Ηταν εκείνη η μέρα. Εκείνη η μέρα που κοίταξα για τελευταία φορά το παρελθόν μου μαζί σου. Που έλεγα συνέχεια στο εαυτό μου ότι πρέπει να προχωρήσω. Καθόμουν για λίγη ώρα και κοιτούσα συνέχεια την τελευταία σελίδα του κεφαλαίου. Του δικού μας κεφαλαίου. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να γυρίσει σελίδα. Να αλλάξει κεφάλαιο, σαν να ήταν το πιο απλό πράγμα που έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου.
Την τελευταία πρόταση του κεφαλαίου μας την είχα διαβάσει πάρα πολλές φορές. Ώστε ήταν το τέλος; Είχε έρθει τόσο γρήγορα; Αυτές ήταν οι ερωτήσεις που επικρατούσαν συνέχεια στο μυαλό μου. Χωρίς να το σκεφτώ παραπάνω έβαλα μια τελεία στο τέλος του κεφαλαίου. Σφράγισα το τέλος μας με τα ίδια μου τα χέρια. Είχε έρθει πλέον το τέλος.
Χωρίς να μπορέσω να το σκεφτώ παραπάνω, γύρισα αποφασιστικά σελίδα ξεκινώντας το επόμενο κεφάλαιο για το βιβλίο της ζωής μου. Εξάλλου, το κοινό μας μονοπάτι τελείωσε και μαζί με αυτό τελειώσαμε και εμείς.
Μετά από 5 χρόνια
Ήταν η τρίτη φορά που χτύπησε το ξυπνητήρι μου και το έκλεισα εκνευρισμένη για άλλη μια φορά. Γιατί πρέπει να κάνει τόσο θόρυβο κάθε πρωί; Άραγε αν το ρυθμίσω να μην χτυπάει τόσο δυνατά τότε θα με ξυπνάει κάθε πρωί;
Σηκώθηκα αγουροξυπνημένη από το κρεβάτι μου και πήγα στην τουαλέτα για να ετοιμαστώ. Έπλυνα το πρόσωπο μου για να καταφέρω να ξυπνήσω και αφού έπλυνα τα δόντια μου και χτένισα τα μαλλιά μου βγήκα έξω. Πήγα στην κουζίνα και ξεκίνησα να φτιάχνω γάλα για την μικρή. Είμαι σίγουρη ότι έχει ξυπνήσει ήδη, απλά περιμένει εγώ να την σηκώσω από το κρεβάτι, για να μου κάνει την ζωή πιο δύσκολη. Αλλά ακόμα και τότε, καταφέρνει αυτό το παιδί να κατακτήσει την καρδιά μου.
Αφού ήταν έτοιμο το γάλα και σιγουρεύτηκα ότι δεν ήταν υπερβολικά ζεστό, αλλά ούτε και υπερβολικά κρύο, τότε το έβαλα μέσα στο πλαστικό ποτήρι που έχω ειδικά για εκείνη και έπειτα πήγα προς το δωμάτιο της για να την ξυπνήσω.
Μπήκα μέσα στο δωμάτιο και άνοιξα το φως. Είδα ένα σωρό διάσπαρτα παιχνίδια στο πάτωμα και μέσα μου αγανάκτησα. Πρέπει να βάλω καινούργιους κανόνες, έτσι ώστε να τα μαζεύει τα παιχνίδια της πριν πέσει για ύπνο. Ίδιος ο πατέρας της είναι. Τα παραμέρισα προς το παρόν και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού της.
YOU ARE READING
I'm sorry
Fantasy"Απλά δεν θέλω να βρίσκεσαι γύρω μου. Μείνε μακριά μου" με κοίταξε με ανέκφραστο βλέμμα και μου γύρισε την πλάτη, ενώ άρχισε να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. ---------------- Είναι θλιβερό οι αναμνήσεις που παλιά σε έκαναν να χαίρεσαι, πλέ...