FIDELITY

Chapter 39

WEDDING PICTURES

I STILL CAN'T  believe that you are here, Kailan ka pa dumating? I asked bumabyahe na kami ngayon pa puntungong kompanya may kukunin lang ako and after that ay tutuloy na kami sa bahay.

"Kaninang umaga, na tagalan lang ako dahil dinalaw ko pa ang  libingan ni mommy after that pumunta ako sa bahay nila daddy."

"Dapat pala sa bahay na tayo dumeritso, pwede ko namang ipahatid sa sekretarya ko ang mga papeles."

"Okay lang, hindi naman ako masyadong pagod."

"Wala kang jetlag?"

"Wala, are you not going to ask about our daughters?"

"Kanina ko pa gustong magtanong pero baka kako ay hindi ka komportbleng mag kwento. By the way nasaan sila? Hindi mo ba sila kasamang umuwi? Sino ang nag aalaga sa kanila? Kanino mo sila iniwan?.

"Hindi ako pwedeng mag travel mag isa, they will throw tantrums kapag iniwan ko sila, nasa bahay na sila at kasa si Unique, pina una ko na sila sa bahay."

"Unique? My brother?" I heard her chuckled. Damn I am confused! So sinundo sila ng kapatid ko? At alam ng kapatid ko na ngayon ang balik ng mag ina ko, at hindi man lang niya sinabi sa akin, last month my brother visit me at sabi niya epa renovate daw ang bahay dahil mananatili na siya sa bahay.

"Limang taon kong kasama ang kapatid mo, he baby sitting me for 5 years." napamaang ako sa narinig. Kasama? What the fuck! "I'm sorry Xander, I promise na iyon na ang huling mag sisinungaling  ako saiyo. Hindi ako pumunta sa New York, nasa Davao lang ako for 5 years, doon ko inayos ang sarili ko kasama ang mga anak natin, kuya Unique was there to, he's a big help kasi nag-aaral ako, kaya kailangan ko ng makakasama."

I felt betrayed! Nawalan ako ng imik, gusto ko siyang sigawan, dahil nakardama ko ng galit sa ginawa niya! She fooled me. Naikuyom ko ang aking palad, hindi pa rin ako makapag salita, kailangan kong mag ingat sa bawat katagang aking bibitawan. Marahil ay napansin niya ang pqgkuyom ng aking kamao, kaya hinawakan niya ito at panag saliklop ang aming palad.

"I'm sorry, hindi ko na uulitin." she sincerly said, wala sa sariling tumango ako. I park my car sa harapan ng matayog na gusali, huminga muna ako ng malalim, to calm myself, nanginginig kasi ako sa galit kanina pero hindi ko pwedeng sigawan si Fedy! Welcoming her with my anger is not good, baka lumayo nanaman siya.

"I'll back quickly." Sabi ko sa kanya. Hindi ko pinansin ang guard na bumati sa akin, i am mad, pero kailangan kong magpigil dalang-dala na kasi ako sa mga nagawa ko dati kapag galit ako.

Napatigil ako sa pag pasok sa elevator ng may kumapit sa braso ko, kaagad ko itong nilingon, and here she is smiling softly, and just like that all my anger and sentiments fades away.

"Is it okay if i go with you?" to answer her questioned i just gave a peck on his lips. Hinapit ko siya sa kanyang baiwang at inakay papasok sa loob ng elevator. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan kami.

"New secretary?"

"No, limang taon na iyan sa akin."

"And a boy?"

"Yeah, para wala kang mapag-seselosan."

"Where is Jannet?"

"I don't know, and i don't fucking care."

"Bakit mo siya pinaalis?"

"Hmmm maybe because my wife doesn't like her?"

"Ooh! I was pregnant that time, at moody ako."