Hopeless (Cursed Wolves Series #2)

QUATRO

I know a lot of incoherent words, and now, I'm reciting it all, creating a verse by verse mantra ; like I am a poet. But you're no poet, Naia!

I mentally humored myself as I am enveloped by the intimidating aura of this Alpha in front of me.

Hindi pa rin ako makapaniwala na heto ako ngayon, at may kaharap nang totoong werewolf! It's an Alpha, nonetheless!

His firey amber eyes quickly assessed me like I'm in a sort of an  interview. After his eyes satisfyingly roamed my body, he snorted. At ang paraan pa niya no'n ay parang diring-diri siya sa nakikita niya na ikinakunot-noo ko.

Somehow, I felt offended about his reaction.

Okay sige. Hindi naman ako nagmamayabang na maganda ako.

Pero sa ginawa niya, parang lahat na lang ng insecurities ay kinain ako. His eyes are telling me that I am just a mere human. Na para bang ang layo ng agwat naming dalawa. Na para bang langit siya at ako? Well, lupa lang.

It's like he's telling me that his a saint and he's so untouchable.

In short, isa akong bacteria sa kaniya. A germ. A human germ. And I really hate that idea.

I hate it because this is what the intimidating part of an Alpha is all about. This is what an Alpha's intimidation is. Too much current of injustices and insecurities will be form into your senses.

Nasanay ako na puro facts ang references ko, kaya ngayong nai-experience ko na siya, hindi ko alam ang magiging reaksyon ko.

Umigting ang panga niya nang mapansin niya na sinusuri ko lang siya.

"What the hell are you doing here, human!" halos manginig na ang buo kong katawan dahil sa authoritative ng boses niya habang mahina niya iyong sinabi sa akin. Every word is full of frustration, protectiveness— and resentment.

And that leaves me so confusing. Why?

Nanlaki ang mata ko nang umusog pa siya, dahilan para angkinin niya ang natitirang pribadong espasyo na dapat sa akin.

At sa gulat ko ay nakalimutan ko na nasa taas pala kami ng puno kaya nang subukan kong umusog ay gulat na lang ang lumamon sa akin.

Muntik na akong mahulog at kung hindi niya pa ako mabilis na nahawakan ay baka bumagsak na ako sa baba.

His strong hand was snaked into my small waist firmly. I felt every muscle of him, tense and rigid. At kahit pa napakalamig ng tingin niya sa akin at halatang ayaw niya sa presensya ko ay nakaramdam pa rin ako ng seguridad sa bisig niya.

Mabilis niya agad akong hinila pabalik at inayos ang puwesto ko habang ako ay habol hiningang bumubuo ng lakas dahil sa nangyari.

Gusto kong sambunutan ngayon ang sarili ko dahil sa katangahan ako.

This is not my plan!

"Answer my fucking question now, human before I lost my little patience.."

His voice gives me chills. A distant yet arrogant tone of his made my mood ruined. Curse this.

Bumuntong-hininga muna ako bago ko siya titigan ng maayos. At doon na naman ako nag-mantra sa likod ng utak ko ng mga hindi magagandang mga salita dahil sa nakikita ng mga mata ko ngayon.

The moonlight reflects on his face, his demi-god face. Ang liwanag na nanggagaling sa buwan ay dahan-dahang inuukit ang perpekto niyang mukha sa aking isipan.

No one, not even my refereneces, has ever mentioned about the fact that an Alpha is also a demi-god looking werewolf!

Goodness heavens. He's a piece of temptation! He screamed dominance and power and sin — sinfully Alpha.