Οι τελευταίες εβδομάδες μπορώ να πω ότι πέρασαν βασανιστικά αργά. Όλες αυτές τις μέρες τα αγόρια είχαν αφοσιωθεί στο διάβασμα, λόγω των πανελληνίων και τους βλέπαμε σπάνια.
Όλο αυτόν τον καιρό, ειδικά μόλις πλησίαζαν οι πανελλήνιες, τόσο πιο σπάνια έβλεπα τον Χριστόφορο. Και δεν τον κατηγορώ καθόλου, κατανοώ απόλυτα την κατάσταση που βρισκόταν. Οστόσο πάντα με έπαιρνε τηλέφωνο έστω και για δέκα λεπτά, για να μιλήσουμε. Η φωνή του ακουγόταν κουρασμένη, ειδικά όταν με έπαιρνε το βράδυ, κάνοντας την καρδιά μου να πονάει, αλλά η προθυμία του να μου μιλήσει, καθώς και η άρνηση του πάντα όταν έπρεπε να κλείσει το τηλέφωνο με σκλάβωναν.
Σήμερα επιτέλους όμως ήταν η τελευταία μέρα που γράφανε. Είναι περίεργο να σκέφτομαι ότι δεν θα τους ξαναδώ την καινούργια σχολική χρονιά στο σχολείο. Πλέον το παγκάκι που καθόμασταν όλοι μαζί θα ειναι σχεδόν άδειο και η απουσία τους θα είναι εμφανής στην παρέα μας.
Αυτές οι σκέψεις με έκαναν να νιώθω νοσταλγία, ενώ στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να νιώθω έτσι, αφού θα συνεχίσουμε να συναντιόμαστε όλοι μαζί εξωσχολικά.
Σήμερα θα έκανε ένα πάρτυ ο Γιώργος στο σπίτι του για την αποφοίτηση της τρίτης και φυσικά μπορούσε να έρθει όποιος θέλει. Είχε πολύ καιρό να κάνει πάρτυ ο Γιώργος και ήμουν σίγουρη ότι θα έβρισκε ακόμα και τη πιο μικρή αφορμή για να κάνει.
Ειχα ξεκινήσει ήδη να ετοιμάζομαι, καθώς είχε έρθει το απόγευμα και δεν είχα καταλάβει καν ποτέ πέρασαν οι ώρες. Είχα αποφασίσει να φορέσω την αγαπημένη μου μπορντό ολόσωμη παντελόνα μαζί με τα μαύρα βανς μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά τα αγόρια μου είπαν να μην φορέσω ψηλά παπούτσια. Προσπάθησα να μάθω τον λόγο, αλλά δεν μου είπαν τίποτα με την δικαιολογία ότι ήταν έκπληξη. Αυτό προφανώς σημαίνει ότι κάτι ετοιμάζουν.
Τα μαλλιά μου θα τα έκανα μπούκλες και θα βαφόμουν ελαφρώς. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη για σήμερα. Είχα πολλές μέρες να τους δω και επιτέλους θα τους έβλεπα σήμερα. Τους πρότεινα να τους δω ακριβώς μετά από το τελευταίο μάθημα που θα γράψουν, αλλά αρνήθηκαν λέγοντας ότι θα πρέπει να κάνουν πολλές ετοιμασίες για το πάρτυ και ότι θα μας δουν το βράδυ. Αυτό είναι πολύ περίεργο, αφού πάντα το πάρτυ το ετοίμαζαν τελευταία στιγμή.
Κάποιος χτύπησε το κουδούνι και κατέβηκα τις σκάλες, για να ανοίξω. Ήμουν με τις πυτζάμες και τα μαλλιά μου ήταν ανάκατα και βρεγμένα, γιατί πριν λίγο είχα κάνει μπάνιο, οπότε ευχόμουν να μην ήταν κάποιος άγνωστος ή κάποιος συγγενής, που φημιζόταν ότι ήταν κουτσομπόλης.
YOU ARE READING
I'm sorry
Fantasy"Απλά δεν θέλω να βρίσκεσαι γύρω μου. Μείνε μακριά μου" με κοίταξε με ανέκφραστο βλέμμα και μου γύρισε την πλάτη, ενώ άρχισε να απομακρύνεται από το οπτικό μου πεδίο. ---------------- Είναι θλιβερό οι αναμνήσεις που παλιά σε έκαναν να χαίρεσαι, πλέ...