Kabanata 31

1.9K 29 0
                                    

Kabanata 31

Fear

I don't know what to feel at the moment. Seeing how shocked Apollo was upon seeing Nichole, it brought too much pain in my heart.

Ilang oras din ang itinagal bago nayari ang buong meeting ng wala akong naiintindihan. Nakatulala lang ako sa harap at paminsan minsan naman ay tumitingin kay Apollo na nakatitig buong oras kay Nichole.

The side of my eyes heated. Pinigilan ko ang umiyak habang nasa loob ng conference room. I shouldn't let them see me break down here. I am better than this. Nakipag kamayan ang lahat sa bagong Field Engineer. Unfortunately, she will be my partner for the whole time doing the project.

"Congratulations Engr. Servantes!"

I saw Nichole smile widely as everyone congratulate her for having this project. Lumapit ako sakanya kasama si Apollo. Apollo is still staring at her.

I smiled bitterly.

I can't help but be jealous. I know their past and I know how big her role is in Apollo's life. Now that she's back, I have no assurance that everything will remain the same as what they are now. Marami akong tanong sa aking isipan na naghahanap ng kasagutan. Matagal siyang nawala. Nawala siya noon bigla sa isang iglap ng hindi namin namamalayan. Matagal rin kaming nagtaka kung nasaan siya nag punta at ngayon ay nandito siya. Bumalik ng nalang bigla kung kailan maayos na ang lahat.

I cleared my throat.

Mas lumapit pa ako sakanya at nilingon ang katabi na hindi na gumagalaw sa kinatatayuan.

"Apollo..." I called him but he didn't even looked at me.

Mas lalo lang tuloy nadepina ang pag iinit ng aking mata. Pakiramdam ko ay nagkaroon ng malaking bara sa aking dibdib na nagpapahirap sa akin na huminga.

"Apollo!" I said a bit louder.

Ngayon pa lang siya lumingon sa akin. Kaya nasasaktan man ay tinibayan ko ang aking loob at tumango sa kaniya. Sabay kaming lumapit kay Nichole. Pinilit ko na maglagay ng ngiti sa aking labi kahit na kanina ko pa gustong lumabas at umuwi.

"Congratualions Engr. Servantes, I am hoping that we will get along very well for this project."

"Thank you!"

Nginitian ko siya at ganoon din siya sa akin. He looked at the man beside me. That is the very reason why I also turned my gaze beside me. Nagtititigan silang dalawa sa aking harap. Nanliliit ako. Pakiramdam ko ay baliwala lang ang presensiya ko ngayong magkaharap silang dalawa.

Nichole smiled at him.

That smile made my heart ache. I am so fucked up. I bet that right now I already looked like a whole mess.

"Hello Apollo, or should I say Boss? CEO? It's been a while since then." She said and smirked.

Apollo is looking darkly at her just like how he usually look. It is just normal for him to look that critical but somehow I saw some longing in his eyes while looking at her.

"Yeah. It's been a while."

"How are you? You are now very successful! Ang tagal na din nung huli kitang nakita. Don't you think we should celebrate? Let's have dinner outside, to catch up!" She said energetically. She even giggled.

Habang mas tumatagal silang nag uusap ay mas lalo akong naliliit. Hindi ko alam kung dapat pa ba akong makinig sa kanila o dapat ay kanina pa ako umalis. I look pathetic while looking at them.

"I'm sorry but I can't accompany you tonight. My wife is very tired and we need to go home early so she could rest." He said critically before looking at me.

Loving the Ruthless WaveOnde histórias criam vida. Descubra agora