Always

5: Uyku

Boruto uyandığında burnuna gelen koku onu gülümsetti. Çiçek kokuyordu, taptaze çiçek.

Gözlerini açtığında etrafını tanıyamadı başta. Göğsündeki ağırlığı fark edip kafasını eğdi. Biri yatıyordu. Dün ne olduğunu hatırlayınca yatan kişinin de Sarada olduğunu anladı.

Sarada'nın o kadar yakınında olması Boruto'nun kalbini hızlandırmıştı. Ciğerleri her nefesiyle Sarada'nın kokusuyla dolarken onu uyandırmaya kıyamıyordu. Dakikalarca öyle sabit kaldı. Bir süre sonra Sarada kıpırdanmaya başladı.

Kafasının sürekli inip kalktığını fark edince yüzünü yukarı doğru çevirdi. Boruto'nun deniz mavisi gözleriyle karşı karşıya kalınca bir an kendini kaybetti. İkisi de bir şey diyemeden kaldılar öyle. Sarada'nın bulunduğu durumu fark etmesi bir dakikasını aldı. Tüm yüzü kızarırken aniden kendini geri çekti. Boruto içten içte buna üzülüyordu ama bunu kendine itiraf edecek cesareti yoktu.

İkili arasındaki rahatsız edici sessizliği Gamakichi sonlandırdı.

"Günaydın gençler! Kahvaltıya hazır mısınız?"

İkisi de kafalarını salladı ama mideleri aksini söyledi.

Gamakichi onları yine kendi evine götürürken ikilinin ayakları adeta geri gitmek için can atıyordu. Sofraya oturdukları zaman suratları beyazladı. Ne olursa olsun diyerekten aynı anda aldılar kaselerini ve birbirlerine bakıp işaretle diktiler kafalarına. İlkinden daha iyi olacağını umarlarken sonuç pek de iç açıcı olmadı.

Karınları doymuştu ama beyinleri nasıl doyduğu kısmını hafızasından silmekle meşguldü.

"Hazırsanız yine başlıyoruz. Bu sefer uyuyakalmazsanız sizi eve göndereceğim."

"Yani dün eve gidecektik?"

"Cümlemden anlayabileceğin üzere, evet."

Boruto utanmış bir şekilde suratını çevirirken Sarada güldü.

"Hadi işe koyulun. Daha gidecek çok yolunuz var."

Boruto, Gamakichi'nib aşağılayıcı ses tonuna sinirlenirken Sarada çoktan iğrenç kokan yağın içine oturmuş chakrasını kontrol etmeye çalışıyordu. Boruto söylene söylene yanına gitti ve oturdu. O da bağdaş kurup pozisyon aldı ve çalışmaları başlamış oldu.

Öğlene kadar az çok hallettikleri kontrol meselesini güneş batmadan tamamen bitirdiler. Sarada'nın yorgunluktan sesi çıkmazken Boruto geri gidecekleri için çok heyecanlıydı.

"Hazır mısınız?"

"Hay hay!"

Gamakichi ikisini Konoha'ya ışınladıktan sonra kendi geri döndü.

Boruto karanlıkta etrafa baktığında meydana yakın bir yerde olduklarını gördü. O sırada omzunda bir ağırlık hissetti. Kafasını çevirdiğinde uyuyan bir Sarada buldu. Güldü.

"Böyle çok da sert görünmüyorsun ha Sarada?"

Sarada, Boruto'dan daha fazla yorulmuştu. Boruto hala chakrasını kontrol etmeye çalışırken Sarada Sharinganıyla beraber çalışmıştı. Bu da onu fazlasıyla yormuştu.

"Ben Byakuganla çalıştığım zaman sen de beni taşımazsan bu arkadaşlık biter."

Kendi cümlesine gülerken Sarada'yı bacaklarından kavrayıp sırtına aldı. Kalabalık yavaş yavaş artarken gözler Boruto ve Sarada'ya çevriliyordu. Boruto bir yandan yanlış anlaşılmaktan korkarken diğer yandan da umursamıyordu. Sırtında en az 60 kilo bir Sarada taşımak ona garip bir şekilde huzur veriyordu, anlamsızdı.