခားတစ္​ဖက္​၌......[Completed]

part-1

"အင္​့" !

တုိက္​မိၿပီ!

"​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ အကုိ က်​ေတာ္​
မျမင္​လုိက္​လုိ႔ပါ​ေနာ္​~"

ကုိယ္​့ဘက္ကသတိမမူပဲ တုိက္​မိတာ​ေၾကာင္​့
အလ်င္​ျမန္​ပဲ​ေတာင္​းပန္​လုိက္​တယ္​

ထုိလူကလည္​းက်သြားတဲ့အထုပ္​က​ေလး
ျပန္​​ေကာက္​ႁပီး...

"ရတယ္​ ညီ မ​ေတာ္​တဆပဲကုိ"

"ဟုတ္​ကဲ့ အကုိ"

ထုိလူကဆယ္​ဟြန္​းလက္​ထဲက လိပ္​စာ
ကဒ္​​ေလးကုိၾကည္​့ကာ...

"အိမ္​႐ွာ​ေနတာလား??"

"ဟုတ္​တယ္​ အကုိ အခုထိမ​ေတြ႔​ေသးလုိ႔"

"ျပၾကည္​့​ေလ"

လိပ္​စာကဒ္​​ေလးကမ္​း​ေပးမိတယ္​

"အာ~ ဒီလိပ္​စာကဟုိဘက္​လမ္​း
မွာပဲ"

"ဟုတ္​လား ​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​ အကုိရယ္​
မဟုတ္​ရင္​က်​ေတာ္​​ေယာင္​​ေနမွာ"

"တ႐ုတ္​ကမဟုတ္​ဘူးနဲ႔တူတယ္​"

"ဟုတ္​ပါတယ္​ က်​ေတာ္​ကကုိရီးယားကပါ
အုိဆယ္​ဟြန္​းလုိ႔​ေခၚပါတယ္​ အကုိ"

"အာ~ အကုိနာမည္​ဝူရီဖန္​ပါ"

"ဟုတ္​ကဲ့ မွတ္​ထားပါမယ္​ အခုလုိ
ကူညီတဲ့တြက္​​ေက​်းဇူးတင္​ပါတယ္​"

"မလုိပါဘူး ရပါတယ္​ အခု
အကုိလည္​းအာ့ဘက္​သြားမွာ တခါထဲ
လုိက္​ခဲ့ပါလား"

"ဟုတ္​ ဟုတ္​ အကုိ"

ႏွစ္​​ေယာက္​သားစကား​ေျပာရင္​း
လမ္​း​ေလ်ွာက္​ကာ ဟုိဘက္​လမ္​းကူးခဲ့ၾကသည္​..

"ဗ်ာ!! ဦး​ေလးဆုံးၿပီ ဟုတ္​လား??"

"ဟုတ္​တယ္​သားရဲ႕ အန္​တီတုိ႔​ေတာင္​
သူ႔အမ်ဴ ိး​ေတြမ႐ွိဘူးထင္​လုိ႔ ဘယ္​သူ႔မွအ​ေၾကာင္​းမၾကားပဲ စ်ာပနလုပ္​လုိက္​ရတာ"

"ဟာ ဒုကၡပါပဲ"

အိမ္​႐ွင္​အန္​တီက​ေျပာၿပီး အိမ္​ထဲ
ျပန္​ဝင္​သြား​ေတာ့သည္​..

"ညီ ဘာျဖစ္​လုိ႔လဲ?"

"ဥ​ီး​ေလးဆုံးၿပီတဲ့ ဘယ္​လုိလုပ္​ရမလဲ"