I'm sorry

Κεφάλαιο 67

Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις πάτησα το πόδι μου στο σπίτι ήταν να πέσω με φόρα στον καναπέ.

"Τα πόδια μου με πεθαίνουν. Δεν θα ξαναπερπατήσω μέχρι το τέλος του μήνα". Κλαψούρισα, νιώθοντας μια ανακούφιση που πλέον τα πόδια μου δεν κουράζονταν.

"Το ξέρεις ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατο". Μου είπε ήρεμα ο Χριστόφορος, αφήνοντας τα κλειδιά πάνω στην τραπεζαρία.

"Αδύνατο κι όμως ονειρικό". Αναστέναξα και έβαλα το ένα μου χέρι πάνω από το πρόσωπο μου κλείνοντας τα μάτια μου.

Τον άκουσα να γελάει και έφυγε από το σαλόνι, πηγαίνοντας στην κουζίνα. Γύρισε με δύο ποτήρια νερό και μου έδωσε το ένα.

Σηκώθηκα, ώστε να είμαι καθιστή στον καναπέ και ήπια όλο το νερό απευθείας.

"Αν ήταν να κουραστείς τόσο πολύ δεν θα πηγαίναμε σε τόσα πολλά μέρη". Με κοίταξε σκεπτικός ο Χριστόφορος.

"Μην το λες αυτό. Άξιζε και με το παραπάνω η κούραση. Δεν πηγαίνεις και κάθε μέρα Ιταλία". Του είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ απρόθυμα.

"Τι ώρα είναι;". Έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου για να δω την ώρα.  Μόλις είδα ότι ήταν 6:00 το απόγευμα κόντεψα να πνιγώ. "Πάω για μπάνιο. Δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα". Αναφώνησα και έβγαλα γρήγορα το παλτό μου και τα παπούτσια μου.

"Τι εννοείς; Στις εννιά πρέπει να είμαστε έτοιμοι". Με κοίταξε ερωτηματικά.

"Ακριβώς. Στις εννιά πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Εγώ τώρα στα κανονικά θα έπρεπε να έχω βγει από το μπάνιο". Χωρίς να περιμένω απάντηση, έφυγα από το σαλόνι και πήγα στο μπάνιο.

Το τελευταίο πράγμα που άκουσα, πριν κλείσω την πόρτα ήταν το γέλιο μου. Ξεκίνησα να γδύνομαι γρήγορα. Δεν ξέρω αν θα προλάβω να κάνω όλα όσα θέλω σήμερα. Βασικά το θέμα είναι ότι δεν έχω ιδέα τι θα κάνω. Γι' αυτό είμαι τόσο αγχωμένη. Άκουσα την πόρτα να χτυπάει και γύρισα το πρόσωπο μου προς τα εκεί.

"Αν χρειαστείς το οτιδήποτε φώναξε με. Σαμπουάν, αφρόλουτρα και ό,τι άλλο χρειαστείς είναι μέσα στο μπάνιο". Με ενημέρωσε με την χαρούμενη φωνή του έξω από την πόρτα και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου, παρόλο που δεν μπορούσε να με δει.

Μπήκα μέσα στην μπανιέρα και άνοιξα το νερό, αφήνοντας το σώμα μου να ηρεμήσει. Παρόλο που δεν πρέπει, είναι απολύτως φυσιολογικό να είμαι τόσο αγχωμένη. Δεν έχω πάει ποτέ στην ζωή μου σε δεξίωση. Είναι όπως στα βιβλία που διαβάζω; Είναι κάτι πιο απλό ή πιο πολύπλοκο;