Vuslat🥀

Ep.38 "Mutluluk sonsuzdur"

Yavuz'dan

"Bahar, ağrın yok di mi canım?"

"Hayır yok, iyiyim."

"Yüzün hiç öyle demiyor ama. Bir ağrı kesici mi içseydin?"

"Gerçekten iyiyim Yavuz. Dayanamayacağım bir ağrı değil."

"Tamam, o zaman yat da dinlen. Dün gece hiç uyumadın eminim ki. Hadi bu gece bari uyu."

"Tamam canım. Sen de yorgunsundur, beraber yatalım."

"Bahar, acaba ben salonda mı yatsam, sen rahat rahat uyusan?"

"Hayır Yavuz. Sen yanımda olmadan rahat rahat uyuyamam ben."

Tebessüm edip saçlarını sevdim.

"Tamam o zaman, hadi yatalım."

Bahar kafa sallarken elinden tutup kaldırdım kanepeden. İkimiz de doğru dürüst bir şeyler yiyememiştik. Bahar hamile diye zorlamıştı kendini ama ikimizin de yemek yiyecek hali yoktu. Beraber yatak odasına girip kapıyı kapattım. Bahar pijamalarını alıp üstünü çıkarmak isteyince gidip yardım ettim hemen.

"Canım sen zorlama, dur yardım edeyim."

Dikkatlice çıkardım kazağını. Atletlinin kenarından bandaj görünüyordu. Derin bir nefes alıp pijamasını aldım elime.

"Yavuz, ondan önce şu atletimi de değiştireyim, yine tentürdiyot bulaşmış kenarına."

"Tamam canım."

Gidip temiz atlet getirdim. Atletini çıkarmasına yardım ettim dikkatlice. Sonra temiz atleti dikkatlice giydirdim. Pijamasını da giydirip yüzünü avuçladım.

"Bahar, sana söz veriyorum her şey çok güzel olacak. Sen çok güçlü bir kadınsın, benden bile daha güçlüsün. Sakın bırakma kendini. Tamam mı?"

Bahar tebessüm edip ellerini belime getirdi.

"Benim böyle bana bu kadar destek olan bir kocam varken, bütün zorlukların üstesinden gelirim ben."

Gülümseyip alnına bir öpücük kondurdum. Yüzünü sevip konuştum.

"Seni çok seviyorum."

"Seni çok seviyorum."

Dudaklarına bir öpücük kondurup ayrıldım. Bahar pantolonu çıkarıp pijamasını giyerken yardım ettim. Ardından ben de değiştirdim hemen üstümü. Bahar yatağa sırtüstü yatınca ben de yatağa girip yorganı üstüne çektim.

"İyi geceler canım."

"İyi geceler canım."

Alnına bir öpücük kondurup ben de yattım yanına. Yan dönüp Bahar'a baktım. Gözlerini kapatmış uyumaya çalışıyordu.

"Yavuz, bana şarkı söyler misin?"

"Söylerim tabi."

Bahar gözleri kapalı gülümsedi.

"Annenin sana söylediği şarkı var ya hani, daha önce söylemiştin. Onu söyler misin yine?"

Derin bir nefes alıp parmaklarımın tersiyle yüzünü sevdim. Ardından başladım şarkıyı söylemeye.

"Gesi bağlarında dolanıyorum.
Yitirdim yarimi aman aranıyorum.
Bir tek selamına güveniyorum.
Gel otur yanıma, hallerimi söyleyim.
Derdimden anlamaz, ben o yari neyleyim?"

Bahar derin bir nefes alınca gülümsedim. Kafasında bunca düşünce, içinde böyle bir sıkıntı varken uyuyamaz sanmıştım ama dün gece uykusuz kalmamın etkisiyle muhtemelen, uyumuştu neyse ki. Uzanıp alnına bir öpücük kondurdum. Ardından doğruldum yatakta. Telefonumu alıp sırtımı yatak başlığına dayadım. Hemen arama motorunu açıp 'meme kanseri' yazarak arattım. Çıkan sayfaları teker teker inceledim. Yazılanları dikkatle okudum. Kadınlarda en sık görünen kanser türüymüş ve tedavisi en mümkün olan kanser türü meme kanseriymiş. Özellikle erken teşhiste tamamen bir iyileşme sağlanabiliyormuş. Okuduklarımla içimde bir umut oluştu. Sonuçların iyi geleceğine inanıyordum, bunun için dua ediyordum ama eğer kötü bir sonuç bile alsak, iyileşecekti Bahar. Gereken bütün tedavileri olacak, iyileşecekti. Kafamı kurcalayan tek şey, hamile olmasıydı. Hamileyken tedavi olamazdı, bebeğe zarar verirdi. Akşam özellikle söylemişti bebeğinden vazgeçmeyeceğini. Biliyorum asla da vazgeçmezdi. Onun sağlığını etkileyecek bir durum olmadıkça, onu doğurmadan tedavi olmayı kabul etmezdi. Ben de istemezdim bebeğimden vazgeçmeyi. Bir kere kaybettim bebeğimi, bir daha aynı şeyi yaşamak istemezdim, Bahar'ın da yaşamasını istemezdim ama tedavi gerektirecek bir durumla karşı karşıya kalırsak, Bahar'ı bunun için ikna etmeliydim. Çok zordu, ikimiz için de çok zordu ama Bahar tedaviyi reddedemez. Buna izin vermem. İlerde Allah'ın izniyle yeniden bebek sahibi oluruz ama Bahar olmadan yaşayamam ben.