My lovely neighbor

Φωτιά!🔥

Περάσανε πέντε ολόκληρα λεπτά χωρίς να κάνουμε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.

Η Ådel είχε γίνει κάτασπρη από τον φόβο της και έτρεμε.

Μάρκους: Η λάμπα αρχίζει να τα παίζει. Καλύτερα να πάμε αλλού.

Έφυγε με το κινητό να βρει φως.

Ådel: Τι ώρα είναι;;;

Χρύσα: Έντεκα παρά....

Ådel: Θα πεθάνουμε.

Μάρκους: Βρήκα φως.

Πετάχτηκε από το πουθενά.

Μάρκους: Δίπλα έχει καλύτερο φως και είναι ένα μικρό κουζινάκι ελάτε.

Πήγαμε στο δίπλα δωμάτιο παγωμένοι από το απότομο κρύο. Το κουζινάκι ήταν απίστευτα παλιό.

Η Ådel πλησίασε τον φούρνο και τον άναψε.

Μάρκους: Θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες του Ίντερνετ;

Χρύσα: Όντως τώρα θα το διακινδυνεύσουμε;

Ådel: Ναι.

Βγάλαμε φασκόμηλο από μια τσάντα. Ευτυχώς που είχε η μαμά της Ådel σε μια αποθήκη. Και τότε με πήρε η Δώρα.

Χρύσα: Έλα τι κάνεις εσύ;;

Δώρα: Μια χαρά εσείς πώς τα περνάτε;

Χρύσα: Πες το καλά....Ήμαστε Αυστραλία....

Δώρα: Το ξέρω το ξέρω...

Ο Μάρκους μου έκανε νόημα.

Χρύσα: Δώρα είσαι η καλύτερή μου φίλη. Θα με πιστέψεις ότι και αν σου πω;

Δώρα: Δεν τα έχουμε πει αυτά; Φυσικά!

Χρύσα: Λοιπόν....

Της περιέγραψα ότι έχει γίνει ακριβώς όσο οι άλλοι καίγανε φασκόμηλο (Μάρκους ότι διαβάζουμε στο ιντερνετ δεν ισχύει πάντα!).

Χρύσα: Με πιστεύεις; Έχουμε και το βίντεο.

Δώρα: Σε πιστεύω...Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;

Χρύσα: Μιας και πήρες τέτοια ώρα....

Δώρα: Έχουμε τελείως διαφορετική ώρα. Δεν την τσέκαρα συγγνώμη.

Χρύσα:....θα είσαι μάρτυρας. Ότι και να γίνει μην μας κλείσεις.

Δώρα: Εντάξει.

Η λάμπα άρχισε να τρεμοπαίζει.

Κατεβαίνω αργά τις σκάλες. Χα τα παιδάκια! Δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Πιστεύουν ότι διαβάζουν στο ίντερνετ. Χαχαχα!

Ακούστηκε ένα γέλιο που μας πάγωσε το αίμα.

Ο φούρνος έτριξε. Ο Μάρκους το πρόσεξε και μας τράβηξε γρήγορα στην άκρη του δωματίου. Ίσα ίσα που πρόλαβε γιατί ο φούρνος ξαφνικά τινάχτηκε στον αέρα.

Ådel: ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!

Ο φούρνος και ότι υπήρχε δίπλα του πήρε φωτιά.

Δώρα: Τι έγινε; Παιδιά;;;

Χρύσα: Όλοι καλά....

Ο Μάρκους μας πήρε από τα χέρια και μας τράβηξε έξω από αυτό το δωμάτιο σε ένα τρίτο. Ο καπνός ήταν είδη έντονος.

Στο τρίτο δωμάτιο είχε είδη ανοιχτό το φως.

Μάρκους: Ύποπτο.

Ότι είχαμε μαζί μας, βρισκόταν δίπλα στον φούρνο. Ξεμείναμε μόνο με τρια κινητά.

Μάρκους: Κορίτσια, μαζί μου.

Το δωμάτιο ήταν πέρα για πέρα άδειο. Οι τοίχοι ήταν πεντακάθαροι.

Χρύσα: Πολύ ύποπτο. Δώρα ο ώρα είναι;

Δώρα: Έντεκα.

Ευτυχώς περνάει γρήγορα η ώρα.

Ådel: Μήπως να πάμε αλλού;

Τι θέλαμε και μπλέξαμε;;;

Ο Μάρκους με κοίταξε λες και κατάλαβε τι σκέφτηκα.

Οι φλόγες «γλύφανε» την ανοιχτή πόρτα. Ο Μάρκους γύρισε και την έκλεισε.

Η λάμπα έσβησε απότομα.

Έψαξα στα σκοτεινά για το χέρι του Μάρκους.

Δώρα: Όλα καλά;

Έβγαλα το κινητό και άναψα τον φακό.

Είδα τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο των υπολοίπων.

ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ!