Havalanan perdenin gölgesi burnumun ucuna düşüyor. Ilık yaz rüzgârı gün ışığıyla birlikte odama yavaşça doluyor. Keten gömleğim bu çelimsiz rüzgarla bile havalanacak kadar hafif, tüm düğmeleri açık. Rüzgâr göğsümü yalayarak geçerken uzanıyorum.
Daha yeni büyüyorken, daha yeni keşfediyorken sokağın anlamını kaybolup gitmek de neyin nesi.
Yaşım on üç, odam açılmamış kolilerle dolu. Büyüyorum, babam öyle diyor. Kendimi dünyaya sığdıramıyorum ve bunun büyümekle bir alakası olmadığını fark edecek kadar aklım ermeye başlıyor. O çocuk kaygısızlığı yok artık, uzun zamandır hissettiğim o aç duygunun adına hüzün diyebilecek kadar büyüğüm. Babam büyümenin harika bir şey olduğunu söylüyor ama geçen günlerin bende uyandırdığı tek şey acı.
Çarşafı bile serili olmayan yatakta uzanıyorum, ayaklarım kenardan sarkmış sallanıyor. Düşünmek için zorluyorum kendimi, neredeyim?
Saçlarım o zamanlar asker tıraşı. Diğer odalardan adım sesleri geliyor, umurumda bile değil. Güzel bir bahar günü, içim kaşınıyor çünkü farkındayım.
Gün ışığı tam yüzüme vuruyor, gözlerim kısık, kirpiklerimin ucunda halka halka gökkuşakları görüyorum. Elimi kaldırıp havaya uzanıyorum, rüzgâr parmaklarımın arasından kayıp gidiyor.
On üç yaşındayım, bir şeylerin başı olması lazım. Ama ben biliyorum, sadece tek bir şeyi biliyorum. Parmak uçlarımı birbirine sürtüyorum. Biri konuşuyor sanki, ellerimi yumruk yapıyorum ve susuyor.
Gözlerimi uzaklara açmak istiyorum ama artık benim için ufkun ötesinde bir şey olmadığının bilincindeyim. İlk zamanlar; saçlarıma yapışan o sakızla birlikte, o otobüs penceresinin ötesine geçemeyeceğimi o gün kavrıyorum. Babam içeriden eşyalarımı yerleştirmeye başlamam için sesleniyor. Değişen kaçıncı ev saymıyorum ama mekânın değişmesi bir şey ifade etmiyor artık. Uzun zamandır tavanlarda kartonpiyerler, duvarlarda melekler ve odaların içinde gülüşler eksik. Kendimi kaybediyorum.
Kendimi kandırışımın miladı. On üç yaşındayım. Farkındayım, kayboluyorum.
ESTÁS LEYENDO
a night with peter pan "xiuchen
Fanfic"Fark etmen için uğraşıyordum. Ne halde olduğunu görmen için, nasıl kaybolduğunu, kendini başkalarının isteklerinde nasıl da kaybettiğini görmen için uğraşıyordum. Şimdi bunların hepsi suratına çarpıyor çünkü böyle yaşayıp gidemeyeceğini, geceleri s...
