Secret in his life

Nie chcę tego słuchać

- Snape! Snape do cholery stój! Nie zmuszaj mnie bym użył siły! -
Czarnowłosy obrzucił swojego przyjaciela chłodnym spojrzeniem.
- Proszę bardzo! Mnie też chcesz pobić?! -
- Ile razy mam ci tłumaczyć że to nie ja go pobiłem! -
- Co ty chcesz mi wmówić do cholery? -
- Po prostu... Nie wiem jak mam ci to wyjaśnić. -
Mistrz eliksirów powoli odsunął się od drzwi.
- Najlepiej, jakbyś nareszcie był ze mną szczery. -
- Niech będzie... I tak to prędzej czy później wyjdzie na jaw... -
- Słucham... -
- Aby zrozumieć to wszystko, musimy cofnąć się do przeszłości. Pamiętasz naszą rozmowę o Piekle? -
- Poświęciłeś horkruksy aby być z Harrym. -
- Tak... -
- Chyba żartujesz.... Oszukałeś mnie! -
- Nie mogłem stracić dorobku życia! Nie wierzyłem w słowa tego mężczyzny że Harry miałby mnie zgładzić. -
- Poczekaj poczekaj... Harry też nie wie? -
- To chyba oczywiste! Nie mogłem mu powiedzieć że wszystko się pieprzy. -
- Nie sądziłem że jesteś aż takim kretynem! -
- Cicho siedź, i słuchaj dalej! -
- Nie wiem czy chce... -
Czarny Pan nie zważał na skargi swojego przyjaciela.
- Jakby to najprościej ująć nie mam kontroli nad swoim ciałem. Czasami czuje się jakbym przysypiał i budzę się w innym miejscu niż zapamiętałem. -
- Chyba nie myślisz, że uwierzę w bajeczkę że krzywdzisz go bo ktoś ci każe? -
- Wiem że mi nie uwierzysz... -
- Dziwisz się? Oszukujesz mnie nie każdym kroku. -
- Wiem... -
- Harry idzie ze mną i koniec. Kiedy dowie się o tej rozmowie... -
- Rzecz w tym przyjacielu, że ty już tego nie będziesz pamiętać... -
- O czym ty mówisz? -
Voldemort podniósł różdżkę po czym rzucił zaklęcie.
- Obliviate! -
Wzrok mistrza eliksirów stał się beztroski a mężczyzna po chwili zemdlał na kamiennej posadzce.
- Przykro mi przyjacielu... -
Tom opuścił swój gabinet i ruszył na poszukiwania ukochanego.

Hej misie! Po prostu dzisiaj jestem wykończona... Jutro na pierwszej lekcji sprawdzianik z chemii na który się niezbyt uczyłam no bo Wattpad... Jak wy dbacie o moją edukację? No jak? Dobranoc misie!