ATEŞBÖCEĞİ || Yarı Texting

1.8

Slm:)

Buraya nasıl olduğunuzu yazın bakalım. İyi değilseniz eğer ya da konuşmak isteyen olursa özleden yazın. Biraz muhabbet edek:)

-
-

Geldiğimiz yere bakıp Deren'e döndüm. Hazırım derken bunu kast etmemiştim.

"Çocuk muyuz, Deren?"

Deren'nin bana bakan baygın bakışlarını umursamadan geldiğimiz lunaparka bakmaya devam ettim. Ne yani bunun için mi okulu ekmiştik?

"Böyle bakmaya devam edeceksen hiç girmeyelim."

"Yapma, Deren. Ben sadece farklı düşünüyordum."

"Tamam. Hadi geri dönelim."

Deren, ses tonuna düşen kırgınlıkla konuştuğunda gözlerimi devirerek bakan taraf ben olmuştum bu sefer.

"Şu ses tonunu sırf hayır dememem için yapmadıysan bende bir şey bilmiyorum."

"İşe yaradı mı bari?"

"Nolet gelsin ki evet!"

Dediğimle Deren gülmeye başlarken kolundan tutup lunaparka koşturmaya başladım. Sanki bu durumdan şikayet eden ben değilmişim gibi.

İlk önce çarpışan arabalara binmek isteyen Deren'i zorla da olsa ikna edip gondola doğru sürüklemiştim. Lakin binmemekte ısrarcıydı.

"Deren, neden binmemekte ısrar ediyorsun?"

"Binmek istemiyorum. Hem hatırlıyorum da ilk bindiğimde kusacak gibi olmuştum. Yine aynı şeyi yaşamak istemiyorum."

"Korkuyorsun yani?"

"Hah! Ne alakası var korkmakla? Sadece binersem kötü olurum falan. O yüzden yani."

"Anladım anladım. Sen korkuyorsun. Çekinme de söyle Deren. Bunda utanılacak ne var?"

"Ne korkucam be!"

Deren bana inat gondola bindiğinde bende arkasından gondola bindim. Sırf korkusuz görünmemek için bindiği bu gondoldan ağlayarak çıkmazdı umarım.

Gondol yavaş yavaş sallanmaya başladığında Deren sıkıca demirliklere tutunmuş, gözlerini kapatmıştı. Anlaşılan baya korkuyordu. Bir an için onu buraya bindirdiğim için pişman olmuştum ama bu pişmanlık sadece Deren'in bağırıp gülmeye başladığı ana kadar sürmüştü.

Gondolun hızı artmaya başladığında Deren tuttuğu demirlikleri daha çok sıkmaya başlamıştı. Onun bu hareketiyle bende gülmeye başlamıştım. Tuttuğu demirliklerden ellerini çekip sıkıca tuttum. Hıza ayak uydurup avazımız çıktığı kadar bağırıp çığlık attık.

Bir süre sonra gondol yavaşlayıp durduğunda Deren hızla çıkmış bende onu takip etmiştim. Korkudan mı, heyecandan mı bilmem ayakları titriyordu. Kendini yere atıp oturduğunda gülmeye başladım.

"Korkuyordun değil mi?"

Başıyla beni onayladığında yanına oturdum.