The Artist (gxg)

CHAPTER TWENTY ONE

Saturday na ngayon, kababalik lang namin kahapon dito sa manila. Its my rest today kaya kahit 11 o' clock na ngayon im still laying in my bed scrolling my phone. Napataas ang kilay ko nang may narinig akong mag door bell. Wala naman sinabi so ate lyn napupunta siya dito nhayon ah? Tumayo ako upang buksan ang pinto at bumungad sa akin si Daniela.

"Daniela napunta ka dito? Hindi ba sinabi sayo ni ate lyn na rest ko ngayon?" Naguguluhan kong tanong. Ngumiti siya sa akin.

"I know na rest mo ngayon"

"Then what's bring you here?"

"I came here to help you to relax" napataas ang kilay ko.

"How are you gonna help me then? Im already relax staying here at my place" i said nginisian niya lang ako at pumasok sa loob inikot niya ang paningin niya at preskong naupo sa sofa.

"Are you sure? Im sure nakakaboring din ang humiga maghapon at mag cellphone buong araw sasakit pa mata mo" she said while pouting and still looking around my place. Napatingin ako sa labi niyang naka nguso bigla akong napalunok at magiwas nang tingin.

"For you it is but for me it is not boring" tinawanan niya ako.

"Go dress up i will wait you here" napanga-nga ako. Inuutusan niya ba ako?

"Oh bakit kapa nakatayo jan move time is gold" dagdag niya pa naiinis ako pero hindi ko alam kung bakit parang kusang gumalaw ang katawan ko at sinunod ang sinabi niya.

"Where exactly are we going?" I asked her while she's driving gamit nin ang sasakyan ko. Tsk... mag aaya wala naman palng sasakyan.

"Basta you will know once we arrive there, tulog ka muna gisingin nalang kita mamaya" she said.

Nagising ako nang maramdaman kong may tumapik sa pisngi ko dinilat ko ang mata at bumungad sa akin ang nakangiting si Daniela.

"Were here" masayang sabi niya. Nilibot ko ang paningin ko sa labas nang sasakyan  my eyes was welcomed by the beautiful green hills. Naunang lumabas si Daniela at sumunod naman ako.

"Wow!" Halos pabulong na sabi ko. Binalingan ko si Daniela nginitian niya ako.

"Where are we?" I asked.

"Somewhere a little far away from all your stress" she answered.

"Ang ganda!" I can't help but to compliment the beautiful scenery infront of me.

"See told ya, this place is where i relieve all my stress, i will just stare at this beautiful scenery and my stress will be gone. Ang ganda diba!" Napatango lang ako habang pinagmamasdan paring ang magandang paligid.

"Pero lalong gumanda kasi nandito ka" naptingin naman ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Nginitian lang niya ako at binaling na ang tingin magandang tanawin.

"Want me to take some picture of yours?" Tanong niya. Kaya wala naman akong sinayang na oras nilabas ko agad ang cellphone ko at inabot sa kaniya nakangiti niya yung kinuha at kinuhaan ako ng picture.

"Ready? 123!" I did a lot of pose and when im already satisfy huminto na ako. Nakangiti niyang inabot ang cellphone ko tinignan ko naman ang mga kuha niyang litrato. Lahat ang gaganda nang shot napatingin ako sa kanya.

"Lets take a picture together" i said mukha naman siyang nabigla.

"Ha?" Nginitian ko lang siya at inakbayan tsaka kinuhaan kami nang litrato. Yung una kong kuha nakatingin siya sa akin tapos yung pangalawa pareho na kaming nakangiti sa camera. Pagkatapos namin tignan ang mga picture binalik ko na ang cellphone ko sa bulsa ko. Napatingin ako sa kaniya nang bigla siyang sumigaw.

"You're so beautiful Charline Victoria!" Biglang nag init ang pisngi ko. Tumingin siya sa akin at tumawa.

"Kinikilig ka? Ang pula nang pisngi mo" sabi niya tsaka kinurot ang pisngi ko.

"Aray!" Reklamo ko lalo siyang natawa.

"Uy kinikilig" asar niya papaluin ko sana siya sa braso kaso umiwas siya at tumakbo.

"Uy guilty siya so totoo nga kinikilig ka? Kinikilig si Charline Victoria!" Sigaw niya ulit habang tumatawa. Hinabol ko nalang siya para mapalo habng siya takbo lang nang takbo habang tumatawa.

"Bakit tayo nandito?" I asked Daniela nang i-park niya ang sasakyan sa dating school ko nung high school.

"Basta,tara!" Aya niya at hinila ako papasok. Nilibot ko ang paningin ko buti nalang wala pang masyadong tao ngayon hindi pa kasi pasukan. Huminto kami nang makarating kami sa likod nang school kung saan may garden naupo kami sa bench.

"So how is it going back here after many years?" Daniela asked me nilingon ko siya.

"Its nice! But how did you know that i studied here?" She smiled at me.

"I used to study here also. Palagi kitang nakikita noon dito you were pretty famous here even before." Bahagyang napakunot ang noo ko. She used to study here? How come na hindi ko siya nakita noon?

"Really? Bakit hindi kita nakikita noon?" Bahagya siyang natawa.

"Nakita mo na ako noon, you even talked to me" dahil sa sinabi niya inalala kong mabuti kung may ganon ngang nangyari noon but i can't remember.

"How come i can't remeber?"

"You helped me before, i was running around the ground kasi p.e. namin noon at medyo mabagal ako because of my weight everybody is laughing at me that time but you made them shut up. You even cheered me up. Back then you are the student council president." At dahil sa sinabi niya unti unti kong naalala.

Flashback.....

Naka upo kami nang mga kaibagan ko sa covered walk kung saan malapit sa ground pinapanuod namin ang mga estudyanteng tumatakba.

"Tignan mo si Fatty Danie, ang bagal tumakbo" rinig kong sabi nang isang estudyante agad namang nakuha ang atensyon ko nang isang estudyanteng mataba na hirap hirap sa pagtakbo. Everyone is making fun of her.

"Hahahaha!!!!" Tawa nang mga estudyanteng nanunuod. Bigla aking nainis sa inasta nila kaya sinaway ko sila.

"Magsitigil nga kayo!" Medyo napalakas ang sabi ko kaya pati yung tinatawag nilang fatty Danie ay napatingin sa akin.

"Masyado kayong maka discriminate! Ano ngayon kung mabagal siyang tumakbo atleast she is trying her best to cooperate" binalingan ko siya at nginitian. "Fighting!!! Go kaya mo yan!!!" I cheered her up.

........................

Natawa ako nang maalala ko na ang sinasabi niya. I can't believe it siyang si Fatty Danie?

"Ikaw si Fatty Danie?!" Di makapaniwalang tanong ko. I can't relly believe it cause back then she was really fat but look at her now tignan mo palang siya alam mo nang she got a nice body. Bahagya naman siyang napanguso at tumango.

"Wow! I mean look at you now you change alot that' s why i can't recognize you" tanging nasabi ko.

"Well thanks to you i manage to change"

"Huh?" Takhang tanong ko.

"You are the reason why i worked hard to change. The day you defend me from those people you gave me motivation. And also from that day i started to like you" bigla siyang sumeryoso.

"Thank you" napa-awang ang bibig ko.

"So you mean you liked me even before?"

"Yeah,whenever i have time i will steal glance of you, i really want to talked to you before but i to nervous to be near you thats kaya lagi lang akong nakatingin sayo mula sa malayo. I know na this is your faborite place dito sa school kaya dito kita dinala" napailing ako wala akong masabi.

"I don't what to say"

"Im nervous before but look at me now im standing infront of you, infront of the person whom i like even before. If it is ok can i hug you even just for a few minutes?" She asked my head automatically nodded and i found myself already in her tight embrace.