My lovely neighbor

Αυστραλία soon🔜

Χρύσα: Μάρκους.....

Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε στις σκάλες. Κύριος, δεν είναι η ώρα τώρα να το παίξεις Σούπερμαν.....

Ανεβήκαμε τις σκάλες νυχοπατώντας. Στο τελευταίο σκαλί όμως....

Κρακ!

Τότε το πνεύμα εμφανίστηκε στον διάδρομο. Άρχισε να ουρλιάζει. Πέταξε προς τα εμάς.

Πισωπατήσαμε γεμάτοι φόβο, και το πνεύμα πέρασε από μέσα μας. Ήταν λες και μας έριξαν ένα κουβά παγάκια στο κεφάλι.

Το πνεύμα εξαφανίστηκε. Κάτι όμως έπεσε πίσω του.

Μάρκους: Ωχ Θεέ μου κοίτα!

Ήταν δύο φωτογραφίες. Η μία, είχε την Έμμα στην μέση. Από ότι φαίνεται, είχε γενέθλια, και μπροστά της υπήρχε μια τούρτα με το νούμερο 3. Δίπλα της, την κρατούσε ο Μαρτίνους, καθώς αυτή έσβηνε τα κεριά. Δίπλα από τον Μαρτίνους, βρισκόταν ο Μάρκους. Από τα αριστερά της Έμμας, υπήρχε ένα άγνωστο κοριτσάκι.

Ο Μάρκους, σήκωσε τις φωτογραφίες από το πάτωμα και έτσι κατάφερα να δω και την δεύτερη.

Στην δεύτερη, βρισκόταν η Έμμα, με το κοριτσάκι. Ήταν και οι δύο μεγαλύτερες.

Κάπου ήξερα το κοριτσάκι, αλλά δεν θυμόμουν που....

Μάρκους: Ωχ....λες εε;

Χρύσα: Ποια είναι αυτή;

Μάρκους: Μια παιδική μας φίλη.... Μάλλον δεν θα ζήσει για πολύ....

Χρύσα: Μάρκους τι λες;

Μάρκους: Το πνεύμα ψάχνει τους απογόνους του βασιλιά, όπως διαβάσαμε.

Χρύσα: Και μόνο που το είπες ακούγεται γελοίο για να ισχύει!

Μάρκους: Κι όμως δεν είναι γελοίο... Μας το είχε πει κάποτε η μητέρα της. Μας είχε πει πως έχουν ένα παλιό βιβλίο σπίτι, που περνούσε από γενιά σε γενιά στην οικογένειά της....

Χρύσα: Και τώρα τι κάνουμε;

Μάρκους: Κλείνουμε εισητήρια για Αυστραλία!

Ο Μάρκους έβαλε τις φωτογραφίες στην τσέπη του, και κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες.

Χρύσα: Ε περίμενε! Πώς την λένε;

Μάρκους: Ådel νομίζω.....

Και τότε θυμήθηκα που την ήξερα....

Χρύσα: Σε ποιο σχολείο πήγαινε;

Μάρκους: Νομίζω στο δικό σου...