I'm sorry

Κεφάλαιο 37

Το βλέμμα του έγινε προβληματισμένο και ύστερα διστακτικό. Σαν κάτι να ήθελε να μου πει, αλλά να μην ήταν σίγουρος αν πρέπει.

"Έχω ένα σπίτι, που είναι λίγα μέτρα πιο μακριά από εδώ. Είναι πολύ επικίνδυνο να σε γυρίσω σπίτι τώρα. Θέλεις να περάσουμε εκεί την νύχτα;".

Σήκωσα τα μάτια μου, που ήταν ακόμα κοκκινισμένα από το κλάμα μου και αντίκρισα τα δικά του. Με κοιτούσε με προσμονή και ταυτοχρόνως με την αμφιβολία να διαγράφεται στο βλέμμα του.

Η καρδιά μου κόντευε να εκραγεί και η ανάσα μου άρχισε να γίνεται πιο βαριά σε ραγδαίους ρυθμούς. Το σώμα μου άρχισε να τρέμει και δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν λόγω του ότι τα ρούχα μου ήταν βρεγμένα.

"Εύα;". Η φωνή του Χριστόφορου με έβγαλε από τις σκέψεις μου. " Δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι τόσο πολύ. Αν δεν θες να πάμε φυσικά μπορώ να σε γυρίσω σπίτι, αλλά θα είναι πολύ επικίνδ-"

"Όχι, είμαι εντάξει. Ας πάμε στο σπίτι σου". Τον διέκοψα και κάθισα καλύτερα στην θέση μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

Το βλέμμα του με κοίταξε για μια στιγμή σαν να μην περίμενε αυτή την απάντηση, αλλά ύστερα κατέβασε το κεφάλι και ξεκίνησε το αυτοκίνητο.

Η ατμόσφαιρα ανάμεσα μας ήταν ηλεκτρισμένη. Δεν ήταν τόσο βολική όσο ήταν όταν ήρθαμε εδώ. Τα λόγια του είχαν ακόμα επίδραση πάνω μου, παρ' όλο που μου ζήτησε συγγνώμη. Τα βρεγμένα μαλλιά μου κρύωναν το σώμα μου. Τα έπιασα σε μια ψηλή κοτσίδα για να μην με ενοχλούν και αυτό φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Χριστόφορο.

"Κρυώνεις;". Με ρώτησε και κατεύθυνε τα χέρια του στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου.

"Λίγο". Ψέλλισα και άνοιξε το κλιματιστικό.

Ζεστός αέρας με κατέκλυσε. Ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στο κάθισμα μου και κοίταξα μπροστά μου. Οι υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου καθάριζαν το τζάμι συνεχώς, από τις ανεξέλεγκτες σταγόνες της βροχής.

Σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή δεν μιλήσαμε. Δεν αργήσαμε πολύ να φτάσουμε. Σε ένα τεταρτο ήμασταν έξω από ένα σπίτι και μπορούσα να υποθέσω ότι ήταν αυτό, στο οποίο θα διανυκτερεύαμε.

Δεν μπορούσα να διακρίνω πολλά, γιατί ο καιρός είχε σκοτεινιάσει καθώς νύχτωνε και η καταρρακτώδη βροχή θόλωνε το οπτικό μου πεδίο. Αλλά μπορούσα να δω ότι το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλο. Πρέπει να ήταν διώροφο.