MY ONE LONG LAST (COMPLETED)

Chapter 33

#MOLLCONGRATULATIONS
Author Shine:
Guys! Tipid tipid muna tayo sa chapter ha at talagang hapitan sa school. Kpag sinabi kong wala talagang next chapter wala talaga wag na makulit ha :( Hamweeeeee!

Owen's Pov
Hindi ko na liningun si Reyana, dahil mas mahihirapan lang akong iwanan siya kung makikita ko siyang nasasaktan. Alam kong hindi maganda ang kalagayan ngayon ni Reyana, medyo masama ang pakilasa niya pero hindi ko alam kung totoo ba yun o dahilan lang niya para makauwi siya ng maaga. Hindi tumitigil ang pagbuhos ng ulan, kaya mas lalo akong nag-aalala kay Reyana pero kailangan ko munang huminga at magpahingin dahil sa mga nakita ko hindi ko alam kung anong dapat kong gawin at isipin. Tama ba ang ginawa ko? Ang pakawalan ang babaeng mahal ko? Sa totoo lang mahirap din naman ipagpilitan ang bagay na hindi naman talaga para sakin. Tanging ang mga salitang sinabi lang ni Reyana ang pinaghahawakan ko pero paano? Paano kung hindi naman ito totoo. Sa hindi ko inaasahan may tinig akong narinig "Owen" hinalikan ko ito sa pag-aakalang si Reyana ito.

Lea: Owen?! *Sabay tulak kay Owen*

Owen: I'm sorry, akala ko kasi si

Lea: *Nagulat at namumula*

Owen: I'm sorry talaga, walang ibigsabihin yung kiss ha. I'm sorry nabigla ba kita??

Lea: Hahaha okay lang, mukhang ako nga ang nakabigla sayo e.

Owen: Sorry ha, pasensya kana akala ko kasi si

Lea: Si Reyana ako?

Owen: Ganun na nga.

Lea: E ano bang nangyare at naiwan kang naglalakad dito? Kita mo basang basa kapa. Buti na lang tumila agad ang ulan.

Owen: Pagkauwi ko sa bahay, naabutan kong walang saplot si Reyana at Jolo.

Lea: What?! Seriously?

Owen: Oo, kitang kita ng dalawa kong mga mata.

Lea: Pero, hindi naman magagawa yun ni Reyana kung wang dahilan. Tinanong mo ba siya o pinakinggan man lang.

Owen: Para saan pa?! E alam ko na naman ang katotohanan.

Lea: Owen, hindi ganung klase ng babae si Reyana. Bukod tanging sayo niya lang binigay ang sarili niya kasi alam niyang sayo siya masaya.

Owen: Pero hinayaan niyang ibigay din ang sarili niya sa lalaking sumira sa kaniya ng paulit ulit.

Lea: Take a deep breath Owen, hindi maayos yan kung idadaan mo sa sama ng loob.

*Phone Rang*

Lea: Jolo? Napatawag ka?

Jolo: Baka kasi makakadaan ka ng bahay, nandito kami ni Reyana sa hospital.

Lea: Hospital?!

Jolo: Nawalan kasi siya ng malay kanina nung sinundan niya si Owen sa kalye.

Lea: Ganun ba? E si Jel? Alam na ba yan ni Jel?

Jolo: Hindi pa, hindi ko pa nga matawagan si Jel e.

Lea: Osiya sige, ako na lang ang dadaan sa bahay niya. Kasama ko nga pala si Owen, may susi naman siguro siya.

Jolo: Osige.

*Call Ended*

Owen: Anong hospital!? Anong nangyare??

Lea: Nasa hospital daw sila Jolo at Reyana, nahimatay daw si Reyana.

Owen: Buwisit, kasalanan ko ito e. Kung may hindi magandang nangyare kay Reyana hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko.