ATEŞBÖCEĞİ || Yarı Texting

1.0

Slm.

Nasılsınız kuzulaarrr? İyisinizdir umarım.

Okumaya başladığınız saat?  (02:37)

-
-

Elimdeki telefonla okul bahçesinde yürürken lisenin hemen yanıbaşında olan üniversiteye takıldı, gözlerim.

İnsaların bu liseden çıkıp bu şaşalı üniversiteye gitmek istemesi garipti. Elimde olsa liseden uzaklaşabildiğim kadar uzağa gitmek isterdim ama insanlar, lisesinin bağlı olduğu bir üniversiteye gitmek için can atıyordu.

Gözlerim üniversiteyi gezerken istem dışı tanıdığım ve hiç sevmediğim  birkaç üniversite öğrencisiyle göz göze geldim. Özellikle bana bakmaları beni rahatsız ederken gülmeye başlamaları beni daha çok rahatsız etmeye başlamıştı.

Sinirlenmemek için bakışlarımı bizim liseye çevirdim. Tamam, kimse bakmıyordu ve ben sakin oluyordum. Evet, evet. Aynen öyle yapmalı ve onları takmamalıydım.

Kendimi onlara bakmamaya zorlayıp telefonumu çıkardım. Anonimle konuşursam eğer sakinleşirdim.

Siz: Konuşmadığımızı biliyorum.

Siz: Konuşmamamız gerektiğini de.

Siz: Ama şuan beni insanlardan soyutlayacak tek kişi sensin.

Siz: Anonim lütfen konuş benimle.

Siz: Sinirleniyorum.

Siz: Konuşuyorlar ve ben onları duyuyorum.

Siz: Kulağımı tıkayıp umrumda değil pozları veremiyorum.

Siz: Eğer benimle konuşursan onların kullandığı çirkin sözlere kulak tıkayabilirim.

Siz: Lütfen bana yardımcı ol.

Siz: Son kez.

Anonimin son görülmesi sabahki konuşmamızdan sonraydı ve şuan mesajların tek tik olması duyduklarıma kulak tıkayamayacağım anlamına geliyordu.

“Evet. Bahsettiğim kız buydu, işte.”

“Hadi be! Kızı gömüp durdun bir de çirkin diye. Neresi çirkin bunun?”

“Bence de. Kızın bir gideri var. Kıskanmayı bırakmalısın, Ayda.”

“Kes sesini Emre! Kızın neresi güzel allah aşkına, söyler misiniz? Kendi vücuduyla bir halt yapmaya çalışanlara, ne derler bilirsiniz.”

“Ayda haklı gençler. Kızın güzel olduğunu düşünüyorsanız zevkinizden şüphe ederim.”

Kızın dediğiyle gülmeye başladıklarında sinirle onlara döndüm.

“Düzgün konuşmayı hala beceremiyorsun anlaşılan, Ayda.”

Dediğim Ayda’yı keyiflendirmiş olmalı ki alayla gülmeye başladı.

“Düzgün konuşmayı senden öğrenecek değilim, çöp suratlı.”

Arkadaşları söylediği şeyle daha çok gülmeye başladıklarında onlar için üzülmeye başlamıştım. Bu kafayla nasıl üniversiteye gidebilmişlerdi merak ediyordum ne de olsa bu kafayla yaşamaları zor oluyordur.

“Kafanı çalıştır, Ayda. Rezil olmak isteyeceğini düşünmüyorum o yüzden geçen sene ne yaşadığını hatırla, biraz. Yok eğer hatırlayamıyorsan ben çok güzel bir şekilde hatırlatırım.”