kırmızı nilüfer

🌺özel bölüm

"Dün gece rüyamda seni gördüm."

Dakikalardır süren sessizliği bozan onun sesi olmuştu. Tek kaşımı kaldırarak, bakışlarımı ona çevirdim. "Ee?"

Bana yandan bir bakış atarak, gülmemek için kendini sıktı. Bunu belli etmemeye çalışmıştı ama bu konuda asla benim kadar başarılı değildi. "Ne demek ee?"

"Ee işte."

"Ne ee'si kızım ya."

"Ya Barlas ne kadar boş bir muhabbete ortaklık ediyoruz biz şu an farkında mısın?"

Bu defa kendini tutamadan yol ortasında sarsıla sarsıla gülmeye başladığında, olduğum yerde durup, onu izlemeye başladım. Bu çocuk rahatsız mıydı?

İlişkimiz çok güzel gidiyordu. 'İlişkimiz' diyebilmek için kendimle ciddi bir konuşma yapmış, kendi kendime tokat atmıştım ama şu anda onunla güzel bir şeyler yaşadığımızın farkındaydım. Ruhumu besleyip, beni bulutlarda yaşatan şeyler.

"Rüyamda ne yapıyorduk biliyor musun?" diye sordu bana yanaşarak. Yüzündeki ifade öyle tatlıydı ki suratını avuçlayıp öpücüklere boğmak istiyordum.

"Ne yapıyorduk?"

"Şey," dedi, durdu, söylemek ve söylememek arasında kaldı.

"Ney?"

"Evleniyorduk galiba..." Yüzüme baktı, yüzüne baktım; ipiri gözlerle birbirimize bakıyorduk. "Y-yani... Eğleniyor da olabiliriz. Parti falan. Düttürüdüt."

Hiçbir şey söyleyemeden, kocaman olmuş gözlerle birbirimizin yüzüne bakmaya başladık.

Kahkahalarımız aynı anda, dudaklarımızdan delirmişiz gibi dökülmeye başladığında o kadar sesliydiler ki sokaktaki herkes bize bakıyordu ama bu bizim umurumuzda değildi. Ona yaslandım, nefes nefese kahkaha atmaya devam ederken ruhum nefes alıyordu.

O günün sonunda yağan yağmur, benim tekrardan onun ceketinin içine sokuluvermemi sağlamıştı. Ceketiyle sardığı bedenime sıkıca sarıldı, saçlarımın üzerini öptü. "Belki bir gün," dedi, onun sesini çalan yağmur bana bunu fısıldamıştı. "Eğer yaşarsak."

Gözlerimi kaldırıp, karşımdaki aynaya baktım. Hayatımda ilk defa delirmiş gibi çarpan bir kalp, hafiften dolu gözler ve gerçekten su gibi bir kadınla yansıyordum aynaya. Kendimi beğenmediğimden değildi ama, bir adam vardı, o bana insanı güzel yapan asıl şeyin gözlerdeki ışıltı olduğunu söylemişti. Ondan önce çok çirkindim.

"İyi ki yaşamışız," diye fısıldadım, parmaklarımı hafifçe şiş olan karnımın üzerinde gezdirerek.

Bembeyaz, tül ve bir gelinlikteki çoğu ayrıntıdan yoksun ama çok daha asil gelinliğimin beyaz kumaşında gezdirdim parmak uçlarımı. Bugün sevdiğim adamla evleniyor olmak, neden bu kadar garip hissettirmişti anlamamıştım çünkü zaten aynı evde yaşıyorduk ama öyle güzel bir duyguydu ki bu kalbim tüm güzelliklere kucak açıyordu.