LİSE KAVGALARI 2✔️#Wattys2016

10.BÖLÜM-Final 2 (Zamanı geldi galiba.....)

Omuzumdaki keskin acıyla gözlerimi açtım.Öldümmü acaba.Ama annemin burada ne işi var?Yoksa odamı intaar etti.''Sendemi intaar ettin?'' diye sordum şaşkın çıkan sesimle.''Kızım ne saçmalıyorsun?'' dedi annem kaşlarını çatarak.

''Akın nerede? Oda cennettemi?'' diye sordum.Üşüyordum.Sanki bedenimden kan çekilmiş gibi hissediyorum. Damarlarımda kan dolaşmıyormuş gibi.''Irmak,saçmalamayı kes.Şimdi memur gelecek.'' dedi annem kolumdan çekiştirerek.

''Ne memuru?'' diye sordum hızla..''Irmak,kızım rüyamı gördün sen? Kendine gel.'' dedi annem sinirle.Neler oluyor ya.Ben az önce intihar etmemişmiydim.Acaba yinemi ölmedim.Bende kaç canlıyım canım.Hızla yataktan doğruldum.Gözlerimi etrafta gezdirdiğimde hastanede olduğumuzu anlayınca neler döndüğünü merak ettim.Diğer tarafta hastane olacak hali yok.

''Anne,Akın nerede?Neler oluyor?'' dedim bağırarak.Sabrım taşmak üzereydi.Beynim durmuştu ve birşey düşünemeyecek hale gelmiştim.''Irmak,Siz yolda gelirken üzerinize tır gelmiş.Gelen tırın freni patlakmış.O yüzden arabayı kontrol edemiyormuş.Tam size çarpacağı sırada sen bayılmışsın.Adamda zorlukla arabayı kontrola sokmuş ama yinede direğe çarpmış.Yani size birşey olmadı.Senin bayılman dışında.'' dedi annem iğneleyici tonda.

''Yalan söylüyorsun.Akın öldü.Ben seni teyzemle konuşurken duydum.Hatta ben intihar ettim.'' Dedim.Herşey netdi.Hatırlıyordum.Hatta duvara not yazmıştım.Hızla arkamı döndüm.Duvar boştu.Yazı yazmıyordu.

''Kızım bayılalı yarım saat olmadı.Hem sana yalan borcummu var? Akın,nikah memurunu almaya gitti.Az sonra gelirler.Kalk hazırlan sende.'' dedi üzerimi göstererek.Üzerimde O saçma hastane kıyafeti vardı.İğrenç.

''Anne,yalan söylemiyorsun demi?'' diye sordum.Başını olumsuz anlamda salladı.''Beni sinirlendirmeye başlıyorsun ama.'' dedi uyarır tonda.Şimdi yavaş yavaş anlamaya başladım.Gördüklerim çok kötü bir kabustu.

Aslında ölsekte fena olmazdı.Belki ikimizzde cennete giderdik ve orada hiç dertsiz bir hayat sürerdik.Ama olsun burada sevdiklerimin yanında olmak daha güzel.Böylesi her türlü güzel.Ama ben yinede Akın'ı hemen görmek istiyorum.Çünkü içimdeki sıkıntının geçmesini sağlayacak tek şey o.

Ben düşüncelere dalmışken hızlı bir şekilde odanın kapısı açıldı.Ve içeri 8 geri zekalı aradaşım girdi.''Kız sen hala hazırlanmadınmı?Hem ne bu surat bem beyaz olmuşsun?'' diye sordu Doğa. Hızla  yerimden kalkıp hepsine sıkıca sarıldım.İntihar gibi aptallığa nasıl kalkıştım anlamıyorum.Gerçi Akın'sız yaşamaktansa ölmek daha iyidir.

''İyiki varsınız.'' dedim gözlerim dolarken.''Hey Irmak'ı ilk defa ağlarken görüyorum.'' diyerek bütün duygusallığı yok eden Bora'ya gülümsedim. ''Galiba evet. İlk defa görüyorsun.'' dedim.''Her neyse biz çıkalım Irmak giyinsin.'' diyen teyzeme bile gülümsedim.İnsanın sevdiklerini kaybetme korkusu kadar kötü bir şey yok.

''Akın,nerede?'' diye sordum hızla.Kapıdan çıkacakları zaman benim sesimle hepsi bana döndü.Tam Yasemin cevap vermek için ağzını açıyorduki Akın içeri girdi.''Burdayım.'' dedi çarpık gülümsemesiyle.Akın'ın bu gülümsemesini bir kez daha görmek için nelerimi vermezdim.

Hızla koşup boynuna atladım.''Akın.....söz ver..Lütfe- en.'' dedim hıçkırıklarım arasında.''Şii sakin ol.Neler oluyor?Neden ağlıyorsun?'' diye sordu Endişeli bir şekilde omzumu sıvazlarken.''Biz öldükmü?'' diye sordum geri çekilerek.Bir yandanda Akın'ın omuzlarına dokunuyordum.Gerçekmi diye anlamaya çalışıyordum.

''Sen kabusmu gördün?'' dedi Akın endişeyle.Yada dur endişeli değildi.Hatta gülmemek için kendini zor tutuğu her halinden belli.Sinirle omzuna vurdum.''Ben ne diyorum,Sen ne yapıyorsun ya? Korktum anlamıyormusun.'' dedim bağırarak.