chapter 8

8.9K 735 86
                                    


[Zawgyi]

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြ႕ဘဝႀကီးက ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ကဗ်ာမဆန္ဘူး။ ႏုႏုရြရြခံစားခ်က္ေတြဆိုတာ ပကာသနသက္သက္၊ လိုမွသာ ခ်သံုးျဖစ္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုသာသာရယ္။ အယူအဆႀကီးက နည္းနည္းေတာ့ မွားယြင္းေနလိမ့္မယ္။

တစ္ဖက္သတ္ဆန္ေနသလိုမ်ိဳး...။

အဲ့လိုခံယူထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝထဲ သူ ဝင္ေရာက္လာၿပီး တံတိုင္းပမာယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ခ်ိဳးဖ်က္တယ္။ သူ႔ကိုအျပစ္တင္မယ့္စိတ္ကလည္း အခ်စ္ ဆိုတာႀကီးရဲ႕ ျပည္ဖံုးကားခ်ျခင္းကို မသိမသာခံလိုက္ရၿပီးေနာက္...။

ႀကိဳးစားတာေတြအကုန္ဖြဲနဲ႔ဆန္ကြဲပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုခ်စ္မိသြားတယ္။

သူ႔တစ္ေယာက္အတြက္ ေျပာင္းလဲမိတဲ့ခံယူခ်က္ေတြအတြက္ မသိစိတ္ရဲ႕ျပက္ရယ္ျပဳျခင္းကိုေတာ့ ခဏသည္းခံရမယ္။

တန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရလိုက္တဲ့ သူ႔ျဖစ္တည္မႈက အရာရာထက္ ပိုတန္ဖိုးႀကီးတာပဲ။

မ်က္ခြံေပၚျဖာက်လာတဲ့ ခပ္ေႏြးေႏြေနေရာင္ျခည္ကို အေၾကာင္းျပၿပီး တစ္ဖက္လွည့္ကာ သူထသြားတဲ့အိပ္ရာတစ္ဖက္ျခမ္းက သူ႔အေငြ႕အသက္ကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးသည့္အလား မက္မက္ေမာေမာ ရႈိက္ယူေနမိတယ္။ လူက ေနမျမင့္ေသးခင္ေတာင္ အရူးလံုးလံုးျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ။

"မထေသးဘူးလား"

အသံေနာက္ ဆံပင္ေတြၾကားထဲတိုးဝင္လာတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ....။ ေအးစက္လြန္းေနသလားလို႔...။

အိပ္ခ်င္မူးတူး မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မ်က္စိျပဴးရံုတင္မက ပါးစပ္က အသံေသးအသံေၾကာင္ေတြပါ ထြက္က်လာတယ္။

"အက်ႌမဝတ္ဘဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"

"..."

သူဘာမွမေျပာ။ ေစာင္ပံုထဲဘဝပ်က္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ခံုးပင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေရွ႕ထိုးေပးတာက လင္းေနတဲ့အမဲေရာင္အျပားတစ္ခု။

ကၽြန္ေတာ္မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕မိတယ္။

Kim Taehyung လက္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္တဲ့သူမွန္သမၽွ မနက္ေစာေစာ အဆက္အသြယ္မလုပ္ရဘူး ဆိုတာ တရားဝင္ထုတ္ျပန္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ လူတိုင္းသိထားတဲ့ စည္းကမ္းတစ္ခုလို ျဖစ္ေနၿပီးသား...။

Under Control 《kv》Where stories live. Discover now