SARHOŞ (BÖLÜM 24)

1.1K 90 31
                                    

Kalbim artık felaketimdi

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kalbim artık felaketimdi.

Birinin göğsünüzü hırpalaması için onu ellerine almasına gerek yoktu. Bunu size bakarak da yapabilirdi.

Sehun, bunu başaran bir insandı.

Yalnızca bakışlarıyla bile kalbimi hırpalıyor, acımasız davranıyordu. Artık alışmış olduğumu düşünüyordum çünkü basit karşılıyordum bunu. Gülebiliyordum. Sanırım acıma alışmıştım, bunu başarmıştım. İyi bir şey mi olduğunu bilmiyordum. Boşluktaydım.

Boşlukta yolunuzu bulmaya çalışmak, yolunuzu kaybetmekten çok daha kötüydü.

Çünkü kaybettiğiniz yolu bulabilirdiniz. Oraya dönüş yolunu da bilirdiniz ama boşlukta gideceğiniz yeri asla bilemeyecektiniz. Bunun için bir kalbe ihtiyacınız olacağı için, onu herkesten saklamalıydınız. Ben bunu başaramamıştım. Yolu bulduğumu düşünüp kalbimi Sehun'un ellerine teslim etmiştim ama şimdi boşlukta sallanıyordum. Ne yapacağımı da bilmiyordum.

"O adam bu evde mi?"

Arabanın kapısını çarpıp ayaklarımı zemine basarken omzumun üstünden Kris'e baktım. "Hangi adam?"

Gözlerini devirdi. "Şu okula gelen adam."

Yanıma gelip elimi tutarken bir an elimi geriye çekme isteğiyle karşılaşsam da bunu engellemeyi başarmıştım. Kaşlarımı havaya kaldırdım. "Sanırım?"

"Sanırım mı?" diye sordu gülerek. Başımı salladım. "Yani ev onun olduğu için evdedir diye düşünüyorum."

Şaşkınlıkla bir kahkaha patlattı. "Sen ciddi misin? Beni onun evine mi getirdin?"

Tatlı tatlı gülümsedim. "Yani... Sanırım."

Elini yanağıma uzatıp parmaklarını yanağımda gezdirirken titrek bir nefes aldım. "Yine neye bulaştım acaba?" dedi ve yüzüme eğildi. "Hoşuma gitmeye başladı."

Gözlerimi kaçırdım. "İçeriye girsek mi artık?" diye sordum rahatsızca. "Eminim Sehun seninle yakından tanışmak ister."

Başını salladığında parmaklarımızı iç içe geçirdim ve kapıya ilerledim. Neyin ne olduğunu asıl ben gösterecektim Sehun'a. Ondan başkasını sevemeyebilirdim ama ondan başkasını seviyor gibi yapabilirdim. Bunu elbette yapabilirdim.

Parmaklarımı zile götürüp bastıktan sonra olduğum yerde kıpırdandım. Kapıyı açan Luhan oldu. "Hoş geldin Lu," diye mırıldandı ve bakışlarını Kris'e çevirdi. "Bu kim?"

"Seni ilgilendirmeyen biri." dedim huysuz bir sesle. "Geçsene Kris."

"Siz," dedi şüpheyle içeriye giren Kris. Peşinden girip kapıyı kapattığımda bakışları beni bulmuştu. "İkiz misiniz?"

KAFES/HunHanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin