♥️Ανταγωνιστική Αγαπη♥️

Κεφαλαιο 52

Ι: Ποναω το χερι μου και το κεφαλι μου.

Για: Λογικο ατυχημα ειχες.

(...)

Pov Αγγελου

Μολις βγήκα απο το δωματιο ομόλογό δεν ημουν τοσο οσο στην αρχη ταραγμένος. Οταν την ειδα και της κράτησα το χερι ένιωσα πως ηταν καλα. Δεν ξερω τι γίνεται με εμενα μια το φιλι στο μπανιο και μια το φιλι στο νοσοκομείο. Και το χειρότερο οτι μου αρεσαν τα φιλια της! Λετε να την αγαπαω? Μπα, αποκλείεται ειναι σαν να λεω πως ο Αλεξ θέλει την Παολα πως να θελω την Ιουλια! Ειναι αδύνατον αυτο? Σωστα?

Αγ:  ΝΑΙ! ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ! ειπα δυνατα αφου ξεφυγα απο της σκεψεις μου και κοιταξα γύρω-γύρω να δω μπας και με ειδε καποιος και με περάσει για τρελο.

♡2 μερες μετα♡

Ειχε παρει εξιτήριο η Ιουλια! Ευτυχώς αναρρωνει γρήγορα και δεν χρειάστηκε να μείνουμε περισσότερο στο νοσοκομείο. Για 2 λογους κυρίως. Επειδη δεν μου αρεσε να την βλεπω στο νοσοκομείο ετσι, σε αυτα τα χαλια και επειδή επρεπε να παμε πισω στο σπιτι μας τι θα γινόταν η τη θα λέγαμε  αν δεν έσπερνε εξιτήριο και έφευγε απο το νοσοκομείο? Αα και το οτι εδω και 3 μερες κοιμάμαι σε ξερες καρέκλες! Τελος παντων! Αυτο που μετρα ειναι πως η Ιουλια ειναι καλα και χαίρομαι για αυτο.

(...)

3 μερες μετα

Ετοιμάσαμε της βαλιτσες μας και οτι αλλο έπρεπε πηρα με βέβαια και το αγαπημένο μας βραβείο που κερδισαμε ολοι μαζι και αρχισαμε τον δρομο για το αεροδρομειο. Εγω ημουν συνέχεια σιωπηλός μιλούσα που και που  σε κατι κουβέντες αλλα ημουν περισσότερο στης δικες μου σκέψεις και ηταν πολλες, πολλες και διαφορες!
Παρεπιμπτόντως μετα απο το ατύχημα δεν μίλησα καθολου με την Ιουλια! Ουτε ευχαριστώ δεν της είπα. Ένιωθα αμηχανία να παω να της μιλήσω. Αλλα ουτε και αυτή ηρθε να μου μιλήσει. Υπήρχε ενα χασμα αναμεσα μας. Θα ηθελα να της μιλήσω αλλα δεν ξερω πως και φοβάμαι, δεν ξερω γιατι φοβάμαι αλλα φοβάμαι!

(...)

Pov Ιουλιας

Περασαν είδη 3 μερες και εγω με τον Άγγελο δεν ανταλλάξαμε καμια κουβεντα! Ουτε καν μια βρισιά! Μονο τα τυπικά και καποια βιαστικά βλεμματα, μολις τον κοιταζα με κοίταζε και αμεσως γύρναγε το βλεμμα του αλλου το ιδιο και εγω εκανα! Δεν ξερω καν γιατι ηρθαν ετσι τα πράγματα! Γιατι δεν μιλάμε? Νιωθω περίεργα και θα ηθελα να του μιλήσω αλλα πως? Πως να παω να του μιλήσω στα καλα καθούμενα?