Chapter 29

2.4K 38 0
                                    


Chapter 29

"Steven, pwede bang bumalik na tayo doon kapag tapos na sila sa mga babae?" I said broking the silence.

Tumango ito at lumabas na kami. Some were maliciously looking at us, getting out together.

"Kamusta? Nagawa niyo ba ng mabuti?" Tanong ng isa.

Agad nag-init ang pisngi ko sa tanong niya. He's assuming Steven and I just have sex!

Steven just pompously looked at the guy. "Not your business, Parker."

He raised her hand. "Easy! I just find your girl cute Steven!"

"She Astrid's girl, Parker. So shut up."

Hindi na sumagot ang lalake kaya naglakad na din kami palayo.

We ride the lift and arrive at the hotel's top floor.

Pumasok kami sa isang kwarto at ganun nalang ang pagkamangha ko sa nakita. May isang table sa gitna na puno ng macaroons at cakes! Agad kong binalingan si Steven.

"I know these makes you happy. Palagi kasi nagpapabili si Astrid sa akin ng ganyan." He normally said. 

I genuinely smiled at him, while he as usual was irritated by my smile.

"Stop smiling." Saway nito.

"How could I? These are my favorite! Thank you, Steven."

"Just stop the drama and eat those."

"Natatakot ka lang mag-emotional speech ako, kasi tutulo iyang luha mo." Panunukso ko sa kanya.

He sarcastically smiled at me. "Ow, really?"

Hindi ko na siya sinagot at nilantakan na agad ang mga macaroons. He was there standing looking at me.

"Ayaw mong kumain?" Tanong ko. 

Umiling ito. "Nope. Just continue eating."

I was busy eating when his phone suddenly rang. Tiningnan niya agad ako. 

"Looks like we can't continue our class today. Your sleeping prince charming is now awake with a very bad temper because you are not beside him. Let's go before he kill me." He said and dragged me out of the place. Nakakuha pa ako ng macaroons na kinain ko sa elevator. Sinamaan niya ako ng tingin.

"I can possibly die because of you and you just don't care? Mumultuhin talaga kita." Pagbabanta niya. Inirapan ko lang siya at pinagpatuloy ang ginagawa.

"Okay." 

I lazily walked out of the elevator. Kaya nagulat ako nang bigla niya akong hinila papunta sa kotse niya. 

"Ano bang problema mo? I can just tell Astrid na wag kang saktan." Reklamo ko nang makapasok na kami sa kotse niya.

"Really? Dinala kita dito Aiya. And I'm sure, Astrid will kill me."

"Then, wag mong sabihin na dinala mo ko dito." He groaned at my statement.

"Hindi mo naiintindihan!" He said in frustration.

"Because basically I am still a student, professor Steven. And," I tilted my head. "I still need to learn things from you."

Galit na galit na niya akong binalingan, while I was there just acting normal.

"What?" Inosente kong tanong nang makitang kahit nagmamaneho na siya ay binabato niya parin ako ng matalim na tingin.

Hindi din ito sumasagot at tinatalim lang ako ng tingin.

And when we arrive at the mansion, nasa gate na si Astrid naghihintay sa amin.

"How long is the supposed effect of that hypnotic?" Tanong ni Steven nang namataan niya ni Astrid. And I'll tell you, I would wanna sprint to a thousand meters. 

"I don't know. Bumili lang din ako." Kinakabahan kong sabi.

"And we are dead. May our souls rest in peace." Steven jokingly said. 

When Steven's car stopped, Astrid immediately dragged me out of the car. Matalim ang tingin niya sa akin at mahigpit ang paghawak niya sa akin.

"Saan kayo galing?" He dangerously said.

Huminga ako ng malalim bago siya sinagot.

"Shopping, hon." I calmy said.

Mas nagalit pa siya sa sinagot. He was breathing fast and heavily. Binalingan niya naman si Steven.

"Saan kayo galing?" 

"Sa bidding, Senyor." Nagulat ako sa sinabi niya. Bakit siya umamin? Paano kung saktan siya? This crazy.

Dahil sa sagot ni Steven ay agad niya ako hinila papunta sa kwarto namin. At nagulat ako sa sa sunod niyang ginawa. Basta niya lang ako inihagis sa kama at kinadenahan ako. Ano nang nangyayari.

"Astrid, hon please. Let me go." Pagmamakaawa ko sa kanya.

His eyes were dark when he turned to me.

"Pakawalan?! At ano na namang gagawin mo?! Sasama ka na naman kay Steven?!" Malakas na sigaw nito.

"Please! I didn't mean to! May gusto lang ako malaman!" 

He became furious at my answer. 

"Anong gusto mong malaman Aiya?! Ano?!"

Hindi ko siya sinagot kaya nagpatuloy ito.

"Bakit?! Hinahanap mo pa rin ba yung putanginang bumaril sa akin?! Ha?! Yun ba ang ipinunta mo doon?!"

Umiling ako. "No, Astrid. Please I didn't mean to. Wag mong saktan si Steven, please. I was the one who drag him. Please!" Pagmamaka-awa ko.

Mas lalong itong nagalit sa sinabi ko.

"Now you're begging for him? No Aiya! No! Sasaktan ko siya! Utusan ko lang siya Aiya! Kaya gagawin ko ang gusto ko!"

He said and slammed the door. I know I can't escape in here.

'All I did was gazed on the window. 
Dahil gaya lang noon, I attempted to change him. Pero wala pa rin talaga. Maybe because I am just the fake Aiya?' I smiled bitterly at my thoughts.

I'll find her, for him. 

A Psychopath's Slave- COMPLETEDWhere stories live. Discover now