Κεφάλαιο 52

2.4K 98 82
                                    

"Είμαι σίγουρη ότι δεν θα αντέξουν για πολύ ώρα". Μου είπε η Αφροδίτη και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά συμφωνώντας μαζί της.

Η Άννα δίπλα μου συνέχιζε να μετράει. Είχε φτάσει ήδη στο νούμερο 80. Ο Χριστόφορος, ο Άρης και ο Γιώργος ήταν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και προσπαθούσαν να δουν ποιος αντέχει περισσότερη ώρα μέσα στο νερό, χωρίς να μπορεί να αναπνεύσει.

Δεν κατάλαβα καν πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Συζητούσαμε για ένα τελείως αδιάφορο θέμα και ξαφνικά άρχισαν να λογομαχούν για το ποιος μπορεί να αντέξει περισσότερη ώρα κάτω από το νερό. Και φυσικά δεν μπορούσαν πάρα να το εφαρμόσουν. Μερικές φορές μπορεί να φερθούν με τόσο παιδιάστικο τρόπο, που αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι 18 χρονών.

Ο πρώτος που βγήκε στην επιφάνεια ήταν ο Γιώργος και μέσα σε δευτερόλεπτα βγήκε και ο Χριστόφορος με τον Άρη. Τα πρόσωπα τους φαίνονταν τόσο κόκκινα, ενώ προσπαθούσαν μανιασμένα να πάρουν ανάσα και εγώ με τα κορίτσια ξεκινήσαμε να γελάμε με το πως φαινόντουσαν.

"Νόμιζα πραγματικά ότι θα πεθάνω μέσα στην θάλασσα". Είπε ξεψυχισμένος ο Χριστόφορος, ενώ το στήθος του ανεβοκατεβαίνε έντονα.

"Κι εγώ το ίδιο μαλάκα. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα". Σχολίασε ο Άρης.

"Πρώτος βγήκε ο Γιώργος και ο Άρης και ο Χριστόφορος βγήκαν λίγα δευτερόλεπτα αργότερα την ίδια στιγμή". Τους ανακοίνωσε η Άννα.

Ο Άρης φυσικά ξεκίνησε να γελάει και να πειράζει τον Γιώργο, ο οποίος δεν το άφησε να περάσει έτσι και προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά ο Άρης δεν έδινε σημασία στα επιχειρήματα του.

Στάθηκα δίπλα στον Χριστόφορο, ενώ τους άκουγα να λογομαχούν και άρχισα να γελάω όταν μπήκε και η Άννα με την Αφροδίτη στην συζήτηση.

Τα χέρια του Χριστόφορου δέθηκαν γύρω μου και μου έδωσε ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού μου πριν μιλήσει.

"Θες να βγούμε έξω; Είμαστε πολύ ώρα μέσα στην θάλασσα.". Μου πρότεινε.

Ήμασταν πάνω από μισή ώρα μέσα στην θάλασσα, σε αντίθεση με τους άλλους που είχαν μπει εδώ και κάνα δεκάλεπτο. Έγνεψα καταφατικά και αφού ειδοποίησαμε τα παιδιά, βγήκαμε έξω. Καθίσαμε στις πετσέτες μας που ήταν η μια δίπλα στην άλλη και κοιτάξαμε μπροστά μας την θάλασσα. Το μπράτσο του ακουμπούσε το δικό μου εκπέμποντας έστω και λίγη θερμότητα το δέρμα του σε εμένα.

I'm sorryWhere stories live. Discover now