Yasak Aşkın Cazibesi

İlk Buluşma

    Eylem , dün gecenin etkisiyle çok geç uyumuş , sabah ise erkenden kalkmıştı. Annesi ve babasıyla birlikte kahvaltı yaptı. Ama Eylem'in içi kıpır kıpırdı. Yerinde duramıyordu. Ayağa kalktı ;
"Ben biraz sahilde yürüyeceğim." dedi. Giyinip dışarı çıktı. Saat çok erken olduğu için sahilde kimsenin olmadığını ve rahatça yürüyüş yapabileceğini düşünerek binadan çıkıp ilerledi. Fakat görmediği bir şey vardı.

    Mehmet'i de uyku tutmamış olacak ki erkenden uyanmış terasta demire yaslanıp etrafa bakıyordu. Bir anda Eylem'i gördü. Evin önünden geçti sahile doğru gidiyordu. Mehmet önce izledi. Eylem'i kumsala giderken gördü. Hemen içeri girip bir t-shirt giyip çıktı. O sırada Eylem :
    Kumsala girdi denizde yüzen birkaç kişi haricinde kimse yoktu. Sakin olan yere geçti oturdu. Kulaklığı kulağına taktı. Dün gece çalan şarkıyı dinlemeye başladı.
   Mehmet kumsala geldi. Gözü Eylem'i arıyordu. Eylem'i otururken gördükten sonra tanıdık birileri var mı diye etrafa baktı. Emin olduktan sonra ilerledi , Eylem'in yanına oturdu. Eylem irkildi. Bir anda Mehmet'i yanında görünce korktu. Kulaklığı çıkardı. Telaşla etrafa baktı.
Mehmet;
- Sakin ol,kimse yok.

Eylem ilk defa Mehmet'in sesini bu kadar net duymuştu. Mehmet'in yıllardır Almanya'da yaşadığı için Türkçesi biraz aksanlı. Eylem bu aksanı çok sevmişti.

Eylem;
-Neden buradasın , biri görürse iyi olmaz. Git lütfen.
Mehmet;
-Sabahın 8'i. Kimse yok inan. Gelirken her tarafa baktım.
Eylem;
-Neden geldin?
Mehmet;
-Bilmiyorum. Seni buraya gelirken görünce bir anda bende geldim. Neden bilmiyorum.

Eylem ayağa kalktı ;
-Ben gidiyorum.

Mehmet bir anda ayağa kalktı ve Eylem'in elini tuttu.
-Bir saniye , lütfen.
Eylem;
- Evet , dinliyorum.
Mehmet;
-İsmin,ismini öğrenebilir miyim?
Eylem;
-İsmim 🙂 ismim Eylem.
Mehmet;
-Eylem. Memnun oldum Eylem. Ben Meh
Eylem;
-Mehmet. Biliyorum. Memnun oldum.
Mehmet ;
- Nerden biliyorsun?
Eylem;
- Biliyorum işte. Gitmem lazım.
Mehmet ;
- Bekle. Son bir şey daha...
Eylem;
- Nedir ?
Mehmet;
- Yarın sabah 7de seni anayol kenarında bekleyeceğim. Lütfen gel. Seninle konuşmak istiyorum. Unutma 7'de okulun üstündeki ışıklarda bekleyeceğim. Arabamı biliyorsun . Lütfen gel.

Dedi ve gitti. Eylem bakakaldı. Cevap bile verememişti. Denize doğru döndü. Oturdu. Kendi kendine konuşmaya başladı.
"Ne yapacağım şimdi . Balkondan balkona olan bir bakışmaydı sadece. Şimdi buluşmak istiyor. İşin bu seviyeye geleceğini düşünmemiştim. Off.. Gitmeli miyim ? Kocam , kocama ne diyeceğim. 1 aydır burdayım beni sadece 3 defa aradı. Her gün ben onu arıyorum ama çoğu zaman müsait değilim diyip kapatıyor. Delireceğim. Bu, bu çok yanlış . Bunu yapamam. Hayır gidemem. Off. Gideceğim ve bunun yanlış olduğunu söyleyip geri döneceğim. Evet yapmam gereken ve doğru olan şey bu. Tamam . "
   Eylem ayağa kalktı ve eve gitti. O gün balkona hiç çıkmadı. Tavrının net olması için bunu yapmalıydı. Akşamdan babası gile ; "Sabah yürüyüşe gideceğim uyanınca beni görmezseniz merak etmeyin." dedi.

     Sabah 6'da kalktı. Hazırlandı. Yürüyüşe gideceğim dediği için eşofman takımını giydi. 06:45 te çıktı evden. Gittiğinde Mehmet oradaydı. Arabanın kapısını açtı . Mehmet Eylem'i gördüğü için çok mutlu oldu. Tepkisini saklayamadı.
Mehmet:
-Eylem geldiğin için teşekkür ederim. Gelmeyeceksin diye düşünüyordum. Ama geldin.
Eylem:
- Ben bir şey söyleyip gideceğim.
Mehmet:
-Lütfen önce arabaya bin. Bir yere gidelim. Orda konuşalım. Burası tehlikeli.