Always

2: Anlaşma Gereği

"Aynı işaretten gördüm. Bana saldıran adamların üstündeydi."

"Tanrıya şükür masken varmış. Senin bizim shinobimiz olduğunu öğrenmeleri bize sıkıntı çıkarabilirdi."

"Fakat bir problemimiz zaten var."

Sarada dudaklarını birbirine bastırdı.

"Uzaklaşırken birimizi maskesiz görmüş olabilirler. Emin değilim."

Shikamaru elini alnına vurdu. Sıkıntıyla nefes verirken konuştu.

"Tamam. Önemli değil. Eğer saldıracak olsalardı çoktan saldırırlardı."

Naruto, Sarada'nın omzuna elini koydu. Hafifçe sıkarak gergin öğrencisini rahatlatmaya çalıştı.

"Bilgiler için teşekkürler Sarada. Şimdi eve git. Sakura bacağına yardımcı olsun biraz."

Sarada'nın değnekle yürürken zorlandığını gören Naruto kapının yanında onları izleyem oğluna seslendi.

"Boruto. Sarada'ya eve kadar eşlik et."

"H-hokage Efendi, ben iyiyim. Eve kendim gidebilirim."

Naruto gülümsedi. İkili arasında bir problem olduğunu anlayacak kadar geliştirmişti kendini bu konularda.

"Gidebileceğini biliyorum tabii ki. Ama en iyi öğrencimi riske atamam, öyle değil mi?"

Sarada gülümsedi. Yanakları pembeleşmişti.

"Hadi o zaman gidin artık. Boruto, sen de eve geç oradan."

Boruto kafasıyla onayladı ve ikili odadan ve binadan çıktı.

Yol boyu sessizdiler. Boruto'nun konuşmaya cesareti yoktu. Sarada ise konuşmak istemiyordu. Uchihaların evine yaklaşınca Boruto durdu. Sarada, Boruto'ya döndü.

"Özür dilerim."

Sarada'dan cevap gelmeyince Boruto devam etti.

"Bana çağırdığını fark edince kalbim göğsümden çıkacak gibi oldu Sarada. Binadan girişe geçen saniyeler bana yıl gibi geldi. Gerçekten özür dilerim."

Sarada'nın kalbi ağrıyordu ama Boruto'yu aynı gün içinde affedecek değildi.

"Özür dilerim Boruto ama seni henüz affedemem. Tahmin ettiğinden fazla kırıldım."

Boruto'nun gözleri yanarken Sarada evinin kapısına ilerledi. Sarada içeri girdikten sonra Boruto arkasını dönüp adım adım evine ilerledi.

Birkaç gün boyunca Sarada pek ortalarda görünmedi. Bu da Boruto'nun canını daha fazla sıktı.

"Hey Boruto!"

Sumire'nin sesiyle Boruto kendine geldi.

"Ah Sumire."

Boruto gülümseyerek ona doğru koşan kıza ilerledi.

"Bu senin."

Boruto Sumire'nin uzattığı kağıt parçasını aldı. Aklına gelen şeyle kalbi hızlanırken Sumire gülümsedi.

"Ablam yakında evleniyor ve bu da düğüm davetiyesi. Umarım o gün görevin olmaz."

Boruto gülümsedi. Teşekkür etti. Sumire bir anda bakışlarını ondan kaçırdı.

"Ah Sarada! Bekle!"

Boruto duyduğu isimle Sumire'nin koştuğu yöne döndü. Sarada elinde poşetlerle evine doğru ilerliyordu. Üstü bir insana, özellikle Boruto'ya rastlayacak durumda değildi. Boruto Sarada'ya ilerlerken Sumire davetiyeyi poşetlerin birinin içine attı. Sumire başka bir yere doğru koşarken Sarada hızlı adımlarla uzaklaşmaya başladı. Boruto Sarada'nın gitmesine izin vermeden önüne geçti.