chapter 10

9.2K 631 122
                                    

a/n : this chapter is full of rated stuff. you can skip the whole chap if u want.

-

[Zawgyi]

ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ကိုပင့္ခ်ီလိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ေတြပါ သူ႔ခါးသိမ္သိမ္ထက္ ေနရာယူေစရင္း... လက္ေတြက သူ႔လည္တိုင္ထက္ အလိုလို သိုင္းဖက္မိလ်က္သား။

ရုတ္တရက္မို႔ ဘုရားတကာ တ,ရင္း မၾကည္ၾကည့္နဲ႔ သူ႔ကိုစကားနာထိုးဖို႔ျပင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းစူစူဟာ မြတ္သိပ္ျခင္းအျပည့္နဲ႔ သူ႔အနမ္းေတြေအာက္ တသမတ္တည္း က်ေရာက္တယ္။ တံု႔ဆိုင္းမေနေတာ့ဘဲ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးကို ျပန္လည္ငံုေထြးေတာ့ ကၽြန္တာ့္ပါးစပ္ထဲ ထင္ရာစိုင္းလာေသာ ပါးလ်လ်သူ႔လၽွာဖ်ားရယ္...

တပ္မက္ျခင္းကူတဲ့အနမ္းက ပရမ္းပတာႏိုင္လာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာထက္ ျဖတ္ေျပးသြားေသာ အျပံဳးႏုႏု။

ဒီပံုအတိုင္းဆို သူလည္းေတာ္ေတာ္ စိတ္ရွည္ထားရပံုေပၚပါရဲ႕...။

အျမဲတမ္းကုိယ္မႏိုင္တဲ့ဇာတ္ကိုမွ ႏွစ္ပါးသြားကခဲ့ခ်င္တဲ့ကၽြန္ေတာ္။

သူ႔လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို အမီမလိုက္ႏိုင္ေတာ့တာမွာ အသက္ရႉမရတာနဲ႔ ႏွစ္ပါးမကလို႔ ငါးပါးပါေမွာက္ေတာ့မယ့္ အေျခအေန။

သူကေတာ့ ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်ီလ်က္ လမ္းေလၽွာက္လာသည္မသိ။ အိပ္ခန္းတံခါးကို ခပ္ျပင္းျပင္း ကန္လိုက္တဲ့အသံ ၾကားေတာ့မွ အသိစိတ္ျပန္ဝင္တယ္။

"JungKook - ခဏ "

ကၽြန္ေတာ့္စကားက ေလထဲမေရာက္ခင္ ျပန္ကန္ထုတ္ခံလိုက္ရသလို၊ သူ႔အနမ္းေတြက ကုတင္ေပၚေရာက္တဲ့အထိ မၿပီးျပတ္ေသး။ ဒီတိုင္းဆိုကိစၥမၿပီးခင္ကို အသက္ရႉၾကပ္ၿပီး ေသမွာ။

ပြေယာင္းေယာင္းသူ႔ဆံပင္ေတြၾကား လက္ေခ်ာင္းေတြထဲ အားသံုးေဆာင့္ဆြဲကာမွ ဖယ္ခြာသြားတဲ့သူ။ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို သြယ္တန္းေပးထားသည့္ အရည္ၾကည္ေတြက ကၽြန္ေတာ္မႏိုင္ဘဲ ကမိတဲ့ဇာတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ သက္ေသခံလို႔။

"ငါ -ငါ.... ေမာေနၿပီ"

"...."

အသံမျပဳဘဲ ဦးတည္ရာေျပာင္းသြားတဲ့ အနမ္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္းထက္ တြဲလြဲခိုတယ္။ ရင္ဘတ္နားေရာက္လာေတာ့ စိတ္မရွည္တဲ့သူ႔လက္ထဲ ျပဳတ္ထြက္ကုန္တဲ့ အက်ႌၾကယ္သီးေတြ။

Under Control 《kv》Where stories live. Discover now