အမုန္​း၏ အျခားတစ္​ဖက္​၌......[Completed]

part-39

"လာ​ေလ ခ်န္​းလ်ဲ့ "

တုိက္​ခန္​းတံခါးကုိဖြင္​့ကာ အျပင္​မွာ
ရပ္​​ေနတဲ့သူ႔ကုိအထဲဝင္​ရန္​ဆယ္​ဟြန္​း
​ေခၚလုိက္​၏...

"ဒါက်​ေတာ္​​ေနတဲ့တုိက္​ခန္​း နည္​းနည္​း
႐ႈပ္​​ေနတယ္​ အဟီး"

ခ်န္​းလ်ဲ့​ေဝ့ၾကည္​့မိ​ေတာ့ သူ​ေျပာသ​ေလာက္​ၿကီးလဲ႐ႈပ္​မ​ေနပါဘူး..

သပ္​သပ္​ရပ္​ရပ္​​ေလး တအားမက်ယ္​​ေပးမဲ့
သိပ္​လည္​းမက်ဥ္​းလွတဲ့အခန္​းတြင္​းခ်န္​းလ်ဲ့
စိတ္​ဝင္​စားစြာ​ေလ်ွာက္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​..

ဘာပစၥည္​းမွသိပ္​မ႐ွိ​ပဲ သူ႔အလုပ္​စာရြက္​
​ေတြနဲ႔တင္​​ျပည္​့​ေနၿပီ...

"ထုိင္​အုံး​ေနာ္​ က်​ေတာ္​အက်ႌလဲအုံးမယ္​"

"​အင္​း"

အခန္​းတစ္​ခန္​းထဲ ဆယ္​ဟြန္​းဝင္​သြား​ေလသည္​
ခ်န္​းလ်ဲ့က​ေတာ့​ေလ်ွာက္​ၾကည္​့ရင္​း ပန္​းပင္​​ေတြနားက​ေထာင္​ထားတဲ့ဓာတ္​ပုံ​ေလးကုိယူၾကည္​့မိတယ္​..

လူတစ္​​ေယာက္​ပုံ..

ခ်န္​းလ်ဲ့​ေသခ်ာၾကည္​့မိ​ေတာ့ စိတ္​ထဲ
ရင္​းရင္​းႏွီးႏွီးျမင္​ဖူး​ေနတယ္​..

​ေသခ်ာစဥ္​းစား​ေပမဲ့ လုံးဝသတိမရ
ဘယ္​​ေနရာမွာ​ေတြ႔ဖူးပါ့လိမ္​့

ဓာတ္​ပုံကုိင္​ကာ အၾကာႀကီးစဥ္​းစား
​ေနတုန္​း...အုိဆယ္​ဟြန္​းထြက္​လာ​ေလသည္​

ခ်ည္​သားအျဖဴ အက်ႌကု္​ိ ​ေအာက္​က​ေဘာင္​းဘီအနက္​အတုိ​ေလးဝတ္​ဆင္​ကာထြက္​လာတဲ့
အုိဆယ္​ဟြန္​းကုိခ်န္​းလ်ဲ့ခဏတာ​ေတာ့​ေငးမိ
သြား​ေလသည္​...

စိတ္​ထဲမွာလည္​း​ေတာ္​​ေတာ္​အသားျဖဴတာ
ပဲလုိ႔​ေကာက္​ခ်က္​ခ်မိတယ္​...

"အဲ့ပုံက ခ်န္​းလ်ဲ့အကုိပုံ​ေလ
မွတ္​မိလား??"

"အကုိ?"

"ဟုတ္​တယ္​ ဝူရီဖန္​တဲ့"

"ဝူ ရီ ဖန္​ ? "

"မွတ္​မိလားဟင္​?"

"ဟင္​့အင္​း စိတ္​ထဲ​ေတာ့သိသလုိခံစား​ေနရတယ္​ ဒါမဲ့မမွတ္​မိဘူး"