Always

9: Sonra

Boruto ortalığın tamamen eski haline dönmesini bekledi. Sonra kenarda oturan Sarada'yı yanına çağırdı.

"Hey Sarada!!"

Sarada ona döndüğünde Boruto elini ona uzatmıştı.

"Gel."

"Düğünün ortasında?"

"Hadi ama! Yokluğumuzu fark etmezler bile!"

Sarada onun elini tutar tutmaz sürüklendiğini hissetti.

"Yavaş be!"

Boruto Sarada'nın dediğini umursamadan onu sabahtan beri uğraştığı yere sürüklemeye devam etti.

Gelmeden hemen önce durdu ve Sarada'ya gözlerini kapattırdı. Daha kibar bir şekilde sürüklemeye devam etti ve Sarada'yı mekanın hepsini görebileceği bir yerde durdurdu.

"Açayım mı gözlerimi?"

"Dur, bekle!"

Boruto Sarada'nın karşısına geçip kollarını açtı.

"Aç."

Sarada gözlerini açtığında heyecanla bağırdı.

"Ta-daaaa!!"

Sarada kollarını kocaman açmış ve etraftaki mumların ışığıyla aydınlanan Boruto'yu görünce güldü. Bulunduğu yeri gözleriyle süzdü. Gülümsemesi genişledi.

"Bura..?"

"Sabahtan beri uğraşıyorum burada ve verdiğin tepki 'Bura..?' Mı"

Boruto cümlesini bitirir bitirmez Sarada Boruto'ya sarıldı.

"Çok teşekkür ederim Boruto!"

Boruto başta şaşırsa da o da hemen kollarını sardı Sarada'ya.

İkili ayrılınca Boruto hemen lafa girdi.

"Bunlar bizimkilerden gelen hediyelerin. Ama önce doğum günü pastası yemeliyiz, öyle değil mi?"

Boruto arkasından krepleri aldı. Sarada gülerken basit bir mühürle parmağından ateş çıkardı.

"Dilek tut Sarada."

Sarada gülümseyerek gözlerini kapattı ve Boruto'nun parmaklarına üfledi. İkili beraber kreplere gömülürken havadan sudan bir sohbete başladılar.

Uzun zamandır yedikleri en güzel yemeği de yedikten sonra hediye açma merasimi başladı. Sarada hediyelerini teker teker açıyor, Boruto da hepsini teker teker yorumluyordu.

İkisi için de sihirli dakikalar geçti. Saatin kaç olduğunu fark etmeleri Gamakichi'nin yanlarına gelmesiyle oldu.

"Çocuklar saat geç oldu. Yarın uyanabilmek istiyorsanız uyumanız lazım artık."

Sarada ve Boruto bu durumdan biraz memnuniyetsiz bir şekilde etraftaki mumları söndürdüler ve Gamakichi ile beraber köye döndüler.

Ertesi sabah Sarada yüzünde kocaman bir gülümsemeyle uyandı. O akşamı düşünerek yatmıştı, mutluluğu geçmemişti heralde.

"Oi çocuklar! Hadi!"

Gamakichi yine başlarında bağırıyordu. Ama bu bile Sarada'nın gücünü almaya yetmedi. Anında yerinden kalktı ve onları bekleyen sofraya yürüdü. Onun arkasından bakan yarı uykulu Boruto ise bu enerjik Sarada'ya anlam verememişti.

"Dünden mutlu heralde."

Boruto anlamamıştı.

"Efendim?"