Hopeless (Cursed Wolves Series #2)

DOSE

"You good, dear?" Nahihiya akong tumungo sa tanong ng ina nila Noah nang makalabas na ako sa bathroom matapos akong mag-hilamos at pakalmahin ang sarili ko. Umupo ako sa tapat niya. I checked the time on the wall clock. Six pm.

Ramdam ko pa rin ang init sa aking mukha sa tuwing naaalala ko ang pag-iyak ko kanina sa labas.

There's something in Noah's mother, something charming about her voice, and comfort on her touches. Warmth, love, care.

She was soothing me, like she knew what I am looking for, yearning for. Ito pa lang ang unang beses naming pagkikita pero pakiramdam ko ay may malaking parte na agad siya sa akin.

She's such a gentle, tender, loving mother. An exact figure I am longing for.

Nakakahiya pa kasi sinamahan pa talaga nila ako ni Nymfa hanggang dito sa kuwarto kasi hindi talaga ako makakalma.

Distansyado si Gabriel nang ihatid niya ako rito at walang paalam na umalis. Nagmamadali siya, hindi man halata sa itsura pero base sa kinilos niya kanina, mukhang inportante ang gagawin niya.

"Uhm, pasensiya na po sa abala. Masyado lang po akong nadala sa--" Napatigil ako nang salubungin ko ang mga mata niyang punong-puno ng pang-unawa at binjgyan niya ako ng isang matamis na ngiti.

"Oh, hush, dear. Hindi mo kailangang mag-sorry. Don't feel apologetic when you feel sad, lonely and restless. Hindi mo naman kasalanan kung minsan nangangailangan ka lang ng isang compliment, hindi ba? Walang masama kung pakiramdam mo ang baba mo sa iba. You can't stop feeling those things, honey. You can't.." Speechless, I diverted my eyes to Nymfa's direction. Nakaramdam ako ng kirot dahil sa sinabi niya. Nagkaroon ng realization, mas lalong namulat sa mga dapat.

Nymfa was just smiling at me in the corner of my walk-in closet door, as if she's cheering me, saying that it is still okay. That it's fine to be sad.

I inhale deeply then brought nack my eyes into her. "Thank you po.."

I don't know anymor how should I act in front of her. Aside from the fact that she looks so young, she also just looks like an older sister in my eyes. Hindi ko maipasok sa aking isip na dalawa na ang anak niya.

I know that werewolves stop aging when they've reached a certain age. Pero sa kaso ng nanay nila Noah, parang hindi ito madapuan ng wrinkles or acne man lang. She's a  flawless, jaw-dropping woman. Kaya hindi na rin kataka-taka kung ang mga anak niya ay may magandang genes.

"Oh, I forgot to introduce myself, dear!" She gracefully laughed at me when she realized it. Kahit na hindi naman big deal sa akin kasi naikuwento na siya sa akin ni Noah at nabanggit na kanina ang pangalan niya. "I'm Ophelia Alteria, and as you know, I am the mother of that gorgeous brat over there, and of course, Noah. You know my son right? He talks a lot about you, you know!" Aniya habang natatawang tinitingnan si Nymfa sa gilid.

Nang marinig iyon ni Nymfa ay sinabayan niya ang kaniyang ina sa pag-tawa na ikinailang ko na. Tumawa sila na parang mag-kaibigang may sekretong nalalaman. Damn it, Noah. Baka kung anu-ano na ang pinag-sasabi mo sa akin.

When she saw my bewildered expression, she winked and tucked her loose long black hair behind her ears because of over-laughing. "Don't worry, dear. Hindi ka naman binabac-stab ni Noah."

I gasped when she suddenly answered my hunch. She's not a psychic, right? Wala naman akong nabasa patungkol sa isang psychic wolf.

"Yes, dear, I am no psychic.." Nanlaki na ang mata ko. Malakas siyang humalakhak at hinahampas-hampas pa ang kamay niya sa gilid ng upuan. Well, mukhang alam ko na kung saan nanggaling ang pagiging out-going ni Noah.