Öncelikle şunu söyleyeyim diğer bölümde bir şeyler biraz daha açığa çıkacak bu bölümü ona göre okuyun aşklarım
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kırılan bir kemiği izah etmeye kırık satır kelime yetmiyordu.
Parmaklarım satırların üzerinde ağır ağır ilerlerken, parmak uçlarıma izlerini bırakan kelimelerin, harflerden imzaları tenime siniyor, ruhumda yepyeni dizeler ekliyordu. Karanlık bir gecede bana yol gösteren o el fenerinin ışığı bitmiş gibi hissediyordum.
Bu kadar yakınımda olması ve benim ona soğuk davranmak zorunda kalmam... Tuhaftı.
Anlam veremiyordu. Benim bu davranışıma hiçbir mantıklı açıklama bulamasa bile ısrar da etmiyordu. Kısacası kendimi bok gibi hissediyordum. Ona kendinde bir kusur arattığım için kendimden ciddi anlamda nefret ediyordum.
Hemen yanımdaydı. Babamla buluşmaya gidiyorduk. Babam son anda fikrini değiştirmiş bizi bir kafeye çağırmıştı. Bu daha iyiydi. En azından Sehun'un evinde aile trajedimizi yaşamayacaktık.
"Babam," dedim gözlerimi yoldan çekip ona çevirerek. "Kuyu dediğiniz yerde nasıl bir adam?"
Sehun onunla konuşmama şaşırmış gibiydi. Kaşları kısa bir süre için havaya kalktı. "Biz onunla görüşmeyiz." dedi şaşkınlığı bir kenara bırakıp. "Biz onun adamlarıyla görüşürüz. Parayı adamlarına teslim ederiz. Karşılıklı konuştuğumuz anların sayısı bir elin parmağını geçmez. Saygı gören bir adam. Chanyeol bu yüzden bu kadar hayran."
"Sizi sever mi?" diye sorduğumda dudaklarının kenarı yukarıya kıvrılır gibi oldu.
"Kuyu'da sevgi kavramı yoktur Luhan." dedi ve kısaca bana baktı. "Kuyu sevgi kelimesinin geçemeyeceği bir yer. Ama bize saygı duyar ve biz de ona."
"Seni görse tanır mı?" diye sordum yarı solgun bir sesle. Kafamın içi duman altıydı.
"Hangi patron işçisini tanımaz ki?" dedikten sonra dudaklarını ıslattı. "Güvenmeyeceği adamı yanında tutmaz Luhan. Ve ben babanla sekiz yıldır bir arada çalışıyorum."
"Sekiz yıldır uyuşturucu ticareti yapıyorsun yani?"
"Bizim yaptığımız iş küçümsenecek bir şey değil. Bunun doğru bir şey olduğunu savunmuyorum kabul ama," dedikten sonra saçlarını kaşıdı. "Biz senin sandığın gibi köşe başında satıcılık yapan gençlerden değiliz. Küçük paralardan bahsetmiyoruz, milyon dolarlardan bahsediyoruz."
"Başka bir iş yapmayı denedin mi?" diye sorduğumda gülerek bana baktı. Aşağılamak için değil, bu soruyu beklediği için güldü.
"İstersem bir doktor olabilirim." dedi basit bir şeyden bahseder gibi. "Ama Tus'a girmediğim için asla bir cerrah olamam. Üniversite okudum, tıp bölümünü bitirdim. Asistan doktor olacak kadar bilgim var ancak bilirsin... Emir altında çalışmayı sevmem."
