♡Chapter 31♡

56 18 0
                                    

Clarence POV

I'm here at the bar. Sa bar ng kaibigan ko, dapat mag-eenjoy lang ako dito eh tapos ngayon nakatayo na 'ko sa stage kung saan nagpeperform 'yung banda dito.

Kaso nga lang, nagkaproblema daw kase, may importanteng inasikaso daw 'yung vocalista ng banda kaya ang magaling kong kaibigan eh pinakiusapan ako. Hindi naman ako makatanggi. Oh mag-start na ko, baka mainlove kayo sa boses ko ha.

"Goodevening to all of you. As you can see, I know that I'm not familliar to most of you, but I'm here to be the temporary vocalist of this great band. By the way, I'm the most handsome Clarence Salvador the one and only." I heard the laugh of the audience, I laugh too.

" I hope you'll enjoy our performance."
Huling linyang binitawan ko.

Naghanda na ko, nang magsimula ng mag-strum ang gitara.

Playing audio: One Day by Matisyahu

"Sometimes I lay
Under the moon
And thank God I'm breathing
Then I pray
Dont take me soon
'Cause I am here for reason 🎤."

We need to be thankful because God gave us another day to live. Hindi lahat nabibigyan ng ganoong pagkakataon, huwag natin sayangin.

"Sometimes in my tears I drown
But I never let it get me down
So when the negativity surrounds
I know someday it'll all turn around because...🎵"

Huwag ka magpapadala sa problema, huwag mo isasahod sa timba kung gaano na karami ang nailuha mo. Instead, tignan mo kung ilang beses ka ng ngumiti. You need to be strong, and in life... You need to fight.

"All my life I've been waiting for
I've been praying for
For the the people to say
That we don't wanna fight no more
There will be no more wars
And our children will play
One day, One day, One day,
One day, One day, One day.🎶"

Yes we need to fight, we need to fight our problems, not each other. Sana, sana dumating 'yung araw na maranasan natin maging tahimik, wala ng digmaan. Sana dumating 'yung araw na makakamtan natin ang kapayapaan.

Nagpatuloy pa 'ko sa pagkanta hanggang sa matapos ko ito.

I heard the claps and shouts when I finished the song. My hearts melted, Oh damn that appreciation.

A wide smile imediately mark on my lips.

"Thank you for listening, I hope you enjoyed. Thank you so much."

Saka kami bumaba sa stage.

Ang entertainer na ang nagpeperform ngayon sa stage.

"Nice voice bro." Bati sa'kin ni Fred, siya 'yung guitarist.

"Thank you, ang galing mo mag-gitara." Papuri ko din sa kanya, pero totoo naman talaga.

"Oh thank you HAHAHA, sige ayusin lang namin gamit namin." Paalam nito saka umalis, ang ilan namang kasama sa banda ay kumaway sa'kin. I waved my right hand too as a response.

"Thank you so much bro!" Rinig kong sabi ni Peter, my friend.

"Wala 'yon." Saka ko tinapik ang balikat neto.

"Basta libre na 'yung ininom ko ha." Biro ko pa dito.

"Oo na HAHAHA."

Nagpatuloy pa kami sa biruan hanggang sa mag ring 'yung phone ko kaya sinagot ko ito.

"Clarence the handsome, the one and only. Speaking."

(Hoy Clarence, pumunta ka dito sa MSD HOSPITAL ako 'to si Jacob! Si Benjie, naaksidente.)

"Okay I'm on my way."

Mabilis kong pinatay ang phone ko saka nagpaalam kay Peter.

Thea POV
Kyaaah I was shocked talaga, bakit naman nagkaganito. Nagmamadali akong umalis ng boutique ko when Kisha called me.

@MSD HOSPITAL

Halos madapa ako sa pagtakbo. Nakita ko si Kisha sa labas, hinintay niya na 'ko.

I imediately run towards her then we hug each other.

"What happened Kisha? Is he okay? Where's the others?" Sunod-sunod na mga questions ko.

"Hindi ko din alam kung anong nangyari, nasa emergency room  na siya. Nasa loob na silang lahat." She answered my questions saka kami nagmadali pumasok sa loob.

Sa upuan na mahaba. I saw them, nandito na nga sila.

"Hey what happened?" I asked Kathy kasi sabi ni Kisha, si Kathy ang nag-sabi na naaksidente si Benjie.

I hugged her when I saw na umiiyak siya.

"Shhhh, magiging okay din siya. Mamaya na natin pag-usapan if what's really happened."

"Tinawagan niyo na ba magulang ni Benjie?" Tanong ni Clarence.

"Yes" sagot ni Dereck.

"Where na daw sila?" I asked.

"Papunta na." Tipid na sagot niya pa.

Ilang oras pa kami naghintay hanggang sa may dumating.

I saw one woman and man, I think nasa 40's na sila.

The woman's crying and the man's comforting her.

I think.... they're the magulang of Benjie.

"Dereck, where's my son? Is he okay? Anong nangyari? Ayos na ba siya? " sunod-sunod na tanong nito kay Dereck. Siguro siya 'yung tumawag sa kanila kaya ganon.

"Tita, nasa emergency room padin po siya."

"Oh God." Saka muling umiyak at napaupo na ang mother ni Benjie.

We silently, looking and listening lang sa kanila.

Ilang minuto pa ay lumabas na ang ilang nurse mula sa E.R. saka lumabas ang doctor. Napatayo kaming lahat at nag-aabang sa sasabihin nito.

"Who's the relatives of the patient?" Tanong nito sa'min, Benjie's parent imediately go sa harap ng Doctor.

"We are the parents, how's my son?"
Tanong ng Daddy ni Benjie.

"We did our best but... the patient didn't survive from the result of the impact on something's hard that hit his head."

Oh no!

Humagulgol ang mommy ni Benjie, rinig ko ang mura ng ilan na nandito sa'min. Pati narin ang pag-iyak ni Kathy.

"What do you mean?" Tanong muli ng daddy ni Benjie.

"Hindi po siya nakaligtas sa resulta na maaring magka-amnesia siya, dahil sa lakas ng impact na tumama sa ulo ng pasyente."

"A-amnesia?" Rinig kong tanong ni Kathy with her sobs.

"Yes iha, malaki ang tyansa na magka-amnesia ang pasyente. But the good news is, it's just a temporary amnesia." Nakangiting saad ng Doctor.

Nakahinga kami ng maluwag dahil sa sinabi nito.

"Oh Thank God." Sabi pa ng magulang nito.

"Dadalhin na po namin siya sa room niya, you can wait there."

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Benjie's still alive. Thank God.

Thank you so much for still supporting this story♡Vote and comment are highly appreciated. Sorry for the short and slow update.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

It Is Just A Deal (On-Going)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon